Hello world. Jak być człowiekiem w epoce maszyn
Hannah Fry

'' Czymże byłyby współczesne sądy czy służba zdrowia bez algorytmów '' .

Jakieś 15 lat temu, młodzi chłopcy tworzący grupę muzyczną o nazwie '' happysad '' wylansowali przebój który sporo czasu utrzymywał się na listach przebojów. Słychać go było bardzo często z każdego włączonego w okolicy radia. Łatwo wpadająca w uszy muzyka i słowa dające się nucić bez zbytniego muzycznego wyszkolenia, a mówiące o tym, co podobno jest najważniejsze w życiu, o miłości .Szło to tak :

'' Miłość to nie pluszowy miś ani kwiaty
To też nie diabeł rogaty ''

Kto jeszcze pamięta ten utworek ? Ale, ale do czego zmierzam ? Do tego że właśnie z tą piosenką skojarzyła mi się książka Hannah Fry - '' Hello world. Jak być człowiekiem w epoce maszyn''. Gdyby słowo '' miłość '' z piosenki zastąpić słowem '' algorytmy '' , to właśnie dokładnie w taki sposób o nich autorka w swojej książce opowiada. Bardzo się stara by nie zająć '' jedynego słusznego stanowiska '' wobec algorytmów, tylko ze wszystkich sił przekonuje, popierając się mnóstwem przykładów, że algorytmy to naprawdę nic złego, żaden '' diabeł rogaty ''. Że bez nich właściwie już nie wyobrażamy sobie życia (patrz cytat otwierający moją opinię). Że nie trzeba się ich bać . Że mogą mieć zastosowanie wszędzie od słowników w telefonach, które podpowiadają nam każde kolejne słowo do smsa , przez odnajdywanie w badaniach ludzi bardziej narażonych na raka, nawet jak nie mają jeszcze żadnych objawów, po zastosowanie w samochodach , które będą same jeździć, a kierowca będzie mógł sobie spokojnie czytać książkę :). Jednak autorka przekonuje też, że algorytmy to też nie '' pluszowy miś i nie kwiaty '' , że mogą się mylić, wtedy na przykład na długie lata odsiadki skazany może zostać niewinny człowiek. Że póki co SI ma wciąż jeszcze inteligencję nicienia, co pozwala nam ludziom nie bać się że nas zdominuje, jak to często przedstawiają w swoich książkach autorzy literatury science fiction, ale też że nigdy nie powinniśmy jej (SI) zostawiać bez kontroli. Że algorytmy mają nam POMAGAĆ , a nie nas ludzi ZASTĄPIĆ . Cóż założenie jak najbardziej słuszne, ale czy cały czas będzie wykonalne ? Wszak człowiek do dobrego (czytaj leniwego) szybko się przyzwyczaja . W każdym razie książka Hannah Fry, jak i piosenka happysad, mimo iż porusza ważkie sprawy, podana jest w sposób bardzo '' zjadliwy '' , łatwo wpadający '' w ucho '' tekst poparty wieloma przykładami z życia staje się czytelnikowi bliższy niż matematyczny wykład. W tej lekturze też mamy sporo cyfr, liczb i statystyk, wszak autorka jest matematyczką, jednak nie dominuje to nad treścią, że tak rzeknę, merytorycznie humanistyczną .Książkę polecam, warto ją przeczytać, aczkolwiek obawiam się że tak jak z przebojem happysadu, po kolejnych kilkudziesięciu przeczytanych książkach, niewiele będę z niej pamiętała. Prawdopodobnie jedynie główną konkluzję że algorytm to nie pluszowy miś...