Dziewczyny w wodzie
JENKINS VICTORIA

Po moim maratonie komedii kryminalnych przyszedł czas na coś poważniejszego. Tym razem sięgnęłam też po kryminał, jednak taki, który nie ma nic wspólnego z komedią, ale z thrillerem psychologicznym. Taką książką jest "Dziewczyny w wodzie" Victorii Jenkins, po której nie wiedziałam czego się spodziewać, bo nie przeczytałam jeszcze żadnej książki tej autorki. Jest to pierwszy tom serii o policjantkach Alax King i Chloe Lane. Czy sięgnę po kolejne tomy tej serii? Zapraszam do recenzji.

Detektyw Alex King i jej młodsza podwładna Chloe Lane podejmują się śledztwa w sprawie mordercy, który zostawia swoje zmasakrowane ofiary w rzece. Są to dwie kobiety, które giną w odstępach kilku dni. Obie z mroczną przeszłością, które należały do grupy wsparcia, zajmującej się osobami z problemami emocjonalnymi. Nie tylko ofiary mają za sobą mroczną przeszłość... W życiu Alex i Chloe też swego czasu nie było kolorowo. Szczególnie życie tej drugiej nie było usłane różami. Chloe dostaje tajemnicze maile od kogoś, kto wie, czym zajmowała się w przeszłości. Czy jej również grozi niebezpieczeństwo? Dlaczego w tak okrutny sposób giną dziewczyny w mroczną przeszłością?

W książce występuje narracja trzecioosobowa. Kryminał ten rozpoczyna się prologiem, który nawiązuje do przyszłych wydarzeń w książce. Rozdziały są krótkie, przez co szybko się czyta. Gdyby nie to, że przyzwyczaiłam się do lekkich komedii kryminalnych, które czytałam w ostatnim czasie, pewnie książkę przeczytałabym jeszcze szybciej. Zauważyłam małe podobieństwo do książki "Niespokojni zmarli" Simona Becketta, czyli taki sam sposób zostawiania swoich zmasakrowanych ofiar w rzece przez mordercę, które następnie znajdowała policja. Fabuła jednak była zupełnie inna. W książce "Dziewczyny w wodzie", tak jak w przypadku większość thrillerów psychologicznych, na początku akcja trochę się wlokła, ale zakończenie było tego warte i trzymało w napięciu. Łatwo było domyślić się, kto jest ściganym mordercą, jednak inne wydarzenia potrafiły zaskoczyć, a na końcu nawet trochę się wzruszyłam (ale nie płakałam). Myślę, że każdego, kto boi się wody, na pewno ta książka przeraziłaby, dlatego nie polecam jej takim osobom (chyba, że ktoś lubi się bać). Polecam ją za to każdemu, kto lubi mroczne kryminały oraz thrillery psychologiczne, w których bohaterowie mają swoje tajemnice, a odkrycie ich przez niebezpiecznego mordercę prowadzi do dalszych nieprzyjemnych zdarzeń...

"Dziewczyny w wodzie" uważam, za bardzo mocny kryminał, który warto przeczytać, chociaż czytałam lepsze. Na pewno żaden fan kryminałów i thrillerów psychologicznych się nie zwiedzie na tej książce tak, jak ja. Z pewnością sięgnę po kolejne tomy tej serii, bo jestem bardzo ciekawa dalszych akcji z udziałem tych dwóch policjantek

Jest to moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki i na pewno nie będzie ostatnie. Bardzo dobrze czytało mi się tę książkę. Cała fabuła, sprawa jaką trzeba było rozwiązać jest bardzo ciekawa i nie sposób domyśleć się kto stoi za morderstwami. Ode mnie za to bardzo duży plus, bo nie lubię ,,wiedzieć" że miałam rację. Fajne jest to, że autorka potrafiła do samego końca trzymać wszystko w ,,tajemnicy". Kolejny wielki plus za główne bohaterki. Świetnie się czyta o kobietach, które są takie same jak my, mają takie same problemy, przez co wydają się nam bardziej rzeczywiste. Polubiłam je już na samym początku i jestem ciekawa innych powieści, w których grają pierwsze skrzypce.

Na koniec najważniejsza rzecz, która sprawiła, że ta książka tak mi się spodobała. Chodzi tu o tematy myślę tabu, ciężkie do zaakceptowania. Żeby nie spolerować wspomnę tylko, że rodzina nie zawsze jest dla nas najlepsza. Czasami obcy są nam po stokroć bliżsi. Zachęcam bardzo do sięgnięcia po ten tytuł. Czyta się bardzo szybko. Jest wciągająco i tak trochę mrocznie. Polecam. J

Może zacznę od tego, że – już po lekturze – byłam bardzo zdziwiona tak niskimi ocenami książki. W ostatnim czasie udało mi się przeczytać kilka podobnych pozycji, m.in. "Córeczkę" Kathryn Croft oraz "Siostrę" Louise Jensen i "Dziewczyny w wodzie" nie odstają swoim poziomem od pozostałych, wręcz przeciwnie, to właśnie ta ostatnia podobała mi się najbardziej. Ale od początku.

W rzece w parku znalezione zostaje ciało młodej kobiety, a kilka dni później znika kolejna dziewczyna. W ten sposób detektyw Alex King i jej podwładna Chloe Lane rozpoczynają pościg za seryjnym mordercą, a jednocześnie one same muszą w końcu stawić czoła swojej przeszłości.

Fani brutalnych scen, czy też zawiłych zagadek śledczych rzeczywiście mogą poczuć się zawiedzeni. Mnie osobiście brakowało trochę przełomowych momentów w trakcie trwania śledztwa. Jednak sama historia jest dobra i ciekawa. Myślę, że na książkę należy spojrzeć dwojako. Z jednej strony mamy pościg za mordercą, a z drugiej – równolegle – poznajemy historię jednej z głównych bohaterek. To właśnie jej losy i przeszłość były mocną stroną powieści i zaczytywałam się w nich z wielkim zainteresowaniem. Wydaje mi się, że właśnie poprzez takie równomierne rozłożenie akcentów na te dwa wątki, niektórzy mogą odnieść wrażenie, że śledztwo samo w sobie było dosyć mozolne.

Niestety ogromnym minusem książki – o czym nie sposób nie wspomnieć – jest jej redakcja i korekta. O zgrozo. Nie czepiałabym się tych kilku „literówek” (chociaż uważam, że to nie powinno mieć miejsca), ale otwierałam oczy ze zdziwienia, kiedy w trakcie jednej rozmowy Chloe z nadinspektorem Harrym siedem razy (!), z ust policjantki, padło wyrażenie „…panie nadinspektoru”!

Zwięzły i poprawny thriller – to jest chyba najtrafniejsze określenie "Dziewczyn w wodzie".

Karolina Kosuniak
IG step_books