Dziewczyna z przeklętej wyspy
Aneta Jadowska

Przechytrzyć mitycznego potwora.

Któż z nas nie marzył kiedyś o pełnej niebezpieczeństw wyprawie na enigmatyczną i mroczną wyspę? Któż nie myślał o tym, aby stanąć w szranki z odrażającymi postaciami, bo codzienna rutyna zmusza do ciągłego powściągania drzemiących w nas dzikich instynktów?

Najnowsza odsłona Kronik Sąsiedzkich Anety Jadowskiej z pewnością wychodzi naprzeciw tym, którzy na powyższe pytania odpowiedzieli twierdząco. Ja sięgnąłem po "Dziewczynę z przeklętej wyspy", gdyż należę do powyższego grona, ale również dlatego, że przyciągnęła mnie okładka tej książki. Magiczna sceneria w barwach ultramaryny i kobaltu, a w centrum pewna siebie dziewczyna, której oblicze zdaje się wskazywać, że wszelkie kreatury nie robią na niej dużego wrażenia. Ponadto lubię wyzwania, a jak się okazuje Nikita także. 

Główna bohaterka zbiera zespół, aby rozwiązać niezwykle groźnie zapowiadającą się zagadkę zaginięcia Madali, córki miliardera Theo Gorgonosa. Ekipa obdarzona niebotyczną magią, wyposażona w nowoczesne technologie, na czele której stoi nieustępliwa Nikita a naprzeciw nich wielowymiarowa przeszkoda utrudniająca im dotarcie do poszukiwanej dziewczyny. Takie zestawienie musi wręcz elektryzować! Oprócz nieobliczalnej - bardzo realistycznie zobrazowanej przez autorkę przyrody okalającej przeklętą wyspę, do której zmierzają bohaterowie, na ich drodze do wypełnienia misji pojawia się sporo sekretów dotyczących przeszłości zleceniodawcy i jego rodziny. 

Nie raz zaczytując się w tej lekturze na własnej skórze poczułem dotyk większości nieobliczalnych stworzeń, z którymi musiała walczyć Nikita i jej kompani. Niejednokrotnie też zanurzyłem się w odmęty upiornego jeziora i wpadłem w czeluść wszędobylskiej magii Warsa, czy niezgłębionej baśniowości Sawy. Podziwiam Jadowską za twórcze wklejenie w fabułę mitów greckich, które według mnie autorka kreuje na nowo. Postaci w książce są ukazane w taki sposób, jakby autorka oddała im całą swoją magię. W usta głównej bohaterki Jadowska nie tylko próbuje powciskać obślizgłe stworzenia, ale także głębokie i górnolotne aforyzmy. Nie tylko dosadny i pełen okrucieństwa język, ale też wyniosłe przemyślenia świadczące o doświadczeniu w akcjach, których się podejmuje, pomimo wielu prób ich udaremnienia.

W "Dziewczynie z przeklętej wyspy" odnalazłem dynamiczną, wciągającą historię, humorystyczne dialogi, pełne grozy opisy natury, niewiarygodnie prawdziwe uczucia bohaterów i mnóstwo magii, która spowija serce na długo po przeczytaniu książki. Co bym zrobił, gdyby ktoś spytałby mnie, czy dołączyłbym do drużyny Nikity? Przytaknąłbym.

Dziewczyna z przeklętej wyspy Anety Jadowskiej to drugi tom Kronik sąsiedzkich z Nikitą w roli głównej. Radziłabym zacząć czytanie od Afery na tuzin rysiów, bo wprowadzi Was w nowe życie Nikity. To doskonała seria do nadrobienia na jesień. Trzy książki, trzy fantastyczne uczty.

Zostaje porwana nastoletnia córka greckiego magnata i to tylko dopiero początek nieszczęść. Podobno tylko Nikita jest w stanie wykonać misję. Wszyscy odradzają jej wzięcie zlecenia, bo grecki bałagan lubi eskalować. Nikita (jak i cała jej ekipa) będą musieli się zmierzyć z tajemnicą przeklętej wyspy, klątwą oraz rodzinnymi sekretami. Czy uratowanie nastolatki to naprawdę zadanie nie do wykonania?

„Magia Warsa zniknęła jak uciął nożem. Jakby się zmieniło ciśnienie. W uszach poczułam ucisk, powietrze zdawało się gęstsze. Magia szczypała w nosie, a jej impulsy mrowiły na skórze, niepokoiła obcością i nadmiarem. Pan B. poruszył się we mnie ostrożnie, jakby oceniał, czy nie stanowi dla nas zagrożenia.”

Muszę się Wam do czegoś przyznać…

Przepadłam w Kronikach sąsiedzkich bez pamięci. Zakochałam się w dynamicznej akcji, nieobliczalnej magii, która niejedno ma imię, klasycznym humorze Jadowskiej. Szybko się przekonacie, że nie tylko rodzina Gorgonos  skrywa sekrety, a z magią nie powinniśmy zadzierać. Ten mrok i dynamika książki pochłaniają całkowicie czytelnika. Charakterna Nikita nie pozwala się ani na stronę nudzić. Po przeczytaniu pozostaje ten niedosyt i wręcz legendarne: „ale jak to już koniec?”. Zżyłam się z bohaterami, wręcz uzależniłam się od tej adrenaliny niewiadomej, co się wydarzy na następnej stronie. Magia wręcz wprowadza cząsteczki powietrza w drżenie. Jadowska utkała fabułę niczym pajęczą sieć, wplatając iście greckie nieszczęście, niebezpieczne istoty i fantastyczną przygodę.

„Nie tyle nim jesteś, ile go w sobie nosisz. I nie ma w tym nic złego. Potwory, które w sobie nosimy, czynią nas silniejszymi, trudniejszymi do zabicia. Są świadectwem tego, że ktoś próbował nas skrzywdzić, ale to do nas należało ostatnie słowo.”

Jak na Pelikankę przystało powiem jedno: od tej książki trudno się oderwać, więc naprawdę „połkniecie” ją w całości. Przeniesiecie się od razu do Warsa i Sawy. I wyrwiecie się z tej hipnozy pióra Jadowskiej dopiero wtedy gdy… skończycie Dziewczynę z przeklętej wyspy.

Odkąd przeczytałam "Cud, miód, Malina", jestem wierną fanką twórczości Anety Jadowskiej. ? Gdy zobaczyłam książkę "Dziewczyna z przeklętej wyspy", wiedziałam, że muszę ją przeczytać - w końcu fantasy to mój żywioł! ?

Co znalazłam w tej książce?

? Magię.

? Istoty magiczne.

? Tajemnicę do rozwiązania.

Ale... czegoś mi zabrakło. ? Czy to tempo akcji, czy może głębia bohaterów? Nie potrafię tego dokładnie określić, ale czułam, że historia mogłaby dać mi więcej....

Czy mimo to warto sięgnąć? Jeśli uwielbiasz fantastykę i szukasz lekkiej, magicznej lektury - zdecydowanie tak! ?

Pochłonęłam ją w jeden wieczór. Dziękuję Aneto :-)

Nikita dostaje ciekawe zlecenie od greckiego milionera. Córka zleceniodawcy zostaje porwana a porywacze co prawda kontaktują się z ojcem, ale nie zamierzają wcale dziewczyny oddać. Cokolwiek im się kluje w tych pustych łbach, nie mają pojęcia w co sie pakują.