Nie całkiem werystyczny i nie całkiem chronologiczny, z nadzieją jednak, że uczciwy, zapis tego, co ze spraw świata, jaki nam się zdarzył, domaga się opowiedzenia. Próba ocalenia perspektywy indywidualnej pod presją doświadczeń i perspektyw wspólnotowych, a także próba penetracji narastających warstw zobojętnienia. Wyraz poczucia winy kogoś, kto obserwuje, być może bezpowrotną, utratę wrażliwości. Ostatecznie, poszukiwanie w obrazach i rytmie poezji remedium, będącego czymś więcej niż łatwą terapią.
Piotr Figas – ur. w 1971 roku, absolwent filologii słowiańskiej i filologii polskiej Uniwersytetu Szczecińskiego. Pracuje jako polonista w Zespole Szkół Nr 2 im. Noblistów Polskich w Choszcznie. Instruktor przygotowujący młodzież do konkursów i wystąpień publicznych. Czynny uczestnik warsztatów teatralnych w Zamku Książąt Pomorskich w
Szczecinie od roku 2006, następnie aktor Pracowni Teatralnej „Stół”.
Informacje dodatkowe o Kronika otępienia:
Wydawnictwo: Sorus
Data wydania: 2023 (data przybliżona)
Kategoria: Poezja
ISBN:
Liczba stron: 60
Język oryginału: polski
Przeczytane:2023-10-25, Ocena: 6, Przeczytałem,
Poetycki plac walki z obojętnością światowego piękna
Tomik wierszy autorstwa Piotra Figasa, zatytułowany "Kronika otępienia," to zbiór poezji, który zachwyca swoją głębią, refleksyjnością i pięknym językiem. Autor posługuje się różnorodnymi motywami, od przyrody po życie i śmierć, tworząc bogatą paletę emocji i obrazów.
Jednym z głównych tematów poruszanych w tomiku jest narastające poczucie obojętności obecne we współczesnym świecie. Autor analizuje to uczucie, próbuje zrozumieć jego źródła i konsekwencje. "Kronika otępienia" to próba wyrażenia bólu związanego z obserwowaniem, jak świat staje się coraz bardziej nieczuły na cierpienie i niesprawiedliwość. Ponadto książka stanowi osobisty zapis doświadczeń autora, ale jednocześnie porusza uniwersalne tematy ludzkiego istnienia. Przyjrzyjmy się dokładniej kilku wierszom:
"głośniej mi" – wiersz ten mówi o obserwacji codzienności i tego, jak zmienia się ona wraz z biegiem czasu. Śpiew jaskółek jest metaforą dla życia, które trwa i ewoluuje, mimo przeciwności. Poezja ta zachęca do doceniania piękna chwil obecnych.
"anielski orszak niech twą duszę przyjmie" - ten wiersz jest optymistycznym przesłaniem na temat życia i śmierci. Autor zachęca nas do zrozumienia, że nawet po śmierci nasza obecność i wpływ na świat nadal istnieją, co może być pocieszające.
"data umowna 1971" - wiersz ten jest refleksyjny i kontemplacyjny. Autor rozważa znaczenie życia i śmierci, podkreślając, że życie nadal trwa, nawet jeśli nie jesteśmy w stanie odczytać swojego miejsca w historii. To przemyślenie nad efemerycznością ludzkiego bytu.
"uwaga" - ten wiersz wydaje się być rozważaniem na temat komunikacji międzyludzkiej i poznawania innych ludzi. Wiersz ten podkreśla, że prawdziwa komunikacja polega na zrozumieniu drugiej osoby bez zbędnych słów.
"koniec tyranii" - wiersz ten jest wyrazem nadziei na przezwyciężenie tyranię, nie tylko politycznej, ale także wewnętrznej. Autor wskazuje, że zmiany i wolność są możliwe, a współczucie oraz solidarność mogą przeważyć nad obojętnością i zgnębieniem.
"elementarz na nowo" - ten wiersz skupia się na równowadze, rozwoju i transformacji. Przedstawia nam obraz zmiany, jaką przeżywa człowiek, jego zdolność do nauki i ewolucji.
Przykłady wierszy z tomiku "Kronika otępienia" pokazują różnorodność tematów i stylów, jakie można znaleźć w książce. Autor bada kwestie tożsamości, zmiany w świecie, ludzkie emocje i życiowe rozterki. Jego poezja jest pełna symboli, metafor i dźwięków, które oddziałują na czytelnika, zachęcając go do refleksji nad kondycją współczesnego świata. Tomik nie jest jedynie wyrazem troski i smutku. Autor szuka lekarstwa w pięknie poezji, w obrazach i rytmie słów. W swoich wierszach próbuje odnaleźć coś więcej niż tylko ucieczkę od rzeczywistości. Tworzy liryczne remedium na wszechobecne otępienie, z nadzieją na odnalezienie sensu i wartości w świecie.
"Kronika otępienia" jest z pewnością interesującym i nietuzinkowym tomikiem poetyckim, który przyciągnie czytelników poszukujących głębszych refleksji i różnorodności w poezji. Autor stara się zrozumieć i wyrazić swoje uczucia wobec otaczającego go świata, tworząc przy tym liryczne dzieło, które pozostawia wiele do przemyślenia.