Dziewczynka spoza szyby
Jadwiga Ruth-Charlewska

Tę książkę czytałam bardzo dawno temu, jeszcze jako dziecko. Miałam może 10 lat. Postanowiłam jednak przeczytać ją raz jeszcze. Elżunia Janicka ma dziesięć lat, jest niepełnosprawna i zamknięta w sobie.Dziewczynka skazana jest na wózek inwalidzki. W tej książce poznajemy jej życie, codzienne problemy i zmagania z codziennością. Czy zastanawiałeś się kiedyś jak to jest, gdy jesteś skazany na wózek inwalidzki i ciągłą pomoc innych ludzi? Elżunia miała to na co dzień. Czytając było mi jej strasznie żal i pamiętam, że często płakałam. Byłam dzieckiem gdy to czytałam i tak na prawdę książka ta raz na zawsze uświadomiła mi, że niepełnosprawnych nie należy się bać, że to normalni ludzie, ludzie, którzy często nas otaczają. Nie odwracajmy od nich wzroku, nie uciekajmy od nich, bo ci ludzie pragną kontaktu z innymi. Książka jest wyśmienita. Szczególnie polecam dzieciom, młodzieży, bo często jestem świadkiem jak właśnie młode osoby reagują na kalectwo innych. Szczególnie gdy to kalectwo dotyczy ich kolegi, koleżanki z klasy, bądź osoby w ich wieku. Nie rozumiem jak można dokuczać, wyśmiewać się z takiej osoby. Osobom dorosłym równie bardzo polecam. Na pewno nie pożałujecie. Uważam, że powinna to być lektura szkolna. Zamiast zniechęcać dzieci nudnymi ( co bardzo często ma miejsce) lekturami to warto obudzić w nich empatię, wrażliwość i otwartość dla ludzi. Źródło (mój blog) kingaczyta.blogspot.com

(Kliknij aby rozwinąć opinię)