Gypsy Moon
Evangeline Anderson

Są takie książki, których przeczytania się po prostu żałuje, mimo tego, że nie były fatalne... To właśnie przykład takiej książki. 

Czytałam sobie ciągiem serię Ilony Andrews o Kate Daniels i po przeczytaniu 8 tomu postanowiłam zrobić przerywnik. No i przez to, że mam na czytniku dziesiątki książek, nie pamiętam już o czym niektóre z nich miały być. Tak było z tą książką. Po okładce stwierdziłam, że to będzie jakieś lekkie, mało ambitne, paranormal romance. I teoretycznie wszystko się zgadza. 

Tylko, że ta książka była niemiłosiernie nudna i mdła! Główna bohaterka: płacze co pięć sekund, użala się nad sobą, nie potrafi się postawić. Główny bohater: nudny. Po prostu nudny. Najciekawszą postacią okazała się być nieco despotyczna i totalnie rasistowska babcia, której oczywiście w całej książce było bardzo mało, a sądziłam, że odegra większą rolę. 

Co do fabuły - żenada. Ja rozumiem, że w książkach paranormal gdzie jedno nie wie o istnieniu świata nadprzyrodzonego, a drugie jest jakąś paranormalną istotą, musi być scena, w której 'człowiek' dowiaduje się o tym świecie. I tę scenę bardzo łatwo jest skopać... Bo albo bohater godzi się z tym w pięć sekund, albo przez pół książki się miota, że to niemożliwe! A tutaj proszę Państwa mamy 2w1 - bo Alissa wydaje się bardzo szybko z tym godzić, ale później bardzo długo się miota z faktem, że ONA też należy do tego dziwnego świata, o istnieniu którego nie miała pojęcia. 

Podsumowując - nie polecam. I nie dość, że zmarnowałam czas na tę książkę, to jeszcze teraz się produkuję pisząc o tym... Gdzie tu logika?! ;)