Gra w rasy. Jak kapitalizm dzieli by rządzić
Przemysław Wielgosz

Po takie książki jak Gra w rasy sięgam, żeby lepiej zrozumieć świat i procesy społeczne, które w nim zachodzą. W przypadku tej mam mieszane uczucia. Z jednej strony ciekawe jest jak autor bardzo szeroko i niekonwencjonalnie traktuje pojęcie "rasy" (zgoła inaczej niż w tradycyjnym ujęciu), z drugiej sprowadza wszystkie nieszczęścia tego świata do dwóch zjawisk: kolonializmu i kapitalizmu. I o ile część dotycząca polityki kolonialnej Europy oraz jej niszczących skutków dla narodów podbitych jest dla mnie oczywista, to już potępianie bez żadnych hamulców kapitalizmu brzmi dla mnie nieco fanatycznie. Szczególnie, że praca Wielgosza opiera się na opisywaniu różnych mechanizmów, ale praktycznie nic nie mówi o tym, co ten kapitalizm miałoby zastąpić. Jest pod koniec wzmianka, że my sami jako ludzie powinniśmy się solidaryzować i występować przeciw, ale brzmi to wyjątkowo utopijnie. 

Podoba mi się krytyka europocentryzmu, narzuconej większości świata wyższości "kultury zachodu", a niestety jako Europa byliśmy raczej barbarzyńcami, którzy skutecznie zniszczyli dorobek o wiele lepiej rozwiniętych od nas państw. 

Określiłabym ją jako książkę ciężką, jak i potrzebną. Momentami męcząca, zbyt męcząca. Zawierająca masę wiedzy dotyczącej kapitalizmu, podziałów... świata takiego jaki on jest. 

Czytając, zgadzałam się z autorem, z większością jego tez. Czasem pojawiała się myśl: przecież to takie oczywiste. Jak mogłam tego nie zauważać. 

Po lekturze czułam się źle. Jakoś tak zdołowana mnie ta pozycja...

Czytając, potrzebowałam od niej przerw. To nie jest książka, którą przeczytasz w kilka godzin. Na nią potrzebowałam kilku dni.

Na pewno warto ją przeczytać. 

Książka zwróciła uwagę na wiele aspektów, o których nie miałam pojęcia.