Kto jak nie ja!
Agata Przybyłek

Trzytomowy cykl pt. DŁUŻSZA PRZERWA ma jedną ważną zaletę. Nawet, jeśli czytelnicy nie będą mogli sięgać kolejno po poszczególne tomy, to nic strasznego się nie stanie. Akcja została tak opracowana przez pisarkę, że w trakcie jakiejkolwiek części i tak dowiemy się wszystkiego i nie będziemy czuć się zagubieni. Niestety, dalszego wymieniania plusów nie będzie. Część druga, czyli ,,Kto jak nie ja!" jest powieścią lekką do potęgi entej. Możemy po nią sięgnąć, gdy chcemy odpocząć, niezbyt wysilać się podczas śledzenia fabuły. Agata Przybyłek postawiła tym razem na sprawdzone, znane, klasyczne tematy. Mało tego- miejscami jest ona wręcz infantylna, bajkowa i mało realna w życiu czytelników. Czy to dobrze? To już zależy od każdego z nas z osobna. Sama lubię nieraz odłączyć się od żmudnych zapisów, dlatego też wiem, że owy cykl dokończę.

Asia, Magda i Ela kolejny raz częstują nas swoimi zawirowaniami w życiu zawodowym, jak i prywatnym. Kobiety są nauczycielkami, a na dodatek Joanna pełni tę najważniejszą, dyrektorską posadę. Nie uchodzi ona jednak za kogoś wyniosłego- po pracy chętnie umawia się ze swoimi psiapsiółkami, a jej partner Marek dwoi się i troi, żeby zapewnić jej jakieś atrakcje. Tym razem jednak to postać Elżbiety może zaciekawić czytelniczki, które lubią historie o księciu na białym koniu. Kobieta tak naprawdę pracuje na dwa etaty. Szkoła to jedno, ale bohaterka zawsze marzyła o tym, by prowadzić coś własnego. Jej marzenie spełniło się, a podczas pracy w swojej firmie Ela poznała tajemniczego, bogatego Konrada. Ich spotkanie jest bardzo, ale to bardzo romantyczne, a mnie przypominało sceny z filmu pt. ,,Pokojówka na Manhattanie" z Jennifer Lopez w roli głównej. Czy zwyczajna kobieta może spotkać się z kimś z wyższych sfer? Czy widoczne gołym okiem różnice materialne przeszkadzają w relacjach damsko-męskich? Jeśli ktoś chce, może się o tym przekonać.

W drugiej części cyklu DŁUŻSZA PRZERWA nie mogło też zabraknąć ekscentrycznej Bożeny- ciotki Joanny mieszkającej piętro niżej. Myślę, że jej zachowanie może podzielić odbiorców. Jej plany życiowe i zainteresowania w pewnym momencie zaczęły mnie zwyczajnie nudzić i ja nie kupiłam historii starszej pani. Autorka niepotrzebnie powtarzała jej pomysły, gdyż były one po prostu śmieszne do czasu. Ot, odgrzewany kotlet, byle tylko powieść nabrała odpowiednich rozmiarów.  Jakie będą odczucia innych czytelników? Nie wiem- każdy ma prawo do swojej opinii, zwłaszcza szczerej.

Nie podaję, rzecz jasna, wszystkich wątków zamieszczonych w powieści, ale uważam, że jak na tak znaną pisarkę książka była mało odkrywcza. Nie ma w niej nic takiego, co nie pozwoliłoby mi odczepić się od tekstu. Przeczytałam bez zmuszania się, ale jest to bardzo łatwa książka. Momentami chyba ZA łatwa. W każdym razie inne pomysły pani Przybyłek oceniałam znacznie wyżej. Cóż, pozostała mi ostatnia, trzecia część cyklu, ale czuję, że sytuacja będzie podobna.