Francuska kocica
Anna Tuziak

Jakiś czas temu zostałam patronka książki "Szkocka diablica", która swoją premierę będzie miała 30 marca. Ponieważ patronuje tomowi II nie wyobrażam sobie przeczytać go bez znajomości tomu I. Tak więc mam za sobą  książkę"Francuska kocica". I już nie mogę się doczekać aż poznam ciąg dalszy tej historii. Jest obłędna. 

Brice to młoda kobieta, która zajmuje się restauracja starych dzieł sztuki głównie obrazów. Kocha to co robi. Pewnego razu w jej ręce mają trafić obrazy pewnej rodziny a wśród nich ten , który ja fascynuje najbardziej. Portret mężczyzny, który wzbudza w niej silne uczucia. Ponieważ lubi znać historie powstania swoich "podopiecznych" chce się dowiedzieć o nim coś  więcej. Ale nie sądziła, że dowie się w taki sposób. Pewne zdarzenie sprawia, że traci przytomność, a gdy się budzi znajduje się w dziwnym miejscu. W dodatku trafia w sam środek walk, i dziwnych ludzi. A wśród nich on, facet z obrazu tylko żywy i barbarzyński. Czy Brice odnajdzie się w czasach XVI wiecznej Szkocji? 

Blane to mężczyzna, który jest naczelnikiem jednego z klanu Szkocji. Gdy spotyka Brice, myśli, że jest pomylona. Jest według niego dziwno i mówi dziwne rzeczy. Dla niego to abstrakcja. W dodatku nie zachowuje się jak typowa szkocka kobieta. Jest pyskata, odważna, buntownicza i potrafi powiedzieć NIE. W dodatku jest drobna, filigranowa a ma siłę uderzyć rosłego faceta. Dla niego to nowość. Blane przyzwyczajony jest, że kobiety robią co im każę są potulne i uległe. Mała blondyneczka fascynuje go coraz bardziej. A gdy zostają kochankami zaczyna się do niej przywiązywać. Ale on jako naczelnik szkockiego klanu nie może pozwolić sobie na związek z Francuską, za jaka uważa Brice. Co z tego wyniknie? Czy Blane i Brice mają wspólna przyszłość? Przecież dzieli ich wszystko?

Historia bardzo ciekawa, czyta się ja szybko i przyjemnie. W dodatku są w niej sceny dość zabawne, pełne humoru a sama Brice to niezła mieszanka wybuchowa. Fabuła jest nietuzinkowa. Mamy połączenie dwóch zupełnie innych światów. Pierwszy to współczesny na samym początku. Najpewniej są to lata 2000, bo o takim roku wspomina Brice opowiadając swoje "bajki" jak nazwał jej Blane. I tego XVI wiecznego. Autorka bardzo fajnie nam opisuje ówczesna Szkocję, a przypisy są dopracowanie całości. Motywem przewodnim jest podróż w czasie. Brice przenosi się z lat współczesnych z Nowego Yorku do przeszłości i Szkocji. 

Bohaterowie są świetnie opisani. Jest ich bardzo dużo. Głównie to mężczyźni, ale są i kobiety jak Una stara piastunka Blane, Vanora córka naczelnika innego klanu i nasza Brice. Poznajemy ich zwyczaje, mentalność i to w dopracowanym stylu. Tylko czy Brice odnajdzie się wśród tych ludzi? Czy przyzwyczajona do zupełne innych warunków da sobie radę? Póki co ma dar przekonywania do siebie wszystkich wokół. Nawet Blane ma z nią twardy orzech do zgryzienie. Bezkompromisowy facet, który ciągle powtarza, że "wtrącę ja do lochu" traktuje ją zupełne inaczej. Czyżby Brice zdobyła jego twarde serce? Każdy z bohaterów ma swój charakter i już się nie mogę doczekać ciągu dalszego. Zwłaszcza że w książce mamy dwie silne kobiety Brice i Vanorę. Obie nie pasują do tamtych czasów. Brice, która przeniosła się w przeszłość a Vanora bo nie jest typową kobietą i ma pazur. Jaka jest Vanora? Musicie sami przeczytać. Polecam

Nutkowe dzień dobry 🎶❣️

Dzisiaj przychodzę do Was z kolejną książką wydawnictwa WasPos. Tym razem na tapecie miałam "Francuską Kocicę" autorstwa Anny Tuziak. Czy ta książka skradła moje serce? No niestety nie do końca.

Fabuła tej powieści jest zdecydowanie nietuzinkowa. Nie spotkałam się jeszcze z tym za co ogromny plus dla autorki, ale ja nie do końca czułam klimat tej powieści. Czytając każdy kolejny rozdział liczyłam na jakiś większy rozwój wydarzeń, a w sumie skończyło się tak jakby zabrakło stron. Ja osobiście mam ogromny niedosyt. Nie wiem. Może czytałam ją w złym czasie, może akurat miałam jakiś kryzys. Jedno jest pewne, książka może nie była zła, ale mnie ona nie urzekła niestety. A szkoda. Nie poruszyła mnie w żaden sposób.

Niemniej jeszcze kiedyś sięgnę po jakąś powieść autorki, aby zobaczyć czy tym razem bardziej wpasuje się w mój gust. 

   Brice Pinard jest pewną siebie kobietą. Ambitna formalistka i restaurator dzieł sztuki. Pewnego dnia widzi na obrazie tajemniczego mężczyznę. Spotem wypadków kobieta traci przytomność. Budząc się jest przerażona. To nie jej dobrze znane muzeum w Nowym Jorku. To szesnastowieczna Szkocja. Rok 1597. Jest zszokowana a na dodatek ma przed sobą mężczyznę ze zdjęcia. Blane MacLeod, zwany jako Zwierz, nie jest uprzejmy i kulturalny. To zimny, brutalny i nieokrzesany mężczyzna, który powoli zaczyna ją jeszcze bardziej fascynować. Czy Brice odnajdzie się w nowym świecie? Dlaczego się tu znalazła? Czy Blane da się ugłaskać? Czy francuska kocica wróci do swojego świata? Czy będzie chciała?

   Za mną debiut autorki "Gra cieni", który objęłam patronatem medialnym. To pierwszy tom serii "Uroboros". Czekam z niecierpliwością na kontynuację. Ale zanim się pojawi, Ania podarowała nam, czytelnikom, całkiem inną powieść. Wciągającą opowieść o dwóch osobach, którym przyszło żyć w szesnastowiecznej Szkocji. Nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby nie mały szkopuł - ona przeniosła się w czasie o ponad czterysta lat wstecz. Główna bohaterka we współczesnym Nowym Jorku jest znanym restauratorem sztuki. Brice Pinard to ambitna, pracowita, sumienna, odważna i dokładna. Jędzowata, gdy wymaga tego sytuacja. Ale jest także żywiołowa i pełna wigoru. Kobieta pełna sprzeczności. Gdy pewnego dnia splotem wypadków przenosi się do Szkocji, jest zszokowana. A i to za mało. Jest dosłownie przerażona. Przed nią stoi żywy ten tajemniczy mężczyzna ze zdjęcia. Blane MacLeod już nie wydaje się taki fajny. Jest bowiem brutalny, zimny, mroczny i niezwykle uparty. Jak to Zwierz. Nie da sobie wejść na głowę. Jest naczelnikiem klanu i panem na zamku Ardveck. Swą gwałtownością przeraża a ludzie są mu posłuszni. Nie powiem, fajny pomysł na fabułę - skok w czasie. A postacie jeszcze lepsze. Charyzmatyczne, wyraziste i intrygujące. Autorka pokazała uroki życia w szesnastym wieku. To, jak bardzo się to różni od tego, do czego jesteśmy przyzwyczajeni. Brak wygód, prostota, walki na śmierć i życie. Walka o przetrwanie. Dosadne, brutalne i po części przerażające. Nie wyobrażam sobie tego, by tam skoczyć choćby na chwilę. Fajnie tak tylko o tym poczytać. Autorka zrobiła kawał dobrej roboty, jeśli chodzi i słownictwo, mentalność i klimat tamtych lat. Była nuta tajemniczości i niepewności. Cały czas byłam trzymana w takim napięciu. Ludzie tamtych lat zachowywali się całkiem inaczej. Wątki się dopełniały. Starcia głównych bohaterów wyzwalały iskry. Dialogi pomiędzy nimi momentami bawiły do łez. Całkiem przyjemny dla oka obraz. Przewrotny i dosłownie rozbrajający. Autorka ma fajny i lekki styl. Wczuła się w wykreowany przez siebie świat i dopracowała go w każdym calu. Nie ma tu niestety pikantnego romansu. A po cichu na niego liczyłam. Z temperamentem bohaterów aż się o to prosi. Autorka dołożyła kolejnych bohaterów, którzy także byli fajnie wykreowani. Powiem Wam, że jestem zaintrygowana jedną kobiecą postacią. Vanora zostawiła mi mnóstwo pytań. Tak jak sam finisz. Będę chciała poczytać dalsze wydarzenia. Jeśli chcecie się przenieś w czasie i lubicie wątki historyczne, z galimatiasem na czele to jest to powieść dla Was.

Polecam.

Baśniowa opowieść, ciekawie pisana

Brice za sprawą jednego obrazu przenosi się do XVI-wiecznej Szkocji, gdzie poznaje Blake'a, tajemniczego mężczyznę z obrazu. Czy ta podróż była jawą czy snem? 

"Francuska kocica" to opowieść, w której za sprawą obrazu przenosi bohaterkę do dawnych czasów. Gdy Brice tam trafia, nie potrafi zrozumieć jak mogło się to stać. Nie potrafi też dogadać się z ludźmi, gdyż rzeczy o które pyta i które miała, w tamtych czasach nie istniały. Jednak za sprawą Blake'a postanawia się otworzyć na nowe życie, choć nie jest to proste, gdyż bohaterowie ciągle sobie dogryzają.

Powiem wam, że ciężko mi się czytało tą książkę i bardzo długo nie mogłam zebrać słów, by wyrazić o niej opinie. Z początku pomysł jest dobry, całość spójna. Jednak im dalej, tym autorka przeniosła nas do innych bohaterów, którzy zostali opisani w ciekawszy sposób niż główni. Minusem są również przydługie opisy, które w niektórych momentach wyglądały podobni. 
Plusem natomiast jest to, że główna bohaterka ma bardzo cięty język i zabawne riposty, które nadają jej charakteru. 
Podsumowując pomysł na powyższą opowieść nie jest zły, jednak w moim odczuciu za bardzo odbił się z właściwego toru i skupił się na wątkach pobocznych. 

Moja ocena: 5/10