Desperatki
Weronika Wierzchowska

Trzy kobiety, które połączyło jedno straszne wydarzenie.
Twórczość autorki nie jest mi obca i bardzo chętnie sięgam po jej książki.
Najnowsza skusiła mnie piękną okładką i czymś jeszcze, ale o tym później.

Wiosna 1863 roku.
Nad zbiorową mogiłą spotykają się trzy kobiety.
Izabella - szlachcianka opłakująca syna.
Wiesia- złodziejka z powiśla, która w tej samej bitwie straciła brata.
Anna- córka profesora, która pogrzebała narzeczonego.
Zrozpaczone i motywowane zemstą zawiązują mroczny pakt i przeprowadzają zamach.
Niestety nie wszystko idzie po ich myśli i stają się ściganymi. Zdesperowane uciekają, a ich droga wiedzie od powstańczych obozów, po więzienie.
Autorka napisała świetną powieść historyczną.
Bohaterki niczym wyjęte z bardzo dzikiego zachodu. Sprytne desperatki o cwanej naturze, bez planu co dalej i ogromna chęcią zemsty. Czy to się może nie udać?
"Desperatki" to bardzo wciągająca powieść z ogromem intryg, zwrotów akcji i bogatym tłem historycznym.
Powieść jest bardzo dobrze napisana, płynny język, spójne myśli. Czytanie jej było czystą przyjemnością.
Trzy desperatki zawładnęły moim sercem. Razem z nimi uciekałam, knułam, śmiałam się i wzruszałam. Gratuluję autorce stworzenia tak ciekawej powieści.
Jeśli macie ochotę na przygodę z Anią, Wiesią i Izabellą... To zapraszam.

Zaintrygowały mnie tytuł i okładka. Zdesperowane desperatki? Zaczęłam czytać i z miejsca polubiłam 3 bohaterki - odważne, zdeterminowane, zdesperowane. Łamią konwenanse w imię wyższych celów. Babskie przymierze stopniowo zamienia się w prawdziwą przyjaźń. Mimo wspólnego celu i niedoli dochodziło między kobietami do sprzeczek. Wynikały one z różnic. Dzieliło je pochodzenie, wykształcenie i status majątkowy. Każda ma inny charakter(ek), osobowość i umiejętności, dlatego we trzy stanowiły niezwykłą siłę. Jak wspaniale i z kobiecą gracją ucierały nosa oficjelom i swoim prześladowcom!

Nieformalną przywódczynią spisku została najstarsza z nich. Iza to nowoczesna, silna kobieta, chodząca w spodniach. Podziwiałam jej dojrzałość i chłodną głowę, teoretyczną wiedzę medyczną Anny wdrażaną w praktyce oraz zdolność przeżycia na ulicy przesądnej Wiesi. Wspaniale się czytało dialogi między nimi, w dodatku stylizowane - gwara warszawskiej złodziejki, władczy ton ziemianki, erudycja córki profesora. Trochę gorzej czytało mi się opisy, bo te, choć ciekawe i bogate w detale, to jednak były dość obszerne, przez co nieco spowalniały akcję.

W powieści ukazane zostały skrajne reakcje i poglądy różnych grup społecznych na zryw powstańczy i uciekinierki, chęci młodych ludzi do walki za ojczyznę oraz ślepa wiara chłopów w zapewnienia cara. To buduje prawdziwy obraz tamtych czasów, ukazuje początek przemian. Autorka wplotła do fabuły autentycznych bohaterów powstania. W ten sposób oddaje im hołd. To, co się działo za oceanem, pod względem historycznym było dla mnie nowością. W tle pojawiają się hasła emancypacji kobiet oraz George Sand i Narcyza Żmichowska.
Dużo tu się dzieje. Akcja mnie porwała i dostarczyła adrenaliny. Powieść historyczna łączy w sobie elementy kilku innych gatunków - powieści przygodowej, awanturniczej i szpiegowskiej. Na dokładkę wątki romantyczne i western! Czego tu nie ma! Walka narodowo-wyzwoleńcza, zamach, strzelaniny, ucieczki, pogonie, rozboje, gwałty, kradzieże... Czytelnik obserwuje codzienne życie ludzi pod rządami różnych ciemiężycieli.

"Desperatki" to przygodowo-szpiegowska powieść historyczna o przyjaźni silnych kobiet, połączonych żądzą zemsty, którym los zaplanował inną drogę. Akcja zabiera czytelnika do lat 1863-1867, na tułaczkę i poniewierkę po świecie, udział w walkach narodowo-wyzwoleńczych. Książka napisana stylizowanym językiem, z literackim rozmachem wymaga skupienia, lecz dostarcza rozrywki i mimochodem pogłębia wiedzę historyczną, podkreślając, że warto walczyć o siebie i przyszłość mimo różnych przeszkód na drodze.