M jak monstrum
Talia Dutton

To książka dla starszych czytelników, która wzbudzi wiele refleksji w tematyce samoakceptacji i wyzwań wobec własnej niezawodności względem innych.

Poznajemy tutaj Frankie i Maurę, które są siostrami prowadzącymi eksperymenty w laboratorium. Niestety dochodzi do tragicznego wypadku, w którym Frankie traci siostrę, jednak jest zdesperowana, aby ją odzyskać. Próbuje stworzyć Maurę na nowo, ale M. to już nie ta sama istota, co kiedyś. Może nieco podobna, ale nie jest to już Maura. Zdesperowana Frankie usilnie walczy, aby przypomnieć jej o przeszłości, co wywołuje w niej negatywne emocje, a to doprowadza do tego, że M. nie wytrzymuje presji. Chce być po prostu sobą.

Jak myślicie, jaki będzie finał tej historii? Obrót spraw na pewno Was zaskoczy. Nie jest to subtelna historia, więc trzeba przygotować do tego czytelnika, niektóre fragmenty są intensywne, więc przede wszystkim trzeba sprawdzić, czy nadaje się do lektury emocjonalnie i wiekowo. Książka zrobiła na mnie bardzo dobre wrażenie.

Jest to niesamowita historia, która da do myślenia zwłaszcza nastolatkom, którzy zazwyczaj są zagubieni w świecie i próbują sprostać zawyżonym wymaganiom innych. Jednak magia kryje się w tym, że trzeba być sobą, a w poszukiwaniu siebie potrzebne jest ogromne wsparcie, bo to trudna ścieżka.
Historii towarzyszy fascynująca grafika w większości z użyciem czerni, zieleni i bieli, co nadaje książce uroku i pasuje do wątku oraz idealnie odzwierciedla emocje bohaterów.

Powieść o poszukiwaniu własnej drogi wbrew oczekiwaniom najbliższych.

Bohaterką historii jest Frankie, młoda naukowczyni, która podczas jednego ze swoich eksperymentów traci siostrę – Maurę. Dziewczyna nie potrafi pogodzić się z jej śmiercią, zszywa kawałki jej ciała i ożywia ją. Powstała istota niczego nie pamięta, nie czuje się Maurą i chce, by nazywać ją M.

Frankie żyje iluzją i nie przyjmuje do wiadomości, że jej siostra i to, co w niej tak bardzo kochała, odeszło na zawsze. Usiłuje zapanować nad "monstrum". Narzuca jej wspomnienia, potrzeby, ambicje. Zaś M jest zagubiona, szuka własnej tożsamości, uczy się życia i jest przeciwieństwem zmarłej.

Czy naukowczyni pogodzi się ze stratą? Czy M wygra walkę o siebie?

To mroczna powieść graficzna, która dotyka bardzo delikatnych strun w instrumencie o nazwie życie.

Te struny to: strata osoby bliskiej, poszukiwanie swojej tożsamości wbrew oczekiwaniom najbliższych oraz granica, którą powinna czy nie powinna przekroczyć nauka w imię dobra jednostki lub ludzkości.

Historia wypełniona jest bólem wynikającym z poczucia straty, rozdarciem, winą i niesprawiedliwością oraz etapami, które trzeba przejść przepracowując traumę po stracie osoby najbliższej oraz poszukiwaniem tożsamości i brakiem chęci dopasowywania się do oczekiwań innych... Jednocześnie ukazuje jak ważne jest zawalczenie o siebie, zaakceptowanie samego siebie oraz akceptacja ludzi z naszego otoczenia takimi jakimi są. Nie należy zmieniać nikogo na siłę, a wręcz przeciwnie należy każdemu pozwolić być sobą. Szczerość wobec siebie samego jest bardzo ważna.

Z racji tego, że jest to komiks bardzo szybko się go czyta. Co nie oznacza, że po skończeniu czytania, historia szybko znika z naszych głów. Wręcz przeciwnie. Pojawia się wiele przemyśleń.

Klimat historii mocno osadzony jest w miesiącu listopadzie, który kojarzy się nam ze Świętem Zmarłych, Dniem Zadusznym czy halloween.

Jeżeli kiedykolwiek miałeś odczucie presji by być kimś innym niż jesteś to bardzo polecam do sięgnięcia po tę pozycję. Nie zawiedziecie się.

[współpraca reklamowa z wydawnictwem]