Gwiazdeczka i banda docenta
Andrzej C. Linke

Pan Samochodzik Bis

Nie ma chyba osoby, która nie znałaby Tomasza N.N., czyli sławnego Pana Samochodzika. Ta postać stworzona przez Zbigniewa Nienackiego całe lata rozpalała moją wyobraźnie i inspirowała do eksplorowania niezbadanych terytoriów, przekraczania swoich granic i dociekania prawdy. Do dni dzisiejszego z przyjemnością sięgam po kolejne tomy opowieści o dzielnym historyku sztuki, rozwiązującym różne zagadkowe sprawy związane z kradzieżą, przemytem czy też fałszerstwami. Oczywiście, Pan Samochodzik nie mógłby istnieć bez swojego niezwykłego samochodu, prawdziwego postrachu przestępców, dysponującego szerokim wachlarzem możliwości i niezliczoną ilością dodatkowych funkcji, pozwalającą doskonale funkcjonować w każdych warunkach.

Ostatnio, szukając w antykwariatach poszczególnych tomów serii o Panu Samochodziku do mojej kolekcji, z żalem uświadomiłam, że po książki Nienackiego młodzi ludzie sięgają coraz rzadziej, przedkładając ponad niezwykłe opowieści pełne przygód, historie o czarodziejach z Hogwartu, czy ludziach obdarzonych nienaturalną mocą, takich jak Spider-Man. Dlatego też prawdziwe zainteresowanie, wzbudziła publikacja Warszawskiej Firmy Wydawniczej, mającej w swojej ofercie już dwa tomy opisujące perypetie Cezarego L., uznawanego za następcę legendarnego Pana Samochodzika.

Książka „Gwiazdeczka i banda docenta” Andrzeja C.Linke, od której rozpoczęłam przygodę z niezwykłym inżynierem oraz nauczycielem, przypomniała mi cudowne czasy dzieciństwa i wyposażyła w garść informacji na temat bliskich mi okolic. Mimo iż autor nigdy nie dorówna Nienackiemu, może pozbyć się kompleksów – wszak mierzyć się z legendą to zaszczyt. Żałuję tylko, że inspirując się postacią Tomasza N.N. stworzył niemalże jego klona, pozbawionego jednak tajemniczości i błyskotliwości pierwowzoru.

Nie znaczy to jednak, że Czarek L. nie daje się lubić. Wręcz przeciwnie – swoim dążeniem do poznania prawdy, nieustępliwością, niezwykłym podejściem do młodzieży (oto jeden z nauczycieli z misją) oraz wiadomościami na temat historii różnych regionów i miejsc, a także lokalnych legend, bohater może imponować. Szczególnie, że tym razem zamienił się w bezwzględnego tropiciela bandy, zajmującej się fałszowaniem dokumentów i „produkcją” fałszywych absolwentów studiów.

Zapewne, wyjeżdżając na konferencję w Supraślu, nawet się nie spodziewał, w jak wielkim stopniu pobyt tam determinować będzie dalsze losy jego oraz jego znajomych. Czuwanie nad sprawiedliwym podziałem środków za udział w projekcie badawczym zamienia się w nostalgiczną podróż do przeszłości, bowiem w drodze na konferencje spotyka swoją dawną znajomą, a właściwie pierwszą miłość. Okazuje się, że kobieta zmierza w tym samym kierunku, a na spotkanie podsumowujące projekt dostarczyć ma swojego męża…

W jaki sposób kobieta i jej mąż wpłyną na dalsze przygody Czarka? Jak działa banda fałszerzy i o jaką stawkę toczy się gra? Tego właśnie próbuje dowiedzieć się Czarek, przy samozwańczym współudziale sympatycznej Joanny, nastoletniej córki jego przyjaciela. W poszukiwaniu prawdy i odpoczynku, wyruszymy super samochodem (zmodyfikowanym za pomocą niezwykłych wynalazków wuja Pana Samochodzika) do Olkusza, Ojcowa oraz na Pustynie Błędowską, gdzie bohater dołączy do niezwykłej grupy złożonej z pracowników naukowych jednej z krakowskich uczelni. Wraz z nami podróżować będzie mniej lub bardziej (raczej mniej) zadowolona z pasji mężczyzny małżonka…

Oczywiście, taka historia musi zakończyć się happy endem, jednak droga do prawdy, długa i wyboista, będzie dla czytelnika prawdziwą przygodą. Prawdziwą perełką są jednak nie odtwórcze losy inżyniera, a wspaniałe legendy wyszukane przez autora, jak choćby ta o powstaniu Pustyni Błędowskiej czy pochodzeniu powiedzenia „gdzie diabeł nie może, tam babę pośle”. Jestem w stanie wybaczyć autorowi nawet brak płynnego przejścia pomiędzy akcją, a tymi wędrówkami tropem historii i starych podań. Nie mogę się też doczekać kolejnego tomu przygód Czarka L. i to nie tylko z uwagi na dalsze losy bohatera. Ciekawa jestem, jak będzie rozwijał swój kunszt autor, mam bowiem wrażenie, że z każdą kolejną książką obserwować będę jego dojrzewanie w roli pisarza.