Gdy gaśnie światło, przychodzą łzy
Fabiane Guimarães

Powieść Fabiane Guimarães wybrałam przez przypadek. Nie wiem, czy spodobał i się tytuł, czy kolorystyka okładki, ale coś mnie do niej zachęcało. I nie żałuję, że przeczytałam tę niewielką objętościowo, ale bogatą emocjonalnie powieść. Może nie jest to typowy kryminał czy świetna powieść detektywistyczna, ale mamy tutaj śledztwo – prywatne, podjęte przez dorosłą już, osieroconą córkę, która nie może uwierzyć w równoczesną śmierć swoich rodziców. Na zakończenie dostaniemy wyjaśnienie, lecz czy zadowalające nas i Cecílię? Na pewno jest to temat do przemyśleń, do dyskusji na tematy egzystencjalne, ale także doskonały przyczynek do rozmowy w dyskusyjnych klubach książki.W powieści „Gdy gaśnie światło, przychodzą łzy” miłość i śmierć występują na równych prawach. Słowo miłość nie jest nadmiernie używane, więcej tego uczucia w czynach, które nie jawią się w różowych barwach, lecz są szare i czasem paradoksalnie smutne. Miłość w powieści to m. in. miłość ojcowska, miłość małżeńska, miłość do zwierząt, miłość przyjacielska, miłość przemocowa. Nad każdą autorka każe nam się pochylić i zastanowić. Śmierć jest z kolei dwojaka – ludzka i zwierzęca, za każdym razem staje się swego rodzaju wyzwoleniem, ulgą dla umierających i nie zawsze uspokojeniem dla tych, którym dane jest żyć dalej. Fabiane Guimarães gra na naszych emocjach. Dla mnie najsilniej zagrała w liście pisanym przez rodziców Cecílii.W powieści mamy

...
(czytaj dalej)