Gdzieś na końcu świata
Dorota De Cruz

"Gdzieś na końcu świata" to piękna, wzruszająca opowieść o miłości, tęsknocie za ulotnym szczęściem, z wątkiem z baśni, który umiejscowiony jest jakby w świecie realnym lecz w innym wymiarze, tuż obok. Rzecz dzieje się w Nowym Jorku, dokąd emigrowała rodzina z Polski.
Po kilkunastu latach prawdziwej udręki w toksycznym związku, Monika otrzymuje rozwód a jej były mąż Robert dostaje całkowity zakaz zbliżania się do niej. Jej siostra Ola chcąc jakby uświetnić ten sądowy wyrok, wykupiła dla nich wycieczkę do Kadyksu w Hiszpanii, podróż ta była od zawsze wielkim marzeniem Moniki, nazywała Kadyks końcem świata. Wyruszają następnego dnia i od tej pory zaczyna się ta piękna i niesamowita opowieść, która jest powiązana z muszlą, która lśni błękitnym światłem o niezwykłych właściwościach. Muszle taka otrzymała od starej kobiety, w dziwnych okolicznościach Monika. Z tą legendą dziewczyny zostały zapoznane przez szefa kuchni w restauracji, której współwłaścicielem jest Marco, któremu również przypadła zaszczyt otrzymania podobnej muszli. Przypadkowe spotkanie Moniki i Marco nie wypadło najlepiej, lecz obojgu zapadło głęboko w pamięci.
Mija kilka lat od rozwodu Moniki i dziewczyna jest zadowolona z nowej pracy, wszystko powoli zaczyna się układać, aż nagle któregoś wieczoru wracając z pracy zostaje napadnięta przez byłego męża. Robert ma do niej pretensje o rozwód, gdyż przysięgała być z nim na wieki, denerwuje go, że Monika sobie sama radzi i ma pracę, która jemu nie przypadła do gustu. Wyciąga nóż i zaczyna się walka, z opresji ratuje dziewczynę Owen, przyjaciel z baru, w którym pracują. Obezwładnia Roberta i wzywa policję i karetkę. Monika zapada w śpiączkę. Na drugim końcu świata, w Kadyksie Marco podczas przejażdżki konnej w czasie burzy, zostaje zrzucony ze swojego konia i upadając rani się w głowę tracąc jednocześnie przytomność. Zapada w śpiączkę.
Tajemnicze, wizjonerskie sny nawiedzają niemal wszystkich bohaterów tej książki, są bardzo realistyczne, jakby działy się na jawie.
Jak potoczą się dalsze losy Moniki i Marco oraz ich rodzin? O tym musicie już przeczytać sami.

Bardzo mi się podobała ta książka a zwłaszcza ta baśniowa otoczka, niezrozumiała dla zapracowanych i zabieganych ludzi.
To debiut, ale moim zdaniem bardzo udany, z pewnością przeczytam następne książki autorki, która tak fenomenalnie potrafi pisać.
Polecam z czystym sumieniem!!! 

„Gdzieś na końcu świata” to odbiegający od znanych stereotypów melodramat z eterycznym, baśniowym wątkiem umiejscowionym w realnym świecie. W tle upajamy się pięknem hiszpańskich krajobrazów, niezwykła kulturą, tradycją i kulinarnymi smakami. Można wyczuć przy tym fascynację autorki Hiszpanią i jej walorami, gdyż pisze o niej z sercem, pasją i sentymentem.

Zaczynając czytać tę historię sądziłam, że będzie to typowa opowieść o miłości a tymczasem otrzymałam historię o dwojgu sercach poszukujących miłości, których połączył dopiero czas w nieoczekiwany sposób. Szczerze mówiąc, zupełnie nie spodziewałam się takiego obrotu akcji, jaki stworzyła autorka na kartach swojej powieści. Z jednej strony jestem zawiedziona, że tak to wszystko się potoczyło, gdyż wolałabym nieco innego zakończenie ale z drugiej, dostrzegam w tej historii głębszą refleksję nad życiem, przeznaczeniem i poszukiwaniem szczęścia.

Cała recenzja: https://ezo-ksiazki.blogspot.com/2021/05/778-gdzies-na-koncu-swiata.html

,, - Posłuchaj muszli, moja droga- powiedziała do Moniki, jednocześnie chwytając wiszący na jej szyi naszyjnik.- Kiedy go spotkasz, będzie nosił ten sam znak. Wtedy będziesz wiedzieć."

Legenda głosi, że bardzo dobrze znana, choć tajemnicza starsza kobieta potrafi działać cuda. Wyłania się najczęściej z mgły, a czas wokół przystaje. Nikt jej nie widzi, oprócz samych zainteresowanych. Jest jak przeznaczenie, które niezauważone dopomina się swego. Pomaga dwóm duszom się połączyć i odbyć wszystko, co zostało dla nich przewidziane.
Nic tak dawno mnie nie urzekło, jak właśnie ta pozycja. Pełna cudownej magii i aury wyjątkowości, pobudza nasze zmysły i sprawia, że bardzo pragniemy poczuć tą wyjątkowość. To tak jakby wśród tysiąca innych kobiet, nasz wymarzony podszedł właśnie do nas szepcząc- jesteś...
Opowieść jest niezwykle prawdziwa i inspirująca. Pokazuje nam losy pewnej kobiety, która przez lata była traktowana jako najgorszy kawałek szmaty. W pewnym momencie przelała się czara goryczy i Monika powiedziała- dość. To właśnie ją wybrała tajemnicza staruszka, jako obiekt jej spełnienia. Gdzieś tam jakieś bliźniacze rodzeństwo zostało rozdzielone i poszukują się nawzajem. Tajemnice potrafią namieszać w naszym życiu, tym bardziej, kiedy nikt nie chce, by ujrzały światło dzienne. Wizjonerskie sny nie dają nam się zapomnieć, a obrazy z nich wzięte, co noc stają im przed oczami. Dlaczego tak się dzieje? Czy nasz instynkt potrafi podpowiadać nam rzeczy o których jeszcze nie wiemy? Czy my też możemy być częścią tej historii i sprawić, że nasze życie się odmieni? Tak wiele pytań i tak piękne odpowiedzi...
Z początkiem każdego rozdziału znajdziemy bardzo mądre cytaty. Mi nie tyle przypadły do gustu, co zakotwiczyły się w sercu. Każdy z nas ma prawo do prawdziwej miłości. W miłości mamy prawo mieć swoje zdanie. Nigdy nie jesteśmy niczyją własnością, a gdy ktoś tak uważa, to jest bardziej toksyczny niż płyn do wc.
Baśniowa opowieść z pewnością skradnie niejedno serce. Obok niej nie da się przejść obojętnie...