Kreacja
Eliza Sarnacka-Mahoney

Książka, która budzi emocje, zmusza do myślenia, przeanalizowania sytuacji, zastanowienia się nad tym w jakim stopniu stwarzamy własną kreację. Czy potrafimy i mamy odwagę żyć w zgodzie z własnymi przekonaniami i marzeniami? Czy pogoń za karierą i sukcesem zawsze jest warta świeczki?

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Są książki, które można przeczytać dla rozrywki, dla spędzenia miło czasu. Są takie, które czytamy, bo oczekujemy konkretnych emocji, przygody, przeniesienia się do innego świata (jak w przypadku fantasy). Ale są też takie, które zmuszają do myślenia. Czyta się je długo, powoli i dokładnie, analizując większość sytuacji, rozmyślając nad nimi, prosząc w myślach autora, by życie bohatera potoczyło się zupełnie inaczej, lub by bohater nagle doznał jakiegoś olśnienia i zaczął przejawiać inne cechy charakteru (innymi słowy: nawrócił się na bycie ‘dobrym’). Cóż. Taką książką jest właśnie ‘Kreacja’. Powieść, która podąża tropem kilku różnych osób. Mamy okazję poznać ich życie, a zwłaszcza sposób myślenia z różnych punktów widzenia. Kochający mąż, który pragnie pełnej radości i miłości rodziny. Kobieta wpleciona w niechciane małżeństwo i jeszcze bardziej niechcianą ciążę, choć ma cudowną córeczkę, wciąż uparcie i ‘po trupach’ dąży do celu: kariery w telewizji. Dlaczego z kolei inna kobieta jest samotna i nie pragnie założyć rodziny? Czy winę za to faktycznie ponosi jej matka, która wciąż o tym myśli? Warto zwrócić uwagę na niesamowitą moc słów i ich nietypowe połączenia, które sprawiają, że w tej książce jest wiele takich ‘smaczków’, a niektóre z nich wywołały uśmiech na mojej twarzy. Zawsze wiedziałam, że nie pociąga mnie świat gwiazd, ulubieńców telewizji i czerwonego dywanu. Kobiety, które wyglądają, jakby dopiero wyszły od kosmetyczki i fryzjera, a mimo to czy na pewno szczęśliwe? Jak wygląda załatwianie sobie kariery przez łóżko? Czyżby różowo i sielankowo? Okładka jest elegancka. Piękna, zadbana kobieta w okularach, które sprawiają wrażenie zdjęcia 3D. Idealny makijaż i włosy. Ale co będzie, gdy ściągnie okulary? Jakąkolwiek kreację tworzymy, zawsze najpiękniejsza jest szczerość, naturalność i inne wartości, które czynią z nas ludzi. Przerażające konsekwencje naszych czynów, czasem do przewidzenia, czasem nie. A gdy czytamy o tym w książce i widzimy w jakim kierunku zmierza każdy krok bohaterki, naprawdę mamy ochotę ją zawrócić, zatrzymać i jakoś na nią wpłynąć. Ta powieść wywołała we mnie dokładnie takie emocje. Chciałam, by mała dziewczynka miała cudowną, kochającą mamę. Ale jako Czytelnik mogę tylko biernie czytać kolejne strony, a czynnie pogrążać się emocjonalnie w tym, o czym czytam. Swoją drogą, to niesamowite, jakie uczucia wywołują książki. Oczywiście te naprawdę dobrze napisane… A ‘Kreacja’ bez wątpienia taką jest! Na koniec dodam, że w książce znajdziecie ciekawie wpleciony dodatek- niespodziankę nie z tej epoki. Ale o tym przekonacie się przy okazji lektury tej powieści!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Jestem stałą bywalczynią Miejskiej Biblioteki w moim mieście. I to już od bardzo wielu lat. Więc panie, które tam pracują bardzo dobrze znają mój gust i nieraz podsuną mi naprawdę dobrą książkę. I tak było tym razem. Zostałam zapewniona, że nie pożałuję lektury tej książki. Po szybkim zapoznaniu się z opisem książki zdecydowałam się zabrać ją ze sobą do domu.

W życiu bohaterek Kreacji zachodzą zmiany uruchamiające machinę wydarzeń. Agata marząca o tym, aby zostać celebrytką, Wioletta, gasnąca gwiazda talk-show, wygodnie żyjąca singielka Marta i jej przyjaciółka Anka realizująca się
w obrębie mitu o matce Polce – każda z nich stanie przed pytaniem, jakie miejsce odgrywają w ich życiu impulsy i pragnienia, a jakie świadoma kreacja obliczona na wywołanie zamierzonego efektu.

Opis bardzo enigmatyczny ale zaintrygował mnie. Jednak powiem szczerze, że męczyłam się z tą książką. Niby napisana prostym językiem ale jednocześnie ciężka do przetrawienia. Może ze względu na poruszoną tematykę. Nie polubiłam ani jednej bohaterki – nawet małej Michaliny. Może jedynie odczuwałam współczucie wobec Gabrieli, matki jednej z bohaterek. A dlaczego ich nie lubię? Jedna ma gdzieś rodzinę i marzy o tym by zabłysnąć na czerwonym dywanie. I zrobi dosłownie wszystko by ten cel osiągnąć. Jej mąż i matka jakby nie widzą jaką osobą się stała.
Jej przyjaciółka, która odniosła sukces i prowadzi ze swoim mężem tzw. związek otwarty – zazdrości jej oddanego męża. Kolejna, która zaistniała w telewizji jako producentka tak naprawdę nie wie czego chce w życiu i do czego dąży. No i jeszcze jedna, która nie może poradzić sobie z niesforną córką – nastolatką, wygodnickim mężem i matką, która wtrąca się we wszystko co może. No i jeszcze jedna, która odkrywa skrzętnie ukrywaną tajemnicę rodzinną. Żadna z nich nie wzbudziła mojej sympatii, bo prezentują się jako egoistki albo jako ciepłe kluchy. Ale żadna z nich nie jest szczęśliwa, niezależnie od tego w jakiej są sytuacji. Każda z nich chce więcej
i więcej. Jednak afera, która wybuchnie namiesza w życiu każdej z nich. Niektóre
z nich się pozbierały, niektóre nie.

Książka zdecydowanie daje do myślenia. Pokazuje nam, że nie zawsze cel, do którego dążymy może być dla nas dobry. I to, że czasami za ładną buzią
i markowymi ciuchami może kryć się dramat.

Książka to powieść obyczajowa i to z naszego podwórka. Kto ją powinien przeczytać? Myślę, że każdy. Myślę, że nie jednej osobie da nieco do myślenia.

 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)