Dracul
Dacre Stoker

Zacznę od tego, że książka "Dracul" autorstwa J. D. Barker i Dacre Stoker początkowo mnie nie wciągnęła, a nawet przyznam z bólem, że mnie odrzucała. Jednak ja tak łatwo się nie poddaję. Brnęłam dalej i dobrze zrobiłam. Później zrobiło się ciekawiej i nawet polubiłam się z nią. Jeżeli lubicie książki w gotyckich klimatach o wampirach, długowieczności, obłędzie i szaleństwie to dobrze trafiliście. W tej historii wysysają krew. Polują na ludzi i zwierzęta. Tutaj realizm miesza się z fikcją. Autorzy opisują historię Draculi, Brama Stokera (autora "Dracula") i pewnej niewiasty imieniem Ellen, która żyła, umarła i powróciła. Dacre Stoker jest potomkiem słynnego Brama Stokera. Autorzy postanowili umieścić Brama w swojej powieści. Jak im to wyszło, przekonacie się sami, czytając "Dracul". "Dracul" jest utworem literackim przedstawiającym wcześniejsze wydarzenia od słynnej powieści "Dracula". " [...] Usły­sza­łem dziw­ny, prze­szy­wa­ją­cy śmiech o brzmie­niu szkla­ne­go dzwo­necz­ka - to był jej głos - wciąż przy­pra­wia mnie o dresz­cze, bo nie na­le­żał do czło­wie­ka. - Bram Sto­ker, Makt Myr­kran­na [...]" W tej powieści Bram Stoker ma dwadzieścia jeden lat i spisuje swoje dzieje od dzieciństwa. Jesteśmy świadkami tego, co go spotkało. Jest przerażony. Nie śpi, tylko czuwa. Ma przy sobie ka­ra­bi­n Snider-Enfield Mark III, białe dzikie róże, dużą ilość zwierciadeł, nóż i krzyże w ilości około pięćdziesięciu sztuk. Przyznam szczerze, że jest bardzo mrocznie. Czytając tę historię, miałam gęsią skórkę. Bałam się o życie Brama. Co z nim wspólnego miała Ellen Crone? Zachęcam was do poznania Dziennika Brama Stokera. "Dracul" składa się z trzech części. Podoba mi się gotycki klimat tej powieści. Urzekł mnie jego mrok. Może to dlatego, że już dawno nie czytałam horrorów. Cieszę się, że autorzy napisali kilka słów do swoich czytelników. Czy Dracula naprawdę istniał? Bram Sto­ker chciał, żeby jego dzieło nie było traktowane jak literacka fikcja. Czy chciał na maksa przestraszyć społeczeństwo? Czy raczej ostrzec ich przed prawdziwym złem? Czy potwory, takie jak znajdziecie w książce "Dracul" istnieją naprawdę? Czy powinniśmy uzbroić się w krzyże, wodę święconą, drewniane kołki i czosnek? Jeżeli jeszcze nie czytaliście tej powieści, to życzę wam miłej lektury. Zachęcam do czytania jej wieczorową porą. Wtedy będzie super klimacik i dodatkowe wrażenia. Polecam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

,,Dracul" to fantastyczna książka, która wprowadza nas w świat słynnego ,,Drakuli". Autorzy napisali prequel cenionej klasyki na bazie notatek Brama Stokera i nawet stworzyli z jego postaci głównego bohatera co okazało się być genialnym zabiegiem. 

 

,,Czasem nasze najgłębsze obawy to te, które trzymamy tuż przy sercu. Nigdy nie przestałeś wierzyć, tylko przestałeś przyznawać, że wierzysz."

 

Fabuła książki wciąga już od pierwszych stron i pomimo, że momentami wkrada się do niej lekki chaos to dosłownie mnie oczarowała. Historia kryje w sobie wiele faktów, z życia Stokera i jego rodzinny, ale i fikcji literackiej. Momentami ciężko jest odróżnić jedno od drugiego przez zacierające się granice i genialne skomponowanie w całość. Miło było wrócić do pierwotnej wizji wampira przedstawianego jako krwiożerczą bestię, a nie słodkiego modnisia, w którym zakochają się nastolatki. To właśnie dzięki temu czuć dreszcze przebiegające po plecach i zło w czystej postaci, które może zaatakować w każdej chwili. 

Jednak historia Brama kryje w sobie także drugie dno i pokazuje nam, że nie wszystkie istoty nadprzyrodzone muszą być złe. Na przykładzie niani, która okazuje się być Dearg-Due widzimy, że można z nimi nawiązać przyjacielską relację i zobaczyć ciepło, które płynie z ich serca. 

 

Na samym końcu książki możemy znaleźć informacje od autorów jak wiele zaczerpnęli oni elementów z notatek Stokera i uwierzcie, że rozdział ten jeszcze bardziej podbija emocje po całej lekturze. 

 

,,Dracul" to pasjonująca opowieść o istotach nadprzyrodzonych, która dzięki autentycznym wątkom wymieszanym z fikcją nabiera zupełnie nowego wymiaru. Jest to powieść pełna grozy, strachu, niepokoju, ale i malutkiego światełka w tunelu sugerującego, że nie wszystko jest takie jakie musi nam się wydawać na pierwszy rzut oka. Jestem pewna, że fani ,,Drakuli" będą usatysfakcjonowani z lektury

 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Jest to historia wczesnego życia Brama Stokera, jego rodziny i tego, co mogło być katalizatorem do powstania jego kultowej opowieści o hrabim Draculi, który stał się najsłynniejszą postacią potwora w historii, tworząc wszechobecny motyw wampirów w wielu gatunkach. 

W przeciwieństwie do Stokerowskiej wizji wampirów obecnie przedstawiane są one jako istoty piękne, inteligentne i utalentowane - wręcz  d o s k o n a ł e.  Ale jest teraz również Dracul, który przypomina nam o wampirach z tej kultowej powieści Stokera i przedstawia je jako bezwzględne i czysto destrukcyjne zło.

Dacre Stoker i J.D. Barker zapraszają nas do wspaniałej, dramatycznej, mrożącej krew w żyłach relacji z wczesnego życia Brama Stokera, pełnej napięcia i przerażenia, którą można traktować jako prequel dzieła Brama Stokera. Struktura opowieści jest bardzo podobna do Draculi, obejmuje dwa okresy - teraz, gdzie mamy Brama w wieku 21 lat i wcześniej, gdzie poznajemy relacje rodzeństwa Stokerów przedstawione w listach i dziennikach od Brama i innych, w tym jego siostry Matyldy i brata Thornleya. Historia płynnie łączy faktyczne wydarzenia z fikcją literacką, tak, że momentami ciężko je odróżnić. Wszystko to łączy się w genialną fabułę, która sprawia, że żyjemy w koszmarze, w którym wyobraźnia kwestionuje nasze fundamentalne przekonania. 

Czasem nasze najgłębsze obawy to te, które trzymamy tuż przy sercu. Nigdy nie przestałeś wierzyć, tylko przestałeś przyznawać, że wierzysz.

Rekonstrukcja historii Brama na podstawie jego dzienników i listów od Matyldy opowiada o ich niani -  Ellen Crone. Kiedy Bram i Matylda badają pokój Ellen i podążają za nią na wieś, potwierdzają, że jest ona istotą nadprzyrodzoną (w irlandzkim folklorze zwaną Dearg-Due) i rozwijają z nią przyjacielską relację, zwłaszcza Bram, który ma swego rodzaju dar. Tworząc ten wątek autorzy wprowadzili do powieści nieco świeżości niosąc przekaz, że nie wszystkie istoty nadprzyrodzone muszą być potworami. 

 

Choć - jak wspomniałam można potraktować Dracula jako prequel Drakuli oficjalnie jest to w pełni samodzielna książka, która jest jeszcze bardziej urzekająca dzięki powiązaniom z autorem Drakuli. Nie wydaje mi się, aby Dacre Stoker chciał poprzez tę powieść wykorzystać swoje powiązania z Bramem Stokerem, ale raczej dodał poprzez nie autentyczności historii, która umiejętnie splata fakty z fikcją, tworząc całkowicie wciągającą powieść pełną horroru, zła, strachu i niepokoju. 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)