Jacek Kaczmarski. To moja droga
Krzysztof Gajda

ON NATCHNIONY I MŁODY BYŁ ,,On natchniony i młody był/Ich nie policzyłby nikt/On im dodawał pieśnią sił/Śpiewał, że blisko już świt". Tak brzmią napisane w 1978 roku przez Kaczmarskiego słowa piosenki ,,Mury". Piosenki, która jak żadna inna chyba oddaje życie i twórczość tego barda. Poety. Pieśniarza. Człowieka niezwykłego, którego losy opowiada jego przyjaciel, Krzysztof Gajda. Każdy, kto słucha Kaczmarskiego, zna - przynajmniej powierzchownie - jego losy. Urodzony w 1957 roku syn malarki i prezesa Zarządu Głównego Związku Polskich Artystów Plastyków zaczął tworzyć w latach 70 ubiegłego wieku, zdobywając sławę dzięki swoim mocno zaangażowanym politycznie tekstom. Jego słowa porywały tłumy, w kraju rządzonym przez komunistyczną, nieprzyjazną wolności władzę. W trakcie stanu wojennego został na emigracji, wracał do kraju, zamieszkał za granicą, wreszcie zmarł w roku 2004 na raka. Ale to tylko ogóły, suche fakty - gdzie w tym wszystkim człowiek? Gdzie jego życie nierozerwalnie splecione ze sztuką? Odpowiedź jest prosta: tutaj. W pięknej i poruszającej biografii człowieka, którego na zawsze zapamiętamy z papierosem tkwiącym w ustach... Nie pamiętam, ile miałem wtedy lat, ale pamiętam jakie wrażenie zrobił na mnie pierwszy w moim życiu utwór Kaczmarskiego. Byłem wtedy dzieckiem, chyba nie chodziłem nawet do szkoły, a w telewizji wyemitowano - być może był to koncert, a być może tylko jedna piosenka - ,,Obławę". Byłem przerażony. Byłem urzeczony. Czułem dreszcze. Ta piosenka była taka rwana, taka szarpana, pełna emocji i brutalności, agresji bym rzekł. Ale wtedy muzyka nie była w sferze moich zainteresowań i dopiero długi czas potem, kilka lat temu zaledwie, na fali fascynacji zespołem Strachy na lachy, a dokładniej pod wpływem albumu ,,Autor" zawierającego covery utworów Kaczmarskiego, przypomniałem sobie o tym bardzie z papierosem. I już nie potrafiłem wyrzucić go ze swej głowy. Ani tym bardziej serca. I tak dotarłem do tego momentu, kiedy w moje ręce trafiła jego biografia... ...i jestem nią zachwycony. Trudno będzie mi ocenić ją obiektywnie, ale czy można spodziewać się czegoś innego, kiedy właściwą część swojej opinii zaczynam prywatnymi wspomnieniami? Trudno mi jednak odciąć się od tego, kiedy twórczość Kaczmarskiego tak wiele dla mnie znaczy. Zostawiając już jednak za sobą kwestie osobiste, ,,To moja droga" jest książką starającą się omówić pieśniarza jak najszczegółowiej. Dostajemy więc wspomnienie jego życia od narodzin po śmierć uzupełnione o fragmenty utworów i bogactwo czarnobiałych zdjęć. Gajda, współautor ,,autobiografii" Grabaża, z Kaczmarskiego zrobił doktorat i o Kaczmarskim także pisał. Zmierzył się z jego legendą i stworzył porter kompletny. Dobrze przy tym napisany, intrygujący, ciekawy, niepozostawiający obojętnym. Portret człowieka, nie pomnik. Prawdziwy. Ludzki. Portret, który warto jest poznać. Polecam gorąco. Recenzja opublikowana na moim blogu http://ksiazkarnia.blog.pl/2016/09/12/jacek-kaczmarski-to-moja-droga-krzysztof-gajda/

(Kliknij aby rozwinąć opinię)