Jeśli tylko zechcę
Elżbieta Safarzyńska

"A przecież ja chciałam tylko być sobą. Sobą, a nie marionetką szarpaną przez tysiąc sznureczków... Chciałam być sobą, czyli trochę zwariowaną, radosną dziewczyną, która co prawda zawsze pchała się w kłopoty, ale była też na tyle inteligentna, żeby wiedzieć, co w życiu jest najważniejsze. A przynajmniej, wydawało mi się, że wiem..." Blanka jest inteligentną, wesołą dziewczyną, perfekcyjną w każdym calu. A przynajmniej tak się wydaje jej znajomym i rodzinie... Wszyscy uważają, że Blanka nie ma problemów i jest na prawdę szczęśliwa. No bo jakie mogą mieć problemy takie osoby jak ona? Jakie ciuchy włożyć na najbliższą imprezę? A jednak pod tą maską którą dziewczyna nosi na co dzień, kryje się zupełnie inna postać... "Ale ja wiem... Po prostu wiem... Wiem, że całe to gówno kiedyś w końcu się skończy... Przecież pech nie może prześladować mnie w nieskończoność... Zastanawiałem się kiedyś, dlaczego ona z nimi trzyma? Przecież jest inna. I nie chodzi o to, że się w niej bujam i postrzegam ją jako ideał... Nie. Ona po prostu jest inna. Nie pasuje do tej zgrai debili." Natomiast Szymon to zakompleksiony, nieakceptowany i zastraszany sierota, zakochany w Blance po uszy. Co połączy tą dwójkę, zupełnie różniących się od siebie nastolatków? To raczej krótkie opowiadanie, mimo niewielkiej objętości na prawdę chwyta za serce! Nie jest takie jak inne. to nie wygładzona historia miłosna, kończąca się "I żyli długo i szczęśliwie". To smutna, ale dająca nadzieję historia o tym jak trudno być sobą i jak nie wiele możemy wiedzieć o najlepszej przyjaciółce, własnym chłopaku czy nawet najbliższej rodzinie. Lektura zachwyca prostotą i swojego rodzaju pięknem. Jest przyjemną, łatwą, a jednocześnie zmuszającą do myślenia powieścią, którą polecam każdemu. Poza "Jeśli tylko zechcę" w książce jest jeszcze jedno, krótsze opowiadanie. Jest to historia o przyjaźni i miłości pewnej 16-letniej dziewczyny. Ta historia nie urzekła mnie tak jak pierwsza powieść, ale niewątpliwie również jest ciekawa i pouczająca.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książka jest rewelacyjna... Na początku długo rozwijała się akcja, ale przyznaję, że końcówka była bardzo wzruszająca. Nie spodziewałam się takiego zakończenia w pierwszej opowieści. Zwykle nie czytam polskich książek, ale ta jest inna. Po jej przeczytania zastanawiam się nad refleksjami takimi jak miłość, śmierć, życie... Nie jestem pewna czy dałabym radę postąpić tak jak Blanka... Druga opowieść wcale nie jest gorsza. Fałszywa miłość, przyjaźń i dziewczyna, która musi zacząć wszystko od początku, gdy życie wali się jej na głowę. Przecież każda z tych opowieści może przytrafić się nam w życiu i wtedy trzeba pamiętać, że to my decydujemy jak z nie wybrnąć.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)