Jednym strzałem
Lee Child

Lee Child "Jednym strzałem" ❤️ Na wielopoziomowy parking zajeżdża mężczyzna. Wysiada, wybiera dogodne miejsce, by oddać sześć strzałów do przypadkowych osób wychodzących z budynku. Jeden strzał chybiony, pięć ofiar. Śledztwem zajmuje się funkcjonariusz Emerson. Dowody obciążają wyborowego strzelca będącego na emeryturze, a jest nim James Barr. Jego siostra wierzy, że zbrodni nie dokonał. Podejrzany twierdzi, że policja przetrzymuje nie tego człowieka. Żąda, by odszukali Jacka Reachera. W więzieniu Barr zostaje dotkliwie pobity i zapada w śpiączkę. Do miasta przybywa Reacher. Helen Rodin, która zajęła się obroną Jamesa, i Rosemary Barr są uradowane widokiem Jacka, lecz na krótko, jak się później okazuje wizyta Reachera ma pogrążyć byłego strzelca. Winny czy niewinny?
Zawiła konstrukcja. Powoli i z rozmysłem, czytelnik odkrywa skomplikowane elementy układanki. Akcja trzyma w napięciu. Czyta się z wielką przyjemnością i zaciekawieniem. Bardzo polubiłam Reachera i jego tok myślenia. Perfekcjonista, twarda sztuka. To właściwie on doszedł do rozwiązania zagadki. Zaskakujący finał. Jak dla mnie kryminalne arcydzieło. "Prawo to gra i jak każda gra ma swoją psychologię."

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

„Jeden strzał” Lee Childa to dobrze skonstruowana powieść sensacyjna, której bohaterem jest Jack Reacher. Co prawda trochę w stylu „zabili go i uciekł”, ale dobrze się to czytało. Jest to moje pierwsze spotkanie z tym bohaterem, ale coś czuję, że będą kolejne. Jack Reacher to były wojskowy (oczywiście ma ciało pobrużdżone bliznami i szramami, z którymi wiążą się zapewne intrygujące historie), świetnie wyszkolony, potężnie zbudowany, nieustępliwy, odważny i dociekliwy. Nie jest głupim mięśniakiem – zanim kogoś stłucze, próbuje z nim normalnie rozmawiać 😊 No i studiował. Zwykle nie przepadam za takimi idealnymi bohaterami, którzy zawsze są o krok przed wszystkimi i zawsze wiedzą lepiej, ale Jack Reacher mi się spodobał. Może dlatego, że tak w ogóle – to całkiem sympatyczny z niego gość.. Sprawa, nad którą pracuje w tej powieści wydaje się prosta i oczywista: James Barr, były wojskowy, urządza sobie polowanie na ludzi. W godzinach szczytu, zajmuje miejsce na wysoko położonym parkingu i oddaje sześć strzałów w tłum, zabijając pięć przypadkowych osób. Zostaje schwytany kilka godzin po dokonaniu tego czynu i wydaje się, że nie ma żadnych wątpliwości co do jego winy: wszystkie dowody pasuję idealnie, wszystkie poszlaki wskazują na niego, materiały dowodowe są wręcz wzorcowe. No właśnie: wszystko jest aż zbyt doskonałe. Dzięki temu policja trafia do niego jak po sznurku, a on sam, po dokonaniu zbrodni… śpi głębokim snem we własnym łóżku. Przesłuchiwany przez policję i adwokata, którego wynajęła dla niego siostra, nie chce mówić o swojej winie – chce, żeby sprowadzono do niego Jacka Reachera. Jack jest zdumiony, że Barr sam o niego prosił – ponieważ, wbrew nadziejom siostry Barra, to, co wie o oskarżonym, może go tylko bardziej pogrążyć, o ile to w ogóle możliwe. I to właśnie – plus fakt, że kilku facetów próbuje go pobić oraz wrobić w zabójstwo – sprawia, że Jack Reacher zaczyna węszyć głębiej, a kiedy trafia na ślad – nic nie jest w stanie go powstrzymać. Zaczyna zadawać pytania i szukać prawdy: czy ofiary były naprawdę przypadkowe? Dlaczego Barr wybrał akurat takie miejsce? Dlaczego zostawił tyle śladów? Po co wezwał Jacka? Komu zależy na wyeliminowaniu Reachera z tej sprawy? Pytania się mnożą, a odpowiedzi na nie okazują się zaskakujące. Jack współpracuje z adwokatką Helen Rodin, córką prokuratora, który prowadzi sprawę James Barra. Helen stanie w tej sprawie przed bardzo trudnym dylematem i odkryje coś, co na zawsze zmieni jej życie. W śledztwie pomaga mu też dziennikarka NBC – w ogóle kobiety dość chętnie udzielają mu pomocy, nawet jeśli chodzi o stworzenie fałszywego alibi i oznacza narażenie się na poważne niebezpieczeństwo. Akcja toczy się szybko i sprawnie, nie ma czasu na nudę. Ani – na jakieś głębokie refleksje… Przeciwnicy Jacka Reachera nie są w stanie dorównać mu poziomem – w większości to tępe mięśniaki, z którymi poradziłby sobie jednym palcem. A jednak atmosfera tej książki mi się spodobała – chyba po prostu fajnie jest czasem przeczytać taką nie bardzo skomplikowana historię, w której wiadomo kto jest dobry, a kto zły i z góry można przewidzieć, jak się wszystko rozwiąże. Jeśli ktoś się spodziewa wielkiej głębi, skomplikowanej intelektualnej zagadki i drobiazgowego dochodzenia – to się rozczaruje, ale jeżeli liczycie na szybką akcję i spotkanie z bohaterem, który potrafi sobie poradzić niemal w każdej sytuacji – to dobrze trafiliście. „Jednym strzałem” Lee Childa to po prostu fajna rozrywka.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Kolejna świetna książka Childa. Wartka akcja, której zwroty nadal potrafią zaskoczyć. Emocje i świetny styl autora i tłumacza. Polecam!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książka rozpoczyna się od morderstwa, którego dokonał pewien człowiek z karabinem. Nacisnął spust sześć razy, ale trafił tylko pięć. Powstaje panika i przyjeżdża policja. Dowódcą jest Emerson. Tymczasem morderca wraca do domu, a na miejscu zbrodni odnajdują łuskę, którą zostawił i inne dowody. Dowiadują się, że morderca to James Barr, były wojskowy. Aresztowanie poszło łatwo. James Barr ma siostrę Rosemary Barr, która pracuje w kancelarii prawniczej jako sekretarka. Znajduje dla brata adwokata, ponieważ wierzy w jego niewinność. Adwokat David Chapman. Podczas widzenia Barr mówi mu, że mają niewłaściwego faceta i chce, aby sprowadzić Jacka Reachera, który też był w wojsku i miał wysoki stopień. Dochodzi do pobicia Barra w więzieniu, w wyniku czego zapada w śpiączkę. Tymczasem do miasta przyjeżdża sam Reacher, który dowiedział się o wszystkim z telewizji. Siostra Barra wynajmuje nowego adwokata Helen Rodin. Okazuje się, że Reacher przyjechał pogrążyć Barra, a nie mu pomóc. Jest on śledzony przez Gregora Linsky. Reacher wyjawia, co kiedyś zrobił Barr i że za to nie poniósł żadnej kary. Teraz przegląda dowody, jakie mają na niego i okazuje się, że są bardzo mocne. Książka jest wciągająca, chociaż od razu znaleziono mordercę, ale warto ją przeczytać, ponieważ potem są ciekawe zwroty akcji. Reacher, który przyjechał pogrążyć Barra, potem próbuje mu pomoc. Pani adwokat również zaczyna wierzyć, że za tymi morderstwami stoi ktoś inny. Mamy tu wątek kryminalny - jest morderstwo, sprawca i dochodzenie do prawdy. Kolejny ważny wątek to powód, dla których zabito te pięć osób, jest naprawdę zaskakujący i z pewnością nikt nie wpadnie na takie zakończenie. Mamy też przekupstwo i pracowanie jednocześnie po dobrej, jak i tej złej stronie. A kim jest osoba, która o wszystkim donosi Zekowi i jego ludziom, tego nie zdradzę.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Zaczyna się od szczegółowego opisu przygotowania do zbrodni i jej popełnienia. Ginie 5 ludzi. Policja działa bardzo szybko i w ciągu 6 h zatrzymuje podejrzanego, to aż niewiarygodne. Ilość dowodów obciążających Jamesa Barra jest wręcz przytłaczająca. Ale on się nie przyznaje, tylko prosi o odszukanie Jacka Reachera - swojego wroga. Jack zjawia się sam, a jego celem jest pogrążyć Barra. Jednakże w toku śledztwa dzieją się różne dziwne rzeczy. Akcja często i szybko zmienia kierunek. Nie wiadomo, kto na kogo poluje, kto jest ofiarą, a kto mordercą, jednak wokół giną ludzie. W ciągu zaledwie kilku dni dochodzi do wyjaśnienia zagmatwanej sprawy, a nawet jej wyjaśnienie w ostatniej chwili burzy niespodziewany zwrot akcji. Adrenalina trzyma czytelnika w napięciu do końca. Wiedza, doświadczenie, inteligencja, różne umiejętności - to wszystko razem stanowi mieszankę wybuchową w postaci Jacka Reachera. Można od niego uczyć się dedukcji i obserwacji. Jedyny zarzut do powieści dotyczy zbyt rozwlekłych niektórych opisów. Uważam, że są one po prostu zbędne lub należałoby je skrócić.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Słaba opowiastka. Nie trzyma się kupy a przeciwnicy Reachera są wprost idiotami. Autor jest kompletnym dyletantem w dziedzinie strzelania. A oto kilka bugów: 1. Strzelanie z karabinu snajperskiego na odległść 30 jardów - jakaś paranoja - pistolet maszynowy zrobiłby lepszą robotę. 2. Bezsensowne pozostawianie śladów na miejscu zbrodni i strzał do fontanny - najpierw przypisywane głównemu podejrzanemu a następnie... no własnie - lekkie przegięcie. 3. Strzały Reachera na 1000yardów, któe można było zakryć kciukiem - tośmy się pośmiali - niemożliwe nawet gdyy strzelała zabetonowana lufa balistyczna. 4. Najwększy bug to zachowanie się Ruskich. Kompletnie bez sensu. Gdyby się nie wychylali nikt, nigdy nie wpadłby na ich trop. Lektura dobra do pociągu i nic więcej...

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Każda opowieść o Reacherze to gwarantowana dawka emocji. Choć sensacja nie jest moim ulubionym gatunkiem, tak w przypadku książek Lee Child mamy do czynienia z jakimś nieokreślonym dodatkowym czynnikiem, który nie pozwala się od tych historii oderwać i trzyma w napięciu do ostatniego słowa. Otwarte zakończenia pozwalają zaś westchnąć z ulgą i pomyśleć: "ufff, to nie koniec" 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Trzyma w napięciu od początku do końca, choć przy trzeciej pod rząd staje się zbyt przewidywalna. Nie zmienia to jednak faktu ze uwielbiam zaróno autora jak i bohatera. Polecam

(Kliknij aby rozwinąć opinię)