Czystokrwisty
Ann Dove

Zauważyłam, że ostatnio w moim życiu rządzą przypadkowe znajomości. Ania jest kolejną autorką, którą poznałam można by rzec przez przypadek. Kiedy ogłosiła nabór recenzetów do swojej debiutanckiej książki, długo biłam się z myślami, co zrobić. Zgłosić się, czy nie? Wiecie co przeważyło na mojej decyzji? Filmik Ani o bohaterach jej książki. Stwierdziłam, że muszę to przeczytać. Zgłosiłam się i dostałam niemal natychmiastową odpowiedź, oczywiście pozytywną. I tak oto mogę podzielić się z Wami moimi wrażeniami po przeczytaniu ,,Czystokrwistego". Zapraszam Was do świata, gdzie obok ludzi żyją potężne wampiry.

Ivar Sturlung jest czystokrwistym wampirem. Pewnego dnia będąc daleko od swoich ziem, poznaje piękną, wampirzą kobietę. Oboje czują jakby coś ich ku sobie przyciągało. Pierwszy pocałunek to potwierdził. Młodzi z ledwością się od siebie oderwali. Ona jednak uciekła. A Ivar nie miał pojęcia kim była, nazywał ją Łowczyni.

Kira Ásbirningar to wampirzyca wysokiego rodu. Posiada ogromną moc, która potrafi siać śmierć i zniszczenie. Jednak właścicielka tych mocy nie chce ich w ten sposób wykorzystywać. Kira ma dobre serce, ale najbardziej zależy jej na dobru swojego ludu.

W życiu są sytuacje, kiedy trzeba zrobić coś przeciw sobie. Wybuchają zamieszki między klanowe, które kończą się schwytaniem wrogiej rodziny. Kira ma za zadanie ich zgładzić. Już sam fakt uśmiercenia kilku osób jest dla niej straszny, a do tego spośród ofiar zobaczyła Jego. Nie chciała i nie mogła zrobić mu krzywdy. Znalazła sposób, by przystojnemu nieznajomemu ocalić życie. Jednak to co zrobiła Kira nie spodobało się jej ojcu i bratu.

Jaką decyzję podejmie Kira? Czy Ivar i Łowczyni jeszcze się spotkają? Jak potoczą się losy naszych bohaterów Kiry i Ivara?

To była świetna książka. To przecież debiut, a nie czuć tego zupełnie. Książka jest niewielkich rozmiarów, duży druk i styl autorki, sprawia że przez książkę się wręcz płynie. Po drodze do szokującego zakończenia, jesteśmy świadkami rodzących się uczuć, ogromnej miłości. To była miłość szczera, okupiona cierpieniem i wyrzeczeniami. Zakończenie było smutne i bolesne, ale momentami zaskakujące. Ania zakończyła tą historię tak, że musi powstać drugi tom, nie ma innej opcji.

,,Czystokrwisty" to powieść fantastyczna, nie czytam na co dzień tego gatunku, ale ta mnie urzekła. Mimo że cała historia opiera się na świecie wampirów, Ania wplotła w nią romans. Romans pomiędzy dwoma silnymi wampirami, to droga długa i bolesna. Zanim Kira i Ivar się ponownie spotkali, zanim zrozumieli swoje uczucia, którym całkowicie się oddali, bardzo dużo się wydarzyło. Były wojny między wampirzymi klanami, ale także między nimi samymi. Wojny, przez które oboje bardzo dużo stracili, ale również zyskali.

W tym czasie poznajemy dokładnie naszych bohaterów. Kira jest wampirem wysokiego rodu, która włada niebezpieczną mocą. Wykorzystuje ją jednak by czynić dobro, a przynajmniej szkodzić jak najmniej. Dziewczyna ma bardzo dobry kontakt nie tylko z poddanymi wampirami, ale także z ludźmi, których ceni i chce chronić. Dla ojca i braci jest zbyt słaba, by władać ich klanem. Czy to prawda? Przekonajcie się sami.

Ivar to także niebezpieczny wampir, posiadający moc. Chłopak zdaje sobie sprawę, że bez mocy i Kiry żyć nie może. Jest odważny i gotowy dla ukochanej wiele poświęcić. Ile poświęcił dla swoich uczuć? Nie mogę zdradzić, powiem tylko że dużo.

Ania stworzyła historię, która mnie pochłonęła. Stworzyła mocnych i dobrze wykreowanych bohaterów. Bohaterów, którzy mnie fascynowali, momentami rozśmieszali, ale także doprowadzili do łez, bo taki moment też był. Aniu nie mogę Ci darować tego co zrobiłaś!

Kończąc mogę Wam jedynie serdecznie polecać ,,Czystokrwistego". Gwarantuje, że kiedy zaczniecie czytać ten magiczny świat Was pochłonie. Zakochacie się w nim tak ja zakochałam się ja.

Dziękuję Aniu za egzemplarz do recenzji.

Polecam

Ann Dove w swojej debiutanckiej powieści "Czystokrwisty" stworzyła niezwykłe połączenie wampirycznej wojny i miłości, które wciąga czytelnika od pierwszej strony. Historia skupia się na dwóch postaciach, Kirze i Ivarze, którzy spotykają się przypadkowo i od razu odczuwają ogromne przyciąganie, nic o sobie nie wiedząc. Później spotykają się znowu, tym razem na polu bitwy i okazuje się, że są członkami wrogich sobie wampirzych klanów.

Przedstawiona w książce historia jest ciekawa, angażująca, ale za szybko się kończy. Nic dziwnego, bo autorka zmieściła ją na zaledwie 200 stronach. To mało w przypadku opowieści, w której człowiek zanurzy się całym sobą i która wciąga jak magnes, a taki właśnie jest debiut Dove. Wiodącym wątkiem w powieści jest wątek romantyczny. To centralny punkt historii, który prowadzi głównych bohaterów przez różne trudności, testując uczucie zakochanych na każdym kroku. Choć jest on nacechowany napięciem i konfliktem między bohaterami, został wykreowany z ogromną precyzją. Relacja między Kirą a Ivarem to typowa narracja "enemies to lovers", jednak napisana jest ona z wyjątkową dbałością o detale i emocje postaci. Relacja ta jest nasycona napięciem, niepewnością i konfliktem, pełna jest również pasji i silnych emocji. Zarówno Kira, jak i Ivar, muszą zmierzyć się z lojalnością wobec swoich rodzin i z wewnętrznymi konfliktami dotyczącymi uczuć do drugiej osoby i lojalności względem swojego klanu. To walka między miłością a lojalnością, a ich uczucie rozwija się w warunkach skrajnego zagrożenia i wojny, co tylko wzmacnia ich więź. Warto w tym miejscu zaznaczyć, że chociaż powieść nasycona jest elementami romantycznymi i namiętnością między głównymi bohaterami, nie jest to literatura erotyczna, a wszystko co dzieje się między Ivarem a Kirą, zostało przedstawione z ogromną delikatnością i taktem.

Świat przedstawiony w książce zawiera elementy mitologii i ukazuje skomplikowany układ między wampirycznymi klanami. Jest to interesujący akcent, lecz tylko akcent. Ucieszyłby mnie fakt, gdyby wspomniane elementy mitologiczne były bardziej rozbudowane. Z jednej strony autorka umiejętnie wykorzystuje krótki format, koncentrując się na istotnych wydarzeniach i emocjach, bez zbędnego rozciągania fabuły. Udało jej się skutecznie przekazać historię w sposób zwarty, pozwalając czytelnikom zanurzyć się w świat postaci bez nadmiernego rozpisywania się. Z drugiej strony uważam, że można było bardziej rozwinąć niektóre wątki, bo ta historia aż się o to prosi. Szczególnie tyczy się to wątków pobocznych, związanych z postaciami drugoplanowymi, jak chociażby surowi rodzice Kiry i inni bohaterowie, którzy pojawiają się nagle w kolejnych częściach powieści czy zawiłe relacje społeczne wampirów. Wzbogaciłoby to kontekst głównych wydarzeń. Niektóre postaci drugoplanowe również mogłyby być bardziej rozwinięte, szczególnie ich motywacje, tło i wpływ na głównych bohaterów. Lepsza charakterystyka tych postaci mogłaby przynieść większy związek czytelnika z różnymi aspektami historii, a także więcej zrozumienia i emocji. Z kolei więcej informacji na temat historii klanów wampirów, ich powstania, ewolucji i poprzednich konfliktów mogłoby być wspaniałym tłem dla głównej opowieści. Wracamy więc do punktu, w którym stwierdzam, że ta historia jest zbyt krótka. Po prostu chciałabym więcej. Szczególnie od momentu, w którym Ivar i Kira uciekają, bo wtedy akcja zaczyna galopować bez opamiętania.

Powieść jest pełna dynamiki, zawiera wiele zwrotów akcji i nieoczekiwanych momentów, co dodaje jej intensywności i trzyma czytelnika w napięciu. Szczególnie jeden plot twist robi ogromne wrażenie. Totalnie niespodziewany, nagły i zasmucający. Musiałam po nim odłożyć książkę na jakiś czas, bo roztrzaskał moje serce w drobny mak. Sceny walki są opisane w sposób plastyczny, co podkreśla dramatyczność i intensywność sytuacji. Język, choć prosty, jest płynny i dobrze oddaje emocje oraz przeżycia bohaterów. Autorka zgrabnie operuje słowem, nie zaniedbując detali ani emocji postaci. Bohaterowie w "Czystokrwistym" stanowią serce i siłę napędową historii. Kira i Ivar, główni bohaterowie powieści, są swoimi przeciwieństwami, jednocześnie uzupełniają się nawzajem. Kira Ásbirningar to niezależna i silna wampirzyca, która wyrosła w środowisku wypełnionym wrogością między klanami. Jej postać jest pełna sprzeczności - mimo bycia potężną istotą, troszczy się o swoich poddanych i dba o relacje z ludźmi. To osoba, która stara się łączyć swoje wampirze dziedzictwo z empatią i dbałością o innych. W jej charakterze kryje się wrażliwość, która koliduje z surowymi oczekiwaniami jej rodziny. Postać Ivara Sturlunga jest złożona - jako potomek szlachetnego rodu Sturlungów ma zarówno skłonność do intryg, jak i zdolność do głębokiej lojalności. Jego wybuchowy charakter i determinacja kontrastują z tajemniczymi elementami, które stoją za jego postawą wobec wampirzej wojny. Różnorodność cech charakteru Kiry i Ivara sprawia, że czytelnicy emocjonalnie angażują się w ich losy. Ich wzajemne relacje, napięcia, i przede wszystkim ewolucja postaci na przestrzeni historii przyciągają uwagę i skłaniają do śledzenia ich losów z zapartym tchem.

Wampiry zostały przedstawione w powieści w sposób kreatywny, świeży i oryginalny, a jednocześnie mieszczą się w klasycznym wyobrażeniu o tych istotach. Chociaż nadal posiadają cechy charakterystyczne dla wampirów, takie jak długowieczność (fajnie pokazana w książce na tle zmieniających się czasów, w których toczy się akcja), siła i pragnienie krwi, to ich przedstawienie jest odświeżające i innowacyjne. Autorka wprowadza własne elementy do znanych nam klasycznych wyobrażeń o wampirach, łącząc je z nordyckimi wierzeniami i kulturą. To sprawia, że wampiry w tej powieści zyskują unikalny kontekst, a ich funkcjonowanie w świecie oraz ich społeczne struktury są bardziej złożone niż w tradycyjnych opowieściach o wampirach. Wampiