Pachnie trawą, mlekiem białym, oczy lśnią jej jak kryształy, gładka, w łaty, kolorowa, a na imię jest jej...
O krowach pisało wielu poetów - od Gałczyńskiego przez Brzechwę po Chotomską, ale żaden nie napisał zbioru wierszy wyłącznie o krowach, tak w dodatku różnych.
Dzieci lubią krowy, bo zwierzęta te nie są w swej naturze, pomimo dużych rozmiarów, agresywne. Wręcz przeciwnie - krowy zachowują się przyjacielsko, a nawet (co zostało naukowo potwierdzone!) lubią się bawić. Podobnie jak ludzie, źle znoszą samotność.
Zaprzyjaźnijcie się ze stadem kolorowych krów, żyjących w poezji Ewy Karwan-Jastrzębskiej. Spotkacie tam Pyzię, krowę Józefa Wilkonia, krowę marzycielkę, szybkobiegaczkę, czy śmieszkę. A na złą pogodę polecamy krowę burzową. Widzieliście, że takie też istnieją?
Niedaleko tuż przy drzewie,
stary dzięcioł o tym nie wie,
siedzi sobie piękna krowa
niebywale kolorowa.
Ma apaszkę w białe groszki,
na kopytkach lśnią pończoszki,
w nosie kółko, no i kwiatek.
Wzór dla wszystkich krowich matek.
Ewa Karwan-Jastrzębska - absolwentka warszawskiej polonistyki, pisarka, scenarzystka i dziennikarka. Debiutowała filozoficzną baśnią o Misiu Fantazym, która została sfilmowana. Ma w swoim dorobku kilkanaście popularnych powieści dla dzieci i młodzieży, w tym: "Duchy w teatrze", "Hermes 9:10", "Sobowtór" oraz seria "Agata z placu Słonecznego". Jest też współautorką dwóch tomów opowiadań o przygodach Bolka i Lolka. Stworzyła serię powieści sensacyjno-przygodowych "Misja Feniks" i "Misja Xibalba", utrzymaną w klimacie książek Dana Browna i filmów o Indianie Jonesie.
Razem z mężem Markiem zawiązała spółkę autorską, czego owocem był cykl książek o czarodziejkach "Witch" i literacki eksperyment w postaci pierwszej polskiej powieści transmedialnej "Kaktus w sercu", wydanej na licencji TVN. Jest warszawianką, ale dzieciństwo spędziła w Afryce, która wielokrotnie powraca w postaci motywów w jej twórczości dla dzieci. Pomysłów do powieści dostarczają jej dzieci, Mikołaj i Julka - cykl "Banda Michałka" jest inspirowany przygodami jej syna i jego kolegów.
Józef Wilkoń - jeden z najznakomitszych i znanych w świecie ilustratorów. Absolwent krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych oraz Uniwersytetu Jagiellońskiego (historia sztuki). Zaczął ilustrować książki z założeniem, że będzie to tymczasowe zajęcie. Pierwszą zilustrowaną przez niego pozycją była książeczka Hanny Bechlerowej "O kotku, który szukał czarnego mleka". Zilustrował ponad sto książek polskich i ponad sześćdziesiąt wydanych na świecie. Poza książkami dla najmłodszych czytelników tworzy ilustracje do czasopism i inne formy. Rzeźbi, głównie zwierzęta. W wywiadach podkreśla rolę, jaką w jego życiu i twórczości odegrała obserwacja przyrody. Propozycję ilustrowania wierszy o krowach przyjął między innymi ze względu na wspomnienie swojej ulubionej krowy o imieniu Pyzia. Nagrodzony Deutsche Jugendbuchpreiss (1966), japońską Owl Prize (1984), Premio Grafico w Bolonii (1974, 1991) oraz Andersen Premio w Genewie (1998). Nominowany do prestiżowej The Astrid Lidgren Memorial Award (2009).
Informacje dodatkowe o Fantastyczna encyklopedia małych stworów:
Wydawnictwo: Prószyński i S-ka
Data wydania: 2018-10-23
Kategoria: Dla dzieci
ISBN:
Liczba stron: 64
Tytuł oryginału: Enciclopedia Dels Essers Diminuts
Kup książkę Fantastyczna encyklopedia małych stworów
Zobacz także
Fantastyczna encyklopedia małych stworów - opinie o książce
Przeczytane:2018-11-28, Ocena: 4, Przeczytałem,
Magia wokół nas
Doceniam współczesne książeczki dla dzieci. Naprawdę. Doceniam szatę graficzną, która jest dostosowana do małych główek i nie przeciąża ich nadmiarem szczegółów. Doceniam trudne problemy ujęte tak, by maluchy mogły je zrozumieć bez większych problemów. Naprawdę doceniam wszystkie edukacyjne i rozwojowe walory współczesnych publikacji dla dzieci, ale czasem tęskno mi za książeczkami, które może nie niosą za sobą wielkiego przesłania, ale za to są piękne i magiczne. I dokładnie taką pozycją jest "Fantastyczna encyklopedia małych stworów."
Szata graficzna jest przepiękna i przywodzi na myśl bogato ilustrowane baśnie, które czytałam jako małe dziecko. Niezwykle ciekawa jest też sama forma, bardzo przystępna dla najmłodszych czytelników – krótkie rozdzialiki, w każdym przedstawione jest jedno magiczne stworzenie z dokładnym opisem wyglądu, miejsca występowania, pożywienia (co nadaje temu naukowy sznyt). Aż chciałoby się więcej. Więcej fantastycznych stworków oraz jeszcze więcej “dowodów” na ich obecność wśród nas.
Lektura "Fantastycznej encyklopedii małych stworów" była najbardziej odprężającą lekturą ostatnich miesięcy, jednak gdybym miała znaleźć jakieś minusy tej publikacji, to powiem szczerze, że nie jestem zwolenniczką używania w książeczkach dla dzieci zwrotów typu: ktoś jest “głupi jak but” – po co wkładać najmłodszym broń do ręki? Starszak pewnie zrozumie, że to niezbyt ładnie mówić do kogoś w ten sposób, natomiast młodsze dziecko może mieć z tym problem.
Dobrze, że na rynku wydawniczym oprócz pozycji, które mają edukować i stymulować najmłodszych czytelników, pomagać w zrozumieniu świata i różnych problemów, z którymi muszą się mierzyć, jest miejsce na publikacje, które w świat smartfonów, konsol i innych elektronicznych gadżetów wprowadzają odrobinę magii, uruchamiają wyobraźnię i nakłaniają maluchy do własnych poszukiwań fantastycznych stworzeń.