Dystopia
Vincent V. Severski

Vincent V. Severski najnowszą powieścią „Dystopia” zamyka pewien okres w życiu swoich bohaterów. Pan Severski poprzez swoją opowieść zdaje się mówić, że warto być przyzwoitym. Zresztą definicja samego tytułu daje wiele do myślenia. Powieść może i opasła ale nie ma tu nic coby było zbędne albo do wyrzucenia. Autor jako stary (doświadczeniem oczywiście) praktyk wywiadu nic nie zostawia w tej powieści przypadkowi, wszystko jest na swoim miejscu i jest powiedziane tyle ile powinno. Łezka w oku się kręciła na prostolinijność i szczere oddanie Jagana sprawie. Oczywiście autor nie byłby sobą jakby nie przemycił aktualnej sytuacji politycznej czy społecznej. I też się zgadzam z Autorem. Jakie państwo, rozsądne państwo kupuje Centaura, no chyba, że tam faktycznie mieliśmy agenta wiadomej trzyliterowej służby. Ale to już materiał na inną powieść Autora. 

Od czasu do czasu lubiłam sięgać po książki, w których główne skrzypce grają szpiedzy, prace pod przykrywą, agencje wywiadowcze. Intrygowały mnie fabuły pełne sensacji, spektakularnych pościgów, strzelanin, podwójnych tożsamości, legend, manipulacji, intryg. Jednak od momentu, w którym zapoznałam się z książkami Vincenta Severskiego po prostu przepadłam i tego typu literaturę polubiłam jeszcze bardziej. Z niecierpliwością wyczekuję każdej kolejnej książki jego autorstwa. Sam był wieloletnim oficerem wywiadu, brał udział w wielu akcjach w tym poza granicami kraju, więc doskonale wie, o czym pisze i to się czuje. Wszystko jest spójne, logiczne i wiarygodne, tym bardziej więc jego książki wywołują dużo emocji, a ilość stron gwarantuje precyzyjnie rozpisaną i dobrze osadzoną w realiach historię.

Agencja Wywiadu została rozwiązana, a wywiadowcy Konrad z Marcelem, Romanem Leskim i jego partnerką zostali aresztowani i oskarżeni o współpracę z rosyjską agenturą. Tymczasem Jerzy Kaziura awansuje na stanowisko wicepremiera i koordynatora służb, co daje mu w końcu możliwość rozsadzenia państwa polskiego od wewnątrz. Do pełnego sukcesu brakuje mu tylko przejęcie funkcji premiera i przygotowanie kampanii medialnej skierowanej przeciw Zachodowi. To człowiek, który nie zawaha się przed niczym, bez skrupułów eliminuje przeszkody, jest mistrzem w fabrykowaniu dowodów. Trzy agentki Sara, Monika i Maria chcą zrobić wszystko, by nie tylko uwolnić niesłusznie aresztowanych kolegów, ale też pokrzyżować szyki Kaziurze oraz doprowadzić do ujawnienia, że jest agentem GRU. Czy im się to uda? Czy agencje wywiadowcze państw zaprzyjaźnionych będą chciały pomoc? Czy możliwe jest, by 3 inwigilowane kobiety zdołały wygrać nierówne stracie z przebiegłym człowiekiem, który ma po swojej stronie system i służby?

Dystopia jest czwartą częścią przygód dawnego Wydziału Q z Miłobędzkiej. Myślę, że każdy po lekturze Naboru czuł niedosyt i lekkie rozczarowanie tym, jak Autor potraktował swoich bohaterów. Rozpoczęłam lekturę Dystopii z nadzieją na to, że wszystko ułoży się tak, jak bym chciała. Wiem, że to egoistyczne podejście, no ale to nie moja wina, że Severski stworzył postacie, z którymi się zżyłam, polubiłam i którym kibicuję z całego serca. O niektórych będą tylko wzmianki, niektórzy niespodziewanie powrócą, a główną siłą napędową fabuły są silne, inteligentne, charakterne i niezależne kobiety: Sara Korska, Monika Arent i Maria Gerber.

Tytuł książki idealnie współgra z jej treścią bowiem fabuła osnuta jest wokół czarnej wizji przyszłości kraju, totalnej inwigilacji obywatela przez państwo, manipulacji społeczeństwem i przekazami medialnymi. Autor świetnie wpisał się z Dystopią w aktualną politykę krajową i światową.

