Kobiety Hitlera.Życie intymne dyktatora
Ian Sayer, Douglas Botting

Adolf Hitler - ucieleśnienie marzeń niemieckich kobiet, mężczyzna, który sprawił, że kobiety dostawały orgazmu na wiecach partii nazistowskiej, które rodziły prawdziwych aryjczyków z okrzykiem „Hail Hitler” na ustach i które dla swojego Fuhrera były gotowe umrzeć.

  Fizjonomia Hitlera odbiegała od propagowanej przez nazistów wizji Aryjczyka, czyli przystojnego, wysokiego, niebieskookiego blondyna. W 1923 r. prof. Gruber z Uniwersytetu w Monachium opisał przyszłego Kanclerza Trzeciej Rzeszy w następujący sposób: „ Twarz i głowa mieszańca złej rasy, niskie, cofnięte czoło, niezgrabny nos, szeroki kości policzkowe, małe oczy, ciemne włosy”. Raport OSS już z czasów wojny stwierdzał w sposób niezwykle brutalny „(…)pod względem fizycznym nie spełniłby warunków stawianych kandydatom do jego elitarnej gwardii”.
A jednak to on stał się idolem setek tysięcy jeśli nie milionów kobiet, wysyłających mu listy z wyznaniami dozgonnej miłości .

Książka autorstwa Iana Sayera i Douglasa Bottinga przedstawia czytelnikowi kobiety, które zostały uwiedzione niesamowitą charyzmą Fuhrera, które na krócej lub dłużej zagościły w jego życiu i które mniej lub bardziej były dla niego ważne. Wszystkie kobiety w życiu Hitlera łączyło kilka cech wspólnych: były piękne, zakochane i gotowe na wszystko, żeby sprawić przyjemność swojemu ukochanemu. Niestety były też głęboko nieszczęśliwe, gdy ukochany tracił nimi zainteresowanie lub gdy przeciwnie, zamykał je w złotych klatkach. Sam Hitler twierdził  „Moją miłością są Niemcy” oraz „Ożeniłem się ze wszystkimi niemieckimi kobietami”, co nie przeszkadzało mu odnosić się do spotkanych przez siebie kobiet z wielkim szacunkiem i traktować je jak księżniczki…do czasu.

Autorzy, podobnie jak większość historyków, twierdzą, że Hitler kochał tylko swoją przyrodnią siostrzenicę Angelę Raubal zwaną pieszczotliwie Geli. Historycy do dziś spierają się o charakter związku tej dwójki, niektórzy twierdzą, że był to związek w którym nie brakowało erotyzmu (czasami wręcz zakrawający na skrajny przypadek seksualnego masochizmu), inni twierdzą, że był to związek czysto platoniczny. Niezależnie od charakteru związku, z czasem Geli  popadła w głęboką depresję z powodu aresztu domowego i zazdrości o swojego ukochanego „Wujka Alfiego” i jego wybryków seksualnych. Najprawdopodobniej to właśnie ta depresja doprowadziła ją do kroku ostatecznego: sięgnięcia po broń, wycelowania w swoje serce i pociągnięcie za spust.  Geli nie była pierwszą ani nie ostatnią kobietą w życiu Hitlera, która z jego powodu targnęła się na życie.  Śmierć ukochanej popchnęła przyszłego Fuhrera na skraj szaleństwa i do próby samobójczej (niestety dla ludności europejskiej i dla narodu Niemieckiego, została mu ona wyperswadowana).

Kobietą, której autorzy poświęcili najwięcej miejsca, była towarzyszka życia Hitlera, kobieta która w ostatnich godzinach jego życia została jego żoną: Ewa Braun. W momencie, kiedy poznała Hitlera, był on mało znanym politykiem wspinającym się po szczeblach kariery.  Dziewiętnastoletnia wówczas Ewa pracowała wówczas w zakładzie fotograficznym Hoffmanna w Monachium. To spotkanie miło na zawsze zmienić jej życie. Ewa Braun, podobnie jak wiele niemieckich kobiet uległa fascynacji tym starszym dżentelmenem. Hitler też nie pozostał obojętny na jej urodę. Ewa Braun podzieliła los wielu innych kobiet w życiu dyktatora próbując popełnić samobójstwo kiedy czuła, że zainteresowanie jej osobą słabnie. Po drugiej próbie samobójczej Ewa Braun na polecenie Kancelrza przeprowadziła się w pobliże Kancelarii Rzeszy i od tego momentu przez wiele lat towarzyszyła miłości swojego życia pełniąc nieoficjalną rolę gospodyni na Berghofie (górskiej rezydencji Hitlera)i jego kochanki. Wg. słów autorów książki, wydaje się, że Ewa bardziej kochała Hitlera, niż Hitler ją, choć wydaje się, że był do niej bardzo przywiązany. Ewa Braun nigdy nie starała się wpływać na politykę III Rzeszy, wydaje się, że nie interesowała jej polityka, lecz stroje i biżuteria. Wg. relacji świadków nawet w oblężonym Berlinie, kiedy dni III Rzeszy były już policzone, potrafiła przebierać się nawet kilka razy dziennie. Podobno Ewa była jedyną kobietą, przy której Hitler odpoczywał i zapominał o swoich problemach. To ona pozostała mu wierna do samego końca. Kilka minut po północy 29 kwietna 1945 na 3 dni przed zdobyciem Berlina przez wojska radzieckie, Ewa Braun spełniła swoje najskrytsze marzenie i została panią Hitler. Panią Hitler miała być tylko kilka godzin, gdyż jej mąż zaplanował dla nich śmierć „aby uniknąć hańby porażki i kapitulacji” jak wyjaśniał to w swoim politycznym testamencie. 30 kwietnia 1945 państwo Hitler popełnili samobójstwo, on strzałem w głowę, ona przegryzając kapsułkę z cyjankiem.  Zakończyła się historia w swoim czasie jednego z najpotężniejszych ludzi w Europie, decydującym o życiu i śmierci milionów ludzi i kobiet szaleńczo go kochających.

Narracja książki jest prowadzona w sposób przystępny i ciekawy dla czytelnika, który nie jest wykształconym historykiem. Niestety narracja ma też swoją wadę: częste przypomnienia czytelnikowi, kim była dana osoba, co po pewnym czasie staje się dość irytujące. W mojej opinii autorzy powinni się powstrzymywać od epitetów w stylu „największy zbrodniarz” , „ szaleniec” itp. jeśli mają ambicję aby ta pozycja była klasyfikowana jako książka historyczna a nie jako powieść historyczna. Mimo tych niedociągnięć książkę czyta się przyjemnie.  

Polecam osobom zainteresowanym historią II Wojny Światowej, które chciałyby innego spojrzenia na osobę Fuhrera. Dla osób które chciałyby się dowiedzieć, że Hitler to nie tylko megaloman, który skazał na śmierć miliony osób i niemalże doprowadził do upadku Niemcy, w swojej opinii genialny strateg prowadzący Wojnę Błyskawiczną, ale też człowiek ze swoimi ułomnościami i namiętnościami, a to coś czego nie uczą na lekcjach historii.