Dziecięcy płacz. Holokaust dzieci żydowskich i polskich w latach 1939-1945
Richard C. Lukas

Kolejna mocna, wstrząsająca lektura nie należąca do łatwych. Ogrom cierpień, głodu, zabójstw i to dzieci tym bardziej przeraża. Niewinne ofiary wojny- dzieci. Warto zapoznać się z tą książką.

"NIGDY NIE MIEĆ DZIECIŃSTWA BYŁO UDRĘKĄ I CIERPIENIEM OD POCZĄTKU ISTNIENIA CZŁOWIEKA"

Książka całkiem ciekawa, zresztą jak wszystkie w tej tematyce. Jednak informacje podawane były bardzo ogólnikowo, często autor zaczynał opisywać historię o konkretnej osobie która bardzo mnie ciekawiła a po kilku suchych informacjach już przechodził do kolejnego wątku. Wolałabym żeby opisanych przypadków było mniej, ale za to bardziej rozwinięte. Tak więc jeśli kogoś interesują fakty w postaci liczebności dzieci w gettach, ilości zamordowanych w poszczególnych miastach itp to będzie zadowolony bo tego jest bardzo dużo. 

Od kiedy pamiętam zawsze z ogromnym zainteresowaniem sięgałam po książki o tematyce drugiej wojny światowej. Kiedyś nie przepadałam za czytaniem lektur, zwłaszcza tych szkolnych, lecz jeżeli chodziło o latach zimnej wojny, to na lekcjach języka polskiego słuchałam z ciekawością, a jednocześnie z przerażeniem. Do dziś, gdy mam okazję przeczytania czegoś nowego ukazującego lata 1939-1945, to po prostu siadam i czytam, tak jak kiedyś siadałam i słuchałam, gdy moja świętej pamięci babcia opowiadała mi swoją historię. Gdy wybuchła wojna, miała ona zaledwie pięć lat. Siadałyśmy w kuchni, a ona wracała wspomnieniami do swojego dzieciństwa. Opowiadała niewiele, może niewiele pamiętała, a może chciała mnie oszczędzić, gdyż sama jeszcze wtedy nie byłam na tyle dojrzała, by poznać tak okrutną prawdę o tamtych czasach. Wiem jedno, ona straciła rodziców, rodzeństwo zostało wywiezione, a ona sama, pięcioletnia dziewczynka, została pozostawiona na pastwę losu...I gdy czytałam książkę Richarda C. Lukasa, cały czas miałam obraz mojej ukochanej babci i zastanawiałam się, co ona przeżyła. Jedno jest pewne to był koszmar dla tych dzieci, dla niewinnych dziewczynek i chłopców, którzy zbyt szybko utracili dzieciństwo.

Książka już od samego początku przykuwa uwagę czytelnika. Nie da się ukryć, tytuł jest mocny i nie da się przejść obok niego obojętnie. Czy nie mam racji? Ja bynajmniej nie mogłam. Musiałam tę książkę mieć, przeczytać, aby móc dowiedzieć się czegoś więcej. Temat wojny, to temat wyjątkowo trudny, bolesny i taki, który się przeżywa, a w nocy śnią się koszmary. Pomimo tego, ja nie potrafię przejść obojętnie obok tej literatury. Tej wojny nie powinno się zapomnieć, ona się wydarzyła i nasze pokolenia również powinny o niej usłyszeć. Nie wolno tuszować tego co się działo w Polsce pod koniec lat trzydziestych i na początku lat czterdziestych. Oczywiście na świecie było wiele innych wojen, wojny nadal trwają, lecz dziś skupiam się na konkretnych latach i to one tym razem mają być głównym tematem. Chcąc opisać co czuję i co czułam podczas czytania, dosłownie brakuje mi słów. Wiele emocji we mnie wzbudziła, lecz tymi najbardziej widocznymi był smutek, ból, wzruszenie i niedowierzanie, że człowiek człowiekowi zgotował taki los. Tym razem są to dzieci, które nikomu nic nie zrobiły, były niewinne, którym odebrano nie tylko dzieciństwo, lecz także wiele z nich utraciło rodziców, dom w którym czuli się bezpiecznie, rodzeństwo i podstawowe dobra, które były potrzebne do przeżycia. Odebrano im radość, powody do uśmiechu, a dostarczono im strach, ból, cierpienie, głód i śmierć, która towarzyszyła w tym czasie każdego dnia.

Dla kogo jest ta książka? Oczywiście dla wszystkich, którzy lubią sięgać po literaturę historyczną, dla tych których ona ciekawi, a przede wszystkich dla tych, którzy nie potrafią przejść obojętnie obok tytułu, który już tylko od patrzenia na niego wywołuje dreszcze na ciele.

Gdy zapytasz się mnie czy płakałam czytając, odpowiem, że niejedna łza mi poleciała. Gdy zapytasz się mnie, co mną najbardziej wstrząsnęło, odpowiem: wszystko. Nie potrafiłabym wybrać pomiędzy jednym cierpieniem, a drugim, bo każde z nich było czymś, co nazywamy koszmarem, a ten koszmar przeżyli w prawdziwym życiu, prawdziwi ludzie, którymi byli nasi przodkowie.

Autor książki do napisania tej lektury wykorzystał wiele źródeł informacji. Na końcu książki znajduje się index, lecz tuż przed nim widnieje bibliografia, a tam miejsca, bądź źródła materiałów archiwalnych ze Stanów Zjednoczonych, z Wielkiej Brytanii, z Polski, wywiadów i korespondencji, filmów dokumentalnych, prac naukowych i innych dokumentów oraz dokumentów i historii oficjalnych, pamiętników, autobiografii, wspomnień, gazety codziennych, czasopism i innych.

biblioteczkamoni.blogspot.co.uk