To była już kolejna książka Autora, w której się zakochałam i od której nie mogłam się oderwać. Fantastycznie skonstruowana fabuła, w której mimo zawiłości, nagłych zwrotów akcji i rozbudowanych wątków nie sposób się pogubić. Zagłębienie się w świat bohaterów to czysta przyjemność. Czytając, zanurzymy się w misternie utkaną pajęczynę kłamstw, sieć sekretów i zależności, polityczne i międzynarodowe rozgrywki. Odczujemy atmosferę pełną nieufności, niepewności i strachu o los swój i bliskich.

Taką książką trzeba się delektować jak ulubionym smakiem lodów. Dystopia to prawdziwa czytelnicza uczta i gimnastyka dla umysłu. Nawet w ostatnim zdaniu autor potrafił mnie zaskoczyć. Severski pozostaje w ścisłym gronie moich ulubionych twórców powieści szpiegowskich.

Znacie to uczucie, gdy bierzecie do ręki książkę autora, którego twórczości dotąd nie znaliście, zaczynacie czytać i uświadamiacie sobie, że to właśnie to? Pojawia się zaskoczenie, podziw i czysta przyjemność czytania utworu doskonale trafiającego w wasz gust czytelniczy. Takie doznania towarzyszyły mi w trakcie czytania „Dystopii”, której autorem jest Vincent V. Severski, pisarz powieści sensacyjnych i emerytowany pułkownik polskiego wywiadu. Mimo że nie znałam wcześniejszych tomów serii „Zamęt”, której czwartą część stanowi właśnie „Dystopia”, z łatwością zorientowałam się w fabule powieści.

Monika, Maria i Sara decydują się na podjęcie działań mających na celu uwolnienie Konrada, Marcela, Romana i Zofii, którzy zostali aresztowani. Rozpoczynają wojnę z własnym państwem, którego wicepremierem został wprowadzający chaos na najwyższych szczeblach władzy Kaziura, agent GRU. Pełno tu zwrotów akcji i zaskakujących momentów, co sprawia, że trudno oderwać się od lektury. Ciekawość, w jaki sposób potoczą się losy bohaterów, rośnie z każdym przeczytanym rozdziałem. Postacie dobrze zarysowane psychologicznie. Monologi wewnętrzne bohaterów pozwalają pogłębić wiedzę o nich, wniknąć w ich sposób myślenia, wczuć się w ich sytuację, razem z nimi przeżywać doświadczane przez nich emocje. Często też skłaniają czytelnika do refleksji na różne tematy. Czy w imię wyższych celów jesteś w stanie poświęcić się całkowicie? Co ważniejsze -kariera czy bycie człowiekiem przez duże C? Ile jestem w stanie zrobić w imię przyjaźni? Co dla mnie znaczy lojalność? Jedyne, co mam do zarzucenia autorowi, to sposób zakończenia powieści, jakby trochę przyśpieszony. Pewne wątki zostały zamknięte niemal błyskawicznie i potraktowane trochę po macoszemu. A może to po prostu rozczarowanie i żal, że wszelkie intrygi, ryzykowne działania dobiegły już końca i nadszedł czas rozstania z bohaterami.

Jeżeli macie ochotę na dobrą powieść szpiegowską z polityką w tle, śmiało sięgnijcie po „Dystopię”, najlepiej poprzedzając jej lekturę - jeżeli jeszcze tego nie zrobiliście- zapoznaniem się

z poprzednimi częściami serii „Zamęt”. Parafrazując słowa piosenki „Dystopia” „ma supermoce
I gwarantuje nieprzespane noce”. Gorąco polecam!

Niewiem jak duzo mozna wam zdradzic ,zebyscie za duzo niewiedzieli.

Wiec tak Kaziura dostal awans czym wprowadzil niemale zamieszanie.

Cicha agencja wywiadu zostaje rozwiazana przez aresztowanie agentow.

Trzech osob nie udalo zlapac, i to one probuja uwolnic kolegow z pomoca agentow MI6 i Miszy ,bylego agenta rosyjskiego.

W skrocie mamy tajne agencje ; agentow wykletych ; MI6 ; i byly agent bronia samych siebie lub swoich najblizszych kolegow.

Trzeba sie dobrze w czytac aby polapac sie kto jest kto i kogo bronia.

Tajemnicza , trzymajaca w napieciu Dystopia .

@lubimyczytac.pl @wydawnictwoczarnaowca #wydawnictwoczarnaowca #lubimyczytaćpl #vincentvseverski #dystopia

Jest to moje pierwsze spotkanie z twórczością Vincentem V. Severskim, ale już teraz mogę stwierdzić, że na pewnie nie ostatnie.

„Dramatyczna walka na wielu frontach, pełna zwrotów akcji i zaskakujących momentów, prowadzi do nieuchronnego starcia, które przesądzi o losach międzynarodowego ładu…”
"Jak w tym kraju można coś zrobić, jeżeli wszyscy ciekną jak stary durszlak." "Nasi faceci siedzą w więzieniu, więc teraz czas na nas. Musimy ich wyciągnąć i... przy okazji pomóc Rzeczpospolitej, w końcu też kobiecie."

Władza, polityka, były oficer rosyjskiego wywiadu, asystent Sekretarza Generalnego NATO, … - czyż to wszystko nie brzmi jak dobry film szpiegowski.
Tak właśnie jest, książka jest napisana tak, że czyta się ją, jakby się oglądało dobry film sensacyjny.

„Dystopia” jest czwartą częścią Cyklu: Zamęt, wprawdzie każdą cześć można czytać oddzielnie, ale ja, chcąc mieć jaśniejszy obraz fabuły tej części, pobieżnie zapoznałam się z poprzedniczkami. Przyznam się szczerze, nie jestem zbytnią fanką książek polityczno- sensacyjno-szpiegowskich, ale kocham wyzwania i stąd pomysł na przerywnik w literaturze. W życiu warto stawiać sobie wyzwania i od czasu do czasu wyjść z tej skorupy komfortu.
Bardzo się cieszę, że sięgnęłam po "Dystopię", bo fabuła wciągnęła mnie całkowicie, trudno mi było ją odłożyć, gdy inne obowiązki wzywały.


Fikcja literacka, która jest dokładnym odzwierciedleniem współczesnych wydarzeń, Czarna wizja przyszłości naszego kraju, która mam nadzieję, że zostanie tylko na kartach tej powieści.
Widać, że autor jest dobrym rzemieślnikiem, potrafi pisać, budować napięcie i zaskakiwać czytelnika. Umie stworzyć należytą atmosferę, czuć tu profesjonalizm i znajomość tematu. W dużej mierze jest to kwestia lat praktyki, bo nie zapominajmy, że Vincent V. Severski to były oficer wywiadu, to były oficerów służb specjalnych i temat zna od podszewki. Wszystko to razem wzięte sprawiło, że książkę czyta się naprawdę znakomicie, przyjemnie i ze sporą porcją wrażeń, z zainteresowaniem do ostatniej strony. Gorąco zachęcam do lektury całej serii.

To moje pierwsze spotkanie z Vincentem V. Severskim, chociaż pewnie nie ostatnie, bo mam na swojej półce "chcę przeczytać" kilka tytułów tego autora. Tylko jakoś tak zawsze odkładałam ich lekturą na późniejszy termin. Przyznam się na początku, że nie jestem zbytnia fanką książek politycznych i sensacyjno-szpiegowskich, lecz "Dystopia" tak mnie wciągnęła w swoją fabułę, że trudno mi było odłożyć ją na półkę. Pochłonęła mnie całkowicie. 
Mimo swojej dość obszernej objętości (ponad 500 stron), czyta się ją lekko i z ciekawością do ostatniej strony. Dodam, że nie odczułam, iż jest to czwarta część cyklu "Zamęt", gdyż autor tak prowadzi akcję w swojej książce, że można się domyślać co było wcześniej. Wiem, że z pewnością dużo lepiej zaczynać tego typu serie od początku, lecz nie sprawdzałam wcześniej tego, czy "Dystopia" jest kontynuacją jakiejś serii. 

"Jak w tym kraju można coś zrobić, jeżeli wszyscy ciekną jak stary durszlak."
Konrad Wolski, Marcela Cichy, Roman Leski i Zofia Winiarska zostali aresztowani. Agencja Wywiadu została rozwiązana. Agent GRU Jerzy Kaziura, który doprowadził do aresztowania tych członków Agencji, awansował na koordynatora służb specjalnych i został wicepremierem.  Na wolności są Sara, Monika oraz Marta, które za wszelką cenę pragną uwolnić swoich przyjaciół. Atmosfera panująca w kraju nie sprzyja zaufaniu, lecz kobiety próbują szukać pomocy u agentów brytyjskich i dawnych znajomych, którym mogą być raczej pewni. 

"Nasi faceci siedzą w więzieniu, więc teraz czas na nas. Musimy ich wyciągnąć i... przy okazji pomóc Rzeczpospolitej, w końcu też kobiecie."
Mimo tego, że kobiety są na wolności, to jednak cały czas obserwują i podsłuchują je służby. Kobiety wiedząc o tym, zaplanowały urwać się z tej "smyczy", żeby zaplanować misję mającą na celu zdyskredytowanie wicepremiera a jednocześnie uwolnienie aresztowanych przyjaciół. Udało im się wymknąć do Pomiechówka i tam podzieliły między sobą zadania. Czasu jest coraz mniej, kobiety zdają sobie sprawę, że czas nie jest ich sprzymierzeńcem, tym bardziej, że Kaziura szuka ciągle haków także na nie. Zdaje on sobie sprawę z tego, że mogą mu w jakiś sposób zagrozić i zepsuć jego plany. A te ma już szeroko zaplanowane na wielką skalę, trzyma jednak w tajemnicy, bo również nie ufa ludziom. Wykorzystuje swoją pozycję dla własnych celów. Jednak tajemnice przez niego ukrywane zaczynają powoli wychodzić na wierzch, gdyż zawsze znajdzie się jakiś przeciek... 

"Mógł ustawiać grę na planszy całego kraju, rozgrywać politykę wewnętrzną i zagraniczną, likwidować, kogo chce, ale jak na razie nie mógł zrobić nic, żeby powstrzymać trzy rozwścieczone suki, które ewidentnie coś przeciwko niemu knuły."
Czy uda się Sarze tak zorganizować tajną misję, żeby Kaziura się nie dowiedział? Co zaplanowały kobiety? Kto przyjdzie im z pomocą?

Chociaż jest to fikcja literacka, lecz wiele wątków ma wspólne cechy z tym, co dzieje się u nas. To czarna wizja przyszłości naszego kraju i mam nadzieję, że zostanie tylko w literaturze. Myślę, że autor doskonale zna realia panujące w polityce jak również jako były oficer operacyjny wie, w jaki sposób przeprowadzane są działania szpiegowskie. Dlatego ta książka sprawia wrażenie autentyczności, intryguje i wciąga czytelnika w sam środek afery.
Nieuchronna walka dobra ze złem niemal zawsze jest nierówna, niesprawiedliwa, lecz przecież właśnie o to chodzi.
Zakończenie jest również zaskakujące, lecz dlaczego nie? lecz autor zostawił sobie furtkę i być może będzie część następna... 

Książkę przeczytałam w ramach Akcji recenzenckiej portalu Lubimy Czytać.pl

Dziękuję Pani Marcie Matysiak z PRart Media oraz Wydawnictwu Czarna Owca za egzemplarz recenzencki.

Jakby o faktycznej sytuacji na polskiej scenie politycznej - do końca ne wiadomo w co wierzyć, co przekazują polskie media, kto jest po jasnej stronie mocy - bardzo dobry kryminał

Uczciwość, lojalność kontra brudna polityka... Współczesna powieść sensacyjna wyraźnie nawiązuje do bieżącej sytuacji społeczno-politycznej, która niestety nie jest optymistyczna.

Nowe władze podjęły decyzję o rozwiązaniu Agencji Wywiadu, a z jej członkami rozprawiono się ostro i zdecydowanie - jedni zostali oskarżeni o szpiegostwo na rzecz Rosji, innym przypisano przestępstwa z kategorii najcięższych, kolejnym przedstawiono zarzuty pedofilii. Na wolności zostały trzy dziewczyny - Maria, Monika i Sara. Świadome tego, że są pod obserwacją, ale pomimo okoliczności gotowe do działania i kierowane wciąż dojrzewającą wściekłością...

         Podejmują się misji niemożliwej - postanawiają wyciągnąć z więzienia swoich bliskich, a przy okazji pomóc Rzeczpospolitej. Ich głównym wrogiem jest wicepremier i minister spraw wewnętrznych Jerzy Kaziura, który ze wszystkich sił stara się je zdemotywować, upokorzyć, zdemoralizować, sprowokować. Koordynuje służby, ma więc sposobność i możliwości, aby udaremnić plany. Ale kobiety nie są osamotnione w walce, mają przyjaciół i  sojuszników, liczą na pomoc Asystenta Sekretarza Generalnego NATO George'a Gordona i byłego oficera rosyjskiego wywiadu Miszy Popowskiego.

Czy determinacja, gorące serca, żelazne kręgosłupy i twarde tyłki kobiet wystarczą, aby wyłamać się z opresyjnego systemu? W końcu narzędzia, jakimi dysponuje rząd, inwigilacja, hejt, manipulacja opinią publiczną są skuteczną bronią, a propaganda i akcje medialne przynoszą wymierne efekty... Wyraźnie jednak wyczuwam iskrzącą się nadzieję - autor wierzy w siłę przyjaźni, solidarność, hart ducha i niezłomność.

Powieść obnaża to, o czym chyba wszyscy wiedzą, ale nie dopuszczają do świadomości - bezwzględną grę polityczną.  Dosłownie poraża siła  populizmu, braku etyki, cynizmu. Zaglądamy do biur i urzędów, podsłuchujemy tajne rozkazy i rozmowy, obserwujemy zagrywki poniżej pasa, wykorzystywanie służb podległych rządowi i brutalną walkę o indywidualne interesy. Nie chciałabym, aby politycy się poświęcali, ale marzę o takich, którzy uczciwie pracują i kierują się troską o wspólne dobro.

Polecam wszystkim, którzy lubią emocjonować się przy czytaniu - nie da się spokojnie odwracać kolejnych stron, zainteresowanym ogólnie pojętą państwowością, polityką, reagującym na aktualne zjawiska i krytycznie obserwującym mechanizmy działania władzy.

"- Wypiłyśmy tę wódkę - zaczęła Sara - żeby móc załatwić to, po co was tu ściągnęłam. Nasi faceci siedzą w więzieniu, więc teraz czas na nas. Musimy ich wyciągnąć i...przy okazji pomóc Rzeczpospolitej, w końcu też kobiecie. Mamy chyba wystarczająco dużo dynamitu, by wysadzić tę moskiewską agenturę. Wszystkie wiemy, kogo i za co. Teraz musimy zastanowić się, jak to zrobić, kto i kiedy powinien podpalić lont."

Ta część ściśle wiąże się z poprzednią czyli z "Naborem". To dalsze losy głównych postaci, z których część została wyłączona z gry, i wszystko pozostało teraz w rękach kobiet. 

Drodzy panowie, z kobietami się nie zadziera, zwłaszcza kiedy są wściekłe i zdeterminowane, a do tego sprytne i gotowe na wszystko.

Kaziura po awansie zamierza wprowadzić w życie swój perfidny plan, zniszczy każdego, kto stanie mu na drodze. Mniejsza o to, czy to mężczyzna czy kobieta.

Każda ze stron musi znaleźć sprzymierzeńca, kogoś tak samo gotowego na wszystko. Do kogo się zwrócić? Jaki będzie finał tej nierównej walki?

"Prokurator zapomniał jednak, że Judasz nie był kobietą. A w tym wypadku Polką, zawodową szpieginią, zdeterminowaną by walczyć. Walerian Farbiarz nie wiedział, że nie jest w stanie uprzykrzyć życia komuś, kto całe życie spędził pod obserwacją, zawsze gotowy do działania. Nie wiedział także, że w Sarze, Monice i Marii dojrzewała wściekłość."

Sensacyjna rewelacja, rewelacyjna sensacja! Uwielbiam takie książki, jak to się czyta! Dla mnie była to lektura niodkładalna. Ciekawe postaci, zwroty akcji, sceny zapierające dech w piersi, i mrożące krew w żyłach. Dla mnie najlepsza odsłona thrillera szpiegowskiego. Zawsze to powtarzam, ale dla mnie Severski to mistrz gatunku w naszym kraju. To czuć, że wie o czym pisze.

Dziękuję za postaci kobiece, za Nieśmiertelnego (uwielbiam !), za emocje, za ciarki, za trwogę, za to że z zaciśniętymi kciukami ciężko przewraca się stronę ?

Po taką lekturę życzyłabym sobie sięgać częściej. Kiedy zatęsknię za bohaterami, sięgnę do półki po pierwsze tomy i chyba zacznę od początku.

Gorąco wam polecam "Dystopię" jak i całą twórczość autora.

"Dystopia" to czwarty tom serii Zamęt. Czy zaczęłam czytać od końca? Być może ?. Ale szybko udało mi się wkręcić w fabułę. Czy teraz zamierzam przeczytać poprzednie tomy, żeby się przekonać czy się łączą? Być może ?.

Choć z książki jest niezły grubasek, bo liczy ponad 500 stron, to czyta się ją naprawdę szybko, dzięki krótkim i treściwym rozdziałom. Historia bardzo szybko się rozkręca, z czego wnioskuję, że faktycznie jest tutaj rozwinięcie historii z poprzedniego tomu. Ale szybko można się połapać o co chodzi, bo książka została napisana z punktu widzenia kilku osób, dzięki czemu jest to lepiej przedstawione i nawet bez znajomości poprzednich tomów historia wciąga.
A o co chodzi? A no o to, że kiedy Kaziura awansował na stanowisko wicepremiera i koordynatora służb, wprowadził chaos na najwyższych szczeblach władzy. Przez niego zostali aresztowani Wolski, Cichy, Leski i Winiarska. Natomiast Agencja Wywiadu została rozwiązana.
Po tych wydarzeniach Sara, Monika i Maria układają plan, jak uwolnić swoich przyjaciół z więzienia. Nie jest to łatwe, gdyż kobiety mają założone zabezpieczenia szpiegujące na swoich telefonach. Każda ich rozmowa, każdy ruch jest rejestrowane przez ludzi Kaziury i wszelkie informacje są mu na bieżąco przekazywane. Kobiety są także śledzone na każdym kroku kiedy postanowią wyjść ze swoich domów.
Jednak mimo takich "zabezpieczeń" kobietom udaje się wdrożyć w życie swój plan i rozpocząć kontaktowanie się z wpływowymi osobami, które mogą im pomóc w uwolnieniu swoich przyjaciół.
Mimo takich zabezpieczeń, dwóm z nich udaje się wymknąć spod obserwacji i ukryć przed Centaurem, czyli tym programem szpiegującym.
Została tutaj przedstawiona walka na wielu frontach, pełna zwrotów akcji i zaskakujących momentów, która prowadzi do nieuchronnego starcia. A starcie to przesądzi o losach międzynarodowego ładu..
Zaciekawieni? To zachęcam do sięgnięcia po tę książkę. Jednak chyba zalecałabym zaczęcie serii od początku, a nie od końca jak ja ?.  

Jak zwykle zaczęłam czytać nową serię od ostatniego tomu. Dzięki temu mam ochotę poznać poprzednie części cyklu "Zamęt", żeby lepiej poznać historie postaci występujących w najnowszej powieści Vincenta V. Severskiego pod tytułem "Dystopia". Powiem wam, że dobrze odnalazłam się w tej historii. Mimo sporej objętości (536 stron) bardzo dobrze mi się ją czytało. Uwielbiam takie szpiegowskie książki. Tutaj bardzo dużo się dzieje, dlatego nie miałam szans na nudę. Powiem wam, że nawet brakowało mi tchu. Poznałam waleczne dziewczyny, które nie cofną się przed niczym, żeby uratować swoich przyjaciół. Zachęcam was do poznania Marii, Sary i Moniki.
Jeżeli lubicie szpiegowskie thrillery, to koniecznie sięgnijcie po "Dystopię".
Znajdziecie tutaj super akcję z niesamowitymi jej zwrotami. Fabułę, która nie pozwoli wam odłożyć tej powieści ani na sekundę. Bohaterów jednych lepszych drugich gorszych, ale wartych uwagi. Jestem ciekawa, która postać przypadnie wam do gustu, a która was odrzuci.
Jeżeli tak jak ja nie znacie poprzednich części, czyli: "Zamętu", "Odwetu" i "Naboru", to się nie martwcie. Jak ja się odnalazłam w tej historii, to i wy się w niej odnajdziecie. Zawsze po przeczytaniu czwartej części możecie wrócić do pierwszej. Mimo znajomości czwartego tomu poprzednie trzy będą również interesujące.
Ciekawa jestem, czy autor myśli już nad kontynuacją "Zamętu".
Było to moje pierwsze spotkanie z twórczością Vincenta V. Severskiego. Podoba mi się styl pisania tego autora. Chętnie przeczytam jego inne dzieła.
"Dystopia", to kolejna historia, w której miałam do czynienia między innymi z agentami MI6 oraz agentami rosyjskiego wywiadu.
Ta książka w pełni zasługuje na ekranizację.

Z czystym sercem polecam najnowszą powieść Vincenta V. Severskiego pod tytułem "Dystopia".