Kobiety z domu Soni
Sabina Czupryńska

Saga rodzinna. Pięć kobiet z czterech pokoleń walczy o swoje "ja" w życiu. Skomplikowane relacje rodzinne, problemy, rozterki, brak miłości. Skłania do refleksji. I wszystko byłoby dobrze gdyby nie to, że nie znoszę czytać książek napisanych w czasie teraźniejszym. A ta niestety taka jest. Poza tym prolog wprowadza znaczny chaos - zbyt dużo postaci naraz, nie wiadomo kto jest kim i robi się zamieszanie. I dopiero "im dalej w las" robi się bardziej klarownie. Narracja im bliżej końca tym bardziej przegadana. Tyle czepiania się :)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Tych tytułowych kobiet jest pięć. Każda jest wyrazista, ale mają ze sobą wiele wspólnego. Pisarka stawia je w konkretnych życiowych sytuacjach, pozwalając tym samym spojrzeć na ich zmagania i popełniane błędy, zobaczyć poprzez poboczne wątki co je kształtowało i jaki miało to wpływ na ich życie. Zawiodły siebie nawzajem. Wszystkie jako matki i córki, zagubione, pełne obaw, próbowały być szczęśliwe, także u boku odpowiedzialnych mężczyzn i odmienić swój los. Tęskniły, kochały, cierpiały, poranione przeszłością i drżące, co przyniesie przyszłość. W pewnym aspekcie samotne, bo brak szczerych rozmów sprawił, że nie podtrzymywały więzi rodzinnych, bo nic o tym nie wiedziały. Powielają błędy swoich matek, ale co najtragiczniejsze i najsmutniejsze, tego nie dostrzegają. Z zaskakującą precyzją potrafiły przemilczeć te momenty w ich życiu, które wymagały krzyku. Wierzyły w błędną teorię, że jak się o czymś nie mówi, to problem nie istnieje. Czy Sonia, ostatni znany czytelnikowi łańcuch w tej rodzinie, choć wyruszyła tą samą wyboistą drogą co inne kobiety z jej rodziny, ma szansę na bezpieczną i prawdziwą przyszłość? Dla mnie wadą jest konstrukcja prologu, który chaotycznie wprowadził wielu bohaterów na raz skoligaconych ze sobą, gdy ich jeszcze nie znałam z ,,puchnącą" atmosferą na rodzinnej uroczystości. ,,Kobiety z domu Soni" to wielopokoleniowa saga rodzinna, podróż przez pokolenia matek i córek w jednej rodzinie, przynosząca sporo refleksji na temat relacji międzyludzkich i więzi emocjonalnych, znalezienia swojego miejsca w życiu, poczucia szczęścia. O tym jak łatwo zniszczyć sobie i komuś życie. To uniwersalna powieść obyczajowa, w sumie nie tylko dla pań. Myślę, że każdy przejrzy się w ich historii, znajdując podobne problemy i wybory z własnego otoczenia. Polecam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

"Żadna z kobiet w rodzinie Soni nie była czuła, ciepła i emocjonalnie mądra. Ani babcia, ani mama, ani ciotka. Może jedynie prababcia Atonia. Każda z bliskich jej obecnie kobiet jest sfrustrowana, zablokowana i przestraszona. Sonia odkryła tego dnia jak bardzo jest odarta z kobiecej energii. Jak bardzo nie potrafi się czuć kobieco. Kobieco chodzić, siadać, mówić, gestykulować. Potrafi być piękna, pociągająca, wie jak zwrócić uwagę mężczyzn, ale skąd ma czerpać energię, skoro żadna z kobiet, z którymi dorastała, nie przekazała jej tej umiejętności? Zdała sobie sprawę, że podświadomie, w wieku dorastania, wybrała na przyjaciółkę od serca osobę zimną i po męsku szorstką przez prawie dwadzieścia lat. Skąd mogła wiedzieć, że są inne kobiety? Kobiece? Prawdziwe w swej pierworodności i ciepłe".

(Kliknij aby rozwinąć opinię)