Gdynia obiecana
Grzegorz Piątek

Ani nie jestem gdynianką, ani architektą. Sięgnęłam po książkę Pana Piątka z racji nominacji do wielu literackich nagród. Ale jakże mnie zaskoczyła ta opowieść o Gdyni, która napisana jest wartko, ciekawie i bardzo przystępnie. Mnie zainteresował przede wszystkim kontekst społeczny i polityczny. Wbrew ówczesnej propagandzie sukcesu (skąd to znamy) warunki pracy i życia ludzi, którzy tę Gdynię budowali były koszmarne i długo nikt się tym nie przejmował. Autor niezwykle obrazowo przedstawił różnicę pomiędzy Gdynią na pokaz dla turystów, a tą przypominającą raczej brazylijskie favele, gdzie żyli bardzo marnie opłacani robotnicy. Kwintesencją mentalności ówczesnych władz był przypadek generała Orlicz-Dreszera, który wyleciał awionetką na spotkanie żony. Samolot spadł do morza, wszyscy zginęli. I chociaż była to po prostu głupota, chowano go tak, jakby poległ śmiercią bohatera i wybudowano mu mauzoleum. Takie to polskie - nie wiadomo czy śmiać się, czy płakać. Oburzające jest, że partnerskim miastem Gdyni została włoska Littoria, budowie, której patronował Mussolini. Zresztą im więcej czytam o Polsce w tamtych latach, to aż dziw bierze, że nie stanęła po stronie faszystowskich Niemiec, bo nastroje panowały podobne (antysemityzm, ksenofobia, nacjonalizm, dyktatura itp.) Świetnie napisana książka, rozprawiająca się z następnym romantycznym mitem. 

Zwraca uwagę na wiele nieznanych aspektów związanych z Gdynią. Kolejna książka autora, którą czytam i kolejna niesamowita.