Ida sierpniowa
Małgorzata Musierowicz

Lekka i miła historia o Idzie - młodej dziewczynie, która z zakompleksionej zmienia się w pewną siebie i pełną radości. "Ida sierpniowa" jest pełna humoru i prostoty. W sam raz na nudne wieczory. Nie jestem wielką fanką "Jeżycjady", ale ta część przypadła mi do gustu.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Małgorzata Musierowicz umie mnie rozbawić. A przecież już nie jestem nastolatką... Może właśnie dlatego, patrząc z dystansem świetnie się bawię czytając kolejne części Jeżycjady. Ten tom opowiada historię Idy Borejko. Pełnej kompleksów piętnastolatki. Jak zwykle dzieje się wiele, tym bardziej, że to przecież wakacje!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Ida ucieka z rodzinnych wakacji od Poznania. Panna Borejko podejmuje się niezwykłej pracy, z czego wyniknie wiele problemów, wiele przygód i wiele nowych znajomości. Polecam: zdecydowanie bardzo ciepła książka, na deszczowy wieczór.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

W jej powieściach zaczytuje się młodzież i starsi czytelnicy. Taka ich uroda. Wydaje się, że Małgorzata Musierowicz pisze dla dziewcząt, bo bohaterami jej książek są zwykle dziewczęta i kobiety. Bohaterki, to silne i niezależne kobiety. Każda inna i wyjątkowa. Osobiście największą sympatią darzę Idę, bohaterkę czwartej powieści z kultowego cyklu. Cykl Jeżycjada bierze swoją nazwę od dzielnicy Poznania - Jeżyc. To tam autorka umieściła większość wydarzeń. Tam też mieszkają główni bohaterowie. Musierowicz zwykle poświęca swoje książki jednemu z członków rodziny Borejków lub z kręgu ich znajomych. Cykl rozpoczyna się od powieści Szósta klepka, poświęconej Cesi - nieśmiałej i skromnej dziewczynie. Druga powieść to Kłamczucha, której główną bohaterką jest Aniela - oczytana i inteligentna nastolatka, marząca o karierze aktorki. Sympatyczna rodzina Borejków pojawia się dopiero w trzeciej z kolei powieści - Kwiat kalafiora, opowiadającej o losach najstarszej z sióstr Borejko - Gabrysi i jej grupie dyskusyjnej ESD: Eksperymentalny Sygnał Dobra. Czwarta powieść, to Ida sierpniowa wydana pierwszy raz w 1981 r. i opatrzona (jak zwykle) ilustracjami samej autorki. Ida Borejko, to wrażliwa, dumna i zakompleksiona 15-latka, zakochana (prawdopodobnie bez wzajemności) w swoim koledze - Klaudiuszu. Ida uważa, że jest rudym, piegowatym, chudym i nieładnym stworzonkiem. Znudzona i zmęczona rodzinnymi wakacjami na łonie natury, postanawia wcześniej wrócić do domu. Niestety lodówka świeci pustkami, zapasów na zimę nie śmiałaby ruszyć, a pieniędzy brak. Decyduje się zatem podjąć pracę u starszego jegomościa - pana Paszkieta, jako dama do towarzystwa. Przy okazji poznaje jego nastoletniego wnuka, Krzysia, który z jakiegoś powodu nie opuszcza swojego pokoju. Wraz z rozwojem akcji w Idzie dokonuje się przemiana fizyczna i mentalna. Okazuje się, że wystarczy zmienić fryzurę i odbyć z mamą poważną rozmowę, aby nabrać pewności siebie i wiary we własne możliwości. I tak oto z zakompleksionej, przygarbionej dziewczyny, Ida zmienia się w uśmiechniętą i zdecydowaną. Powieści osadzone są w naszych realiach i choć akcja niektórych ma miejsce w minionym ustroju, to problemy, z którymi borykają się nastolatki się nie zmieniły. To co jest największym atutem powieści Małgorzaty Musierowicz, to pewność, że niosą ze sobą uniwersalne wartości z dużą dozą humoru. Tu najważniejsze są więzi rodzinne dające poczucie stabilizacji i miłość. Autorka mówi o sobie i swoim pisarstwie, że jest do czegoś zobowiązana i nie może zawieść zaufania, które się w niej pokłada. W mojej opinii jej książki można w ciemno podsunąć dorastającym dzieciom bez obawy o wszędobylski obecnie erotyzm.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Szalona Ida w wakacyjnej pracy. Uwielbiam wszystkie jeżycjadowe pozycje M.Musierowicz.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Czyta się bardzo szybko. Leciutka. Ogólnie okey.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Ciekawe perypetie rudowłosej Idy. Pełna humoru, miłości i ciepła. Chyba najlepsza z całej Jeżycjady

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Uwielbiam Jeżycjadę, a szczególnie pierwsze jej części. Szalona Ida to jedna z moich ulubionych bohaterek.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Sierpień kojarzy mi się z Jeżycjadą. Zawsze w wakacje czytałam powieści Musierowicz, uznałam więc, że jeśli mam okazję to zrobić, to nie mam co zwlekać. Tym razem sięgnęłam po Idę sierpniową. 

Borejkowie wyruszają na wakacje. Nad jeziorem niemiłosiernie leje, jest okropnie nudno, na domiar złego Gabriela non stop całuje się z Pyziakiem, a wiele codziennych obowiązków spada na barki Idy. Dziewczyna więc postanawia zawinąć kiecę i wrócić do Poznania. W trymiga wsiada do PKS-u i trafia do mieszkania swojego wujka. Gdy ten zaczyna podejrzewać, że narwana Ida przyszła po pożyczkę, dumna dziewczyna zaczyna szukać pracy. Tak trafia do pana Paszkowskiego w charakterze damy do towarzystwa. To wydarzenie rozpoczyna całą lawinę wydarzeń, tych przezabawnych i wzruszających. 

Ida jest jedną z ciekawszych bohaterek utworzonych przez Małgorzatę Musierowicz. Jest rezolutną hipohondryczką, która bardzo stara się być skupioną jedynie na sobie, ale zdecydowanie lepiej wychodzi jej ratowanie świata. Niby przez przypadek pomaga wszystkim wkoło, ale nawet w sytuacjach, w których niejeden straciłby głowę, Ida zachowuje zimną krew. 

Kolejna część Jeżycjady przenosi czytelnika niczym wehikuł czasu do czasów PRL-u, kartek i niedostatku. Mimo tego, Ida radzi sobie doskonale. Umie zrobić coś z niczego, nawiązuje więzi, które ostatecznie pozwolą uwierzyć jej w siebie i pomagać innym. Musierowicz ukazuje ten inny świat, gdzie znajomości rozpoczynało się w realnym świecie i nie wgapiało nieustannie w ekrany smartfonów. 

Ida sierpniowa zafundowała mi świetny czas z książką. Z przyjemnością wróciłam do lektury serii, którą swego czasu darzyłam nabożną czcią. Na pewno będę kontynuować czytanie kolejnych tomów. 

 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)