Dyrektor pod kanapą i inne opowiadania. Audiobook
Antoni Czechow

Dyrektor pod kanapą i inne opowiadania Anton Czechow to powieść należącą do klasyki.  Uważam, że to znakomita pozycja z którą warto się zapoznać. Zawiera w sobie mnóstwo opowiadań które wciąż są aktualne. Opowiadania naturalnie są lekkie. Demaskują ludzką głupotę i hipokryzję. Osobiście dla mnie była to rewelacyjna lektura i spędzenie wolnego czasu. Zdecydowanie polecam zapoznać się z tym cudownym dziełem klasyki! Moim zdaniem naprawdę warto. Nke brakuje humoru ani ironii dzięki czemu właśnie łatwo zauważyć tą lekkość. Mimo tego, iż zakończenia łatwo przewidzieć to opowiadania nie tracą na swojej wartości.  Co prawda nie każdemu zapewne przypadną do gustu jednak nie zmienia to faktu że dla mnie to rewelacyjna pozycja.  W pewnym sensie opowiadania są nawet lekko przygnębiające. Chodzi mi dokładniej o oblicza ludzi. Od lat życia autora, który został obdarzony nadzwykłym zmysłem ludzkim nic się niestety nie zmieniło. Ludzie dalej zadziwiają mnie swoją hipokryzją, fałszem i obłudą.
Opowiadania liczą po kilka stron dzięki czemu nie przedłużają się w nieskończoność. Tylko zawierają w sobie to co niezwykle ważne w krótkiej treści.
Polecam!

Anton Czechow, jak każdy wie, to klasyk literatury rosyjskiej. Podczas swojej kariery pisarskiej napisał wiele opowiadań o swojej ojczyźnie. Kiedy nadarzyła się okazja do przeczytania kilku z nich, byłem naprawdę zmieszany i nie wiedziałem, czy po nie sięgać. Miałem wątpliwości co do tego, czy mi się spodobają. Ja- osoba, która zna kilku pisarzy, można powiedzieć, że rosyjsko- polskich, bo tworzących podczas PRL-u, myślałem, że te opowiadania będą przesycone słodzeniem o caracie rosyjskim. Jednak tak nie było. Czechow co prawda tworzył w epoce, kiedy Rosja była carska, ale w jego opowiadaniach tych „słodzików” nie było. W ponad pięćdziesięciu tekstach, które wysłuchałem, autor w satyryczny i czasami przygnębiający sposób opisał życie Rosjan w tamtym okresie.

Mogłoby się również wydawać, że przesłania tych „przedpotopowych” opowiadań nie są już aktualne, ale jest to złudny wniosek. Pomimo ponad 100 lat, które liczą sobie utwory, ich puenta jest jak najbardziej obowiązująca również w dzisiejszych czasach.

Opiszę Wam teraz dwa opowiadania, które szczególnie przypadły mi do gustu.

Pierwszym takim utworem jest „Kochający braciszek”. Brat próbuje odwieść swoją siostrę-szlachciankę od zamążpójścia za biednego sklepikarza. Kobieta oczywiście się z nim nie zgadza i dyskutuje na ten temat. Po kilku minutach do drzwi puka posłaniec „biednego” sklepikarza i przynosi od niego dosyć drogie podarki. Co w tej sytuacji robi „kochający” braciszek? Natychmiast zmienia zdanie.
Utwór ten jak widzicie jest nawet bardzo aktualny. Pomimo XXI wieku, łapówki mogą zdziałać cuda. Na pewno każdy z nas się spotkał z ludźmi, którzy próbowali przekupić kogoś, by mieć dla siebie jakieś korzyści. Łapówki są w Polsce procederem, którego myślę, że nigdy do końca się nie pozbędziemy. Można chociażby spojrzeć na polską historię, by się przekonać o długowieczności tego postępowania.

Innym przykładem może być opowiadanie pod tytułem „Dwóch w jednym”. Szef podróżuje do domu. Spotyka swojego pracownika, który jest zazwyczaj niezdarny i cichy. Podwładny pokazuje jednak, że umie też krzyczeć, dyskutować i awanturować się. Kiedy spostrzega szefa, natychmiast staje się cichy i garbi się.
Opowiadanie jest przykładem tego, że niektóre osoby mają dwa charaktery, a tak naprawdę to charakter i charakterek. Można ten utwór podsumować przysłowiem- wilk w owczej skórze.

Obojętność to paraliż duszy, przedwczesna śmierć.

Te trzy opowiadania nie są oczywiście wszystkimi, które mi się podobały. Było ich więcej, ale postanowiłem napisać akurat o tych, bo najbardziej zapadły mi w pamięć.

Książkę dostałem od serwisu czytampierwsz.pl za co bardzo serdecznie dziękuję.