,,Książka powstała jako poradnik, ale taka nazwa sugerowała, że jestem wszystkowiedzącym doradcą (...). Zmieniłam więc nazwę z poradnika na przewodnik. Szybko jednak pojawiła się myśl, że przewodnik jedynie pokazuje i opowiada, a do zmiany potrzeba czegoś więcej... Moim zamiarem jest sprawić, żeby rodzic czytający tę książkę spojrzał na zachowanie swojego dziecka jak na efekt własnego działania (...). Aby uzdrowić swoje dziecko, z pomocą tej książki rodzic staje się swoim własnym terapeutą - dlatego nazwałam ten przewodnikterapeutnikiem. (...)
Uprzedzam, że jeśli ktoś szuka gotowych recept, scenariuszy czy technik do zastosowania, tutaj tego nie znajdzie. Dlaczego? Bo nie ma dwóch takich samych sytuacji ani dwojga takich samych dzieci. Nie ma uniwersalnego zestawu narzędzi do naprawy ,,zepsutego" dziecka. Czasem krzyczące dziecko trzeba zignorować, a czasem przytulić, bo krzyk może być zarówno zimną manipulacją i manifestacją poczucia kontroli, jak i gorącym wybuchem uczucia bezsilności i potrzeby zostania zrozumianym. Właściwa reakcja zależy od zrozumienia kontekstu (...)".
Informacje dodatkowe o Jak wychować (nie)szczęśliwe dziecko?:
Wydawnictwo: b.d
Data wydania: 2020-05-26
Kategoria: Inne
ISBN:
Liczba stron: 88
Kup książkę Jak wychować (nie)szczęśliwe dziecko?
Zobacz także
Jak wychować (nie)szczęśliwe dziecko? - opinie o książce
Przeczytane:2021-07-02, Ocena: 5, Przeczytałam, 12 książek 2021,
"Jak wychować (nie)szczęśliwe dziecko?" to krótka publikacja stanowiąca efekt wieloletnich obserwacji Alicji Zdańkowskiej (psychologa i matki) w życiu zawodowym oraz prywatnym. Autorka zdecydowała się na dość przewrotny, a nawet prowokujący tytuł. Z części zatytułowanej "Zamiast wstępu" dowiadujemy się, jaki był cel powstania tej pozycji "Napisałam tę książkę, żeby rodzice zobaczyli zależność między zachowaniem swoich dzieci a ich własnymi nieuświadomionymi przekonaniami dotyczącymi wychowania; żeby zamiast pogrążać się w poczuciu winy, że nie są dobrymi rodzicami, sprawdzili, jakimi założeniami kierują się w wychowaniu, i zweryfikowali je tak, aby otrzymać efekt, z którego będą zadowoleni, a nawet nim usatysfakcjonowani".
Treści zostały podzielone na dziesięć rozdziałów:
- O wspomnieniach własnego dzieciństwa,
- O dawaniu,
- O wymaganiu,
- O nagrodach i karach,
- O konsekwencjach bycia niekonsekwentnym,
- O poświęceniu,
- O micie cudownego dzieciństwa,
- O inteligencji i ocenach w szkole,
- O rozwijaniu talentów,
- O porównywaniu.
Każde zagadnienie zostało poddane wnikliwej analizie. Autorka przeciwstawiła fałszywe przekonania faktom. Skupiła się na objawach (przejawach zachowania) u dziecka i rodzica, a także zdecydowała się na przedstawienie przykładowych propozycji rozwiązania poszczególnych problemów.
Książka wygląda bardzo niepozornie - ma niespełna sto stron, ale moim zdaniem to, co miało być w niej przekazane, zostało osiągnięte. Została napisana prostym językiem. Kolejne rozdziały zaprojektowano w ten sposób, że są przejrzyste. Zdecydowano się na kolorystyczne wyodrębnienie zasadniczych elementów. Najważniejsze fragmenty wyróżniono inną czcionką - jedne zostały pogrubione, a inne pochylone przy jednoczesnej zmianie koloru. Warto zwrócić również uwagę na okładkę, na której zamieszczono bardzo prosty, a jednocześnie niezwykle wymowny rysunek. Podobne ilustracje poprzedziły każdy rozdział. Co do formy to odnoszę wrażenie, że klejenie nie wytrzyma wielokrotnego czytania - mam nadzieję, że się jednak mylę.
Kolejne zagadnienia poddane analizie są przedstawione w bardzo czytelnej formie, co jest zdecydowanym plusem terapeutnika, który jest w zasadzie poradnikiem. Uporządkowane treści ułatwiają odnalezienie interesujących tematów, więc pomimo niezbyt dużej ilości tekstu, publikacja jest bardzo praktyczna i spójna merytorycznie. Z pewnością posłuży zagubionym rodzicom, dla których istotne jest wychowanie swoich pociech na szczęśliwych, odpowiedzialnych i samodzielnych ludzi. Może być również inspiracją dla pedagogów w pomocy swoim podopiecznym i ich opiekunom. Na zakończenie przytoczę słowa autorki: "Bądź uważnym obserwatorem - dzieci przede wszystkim naśladują. Nie uda Ci się przekonać dziecka do porzucenia zachowania, które widzi codziennie u mamy, taty bądź u obojga rodziców wobec siebie czy innych ludzi".
Recenzja miała okazję się ukazać dzięki uprzejmości wydawnictwa Borgis.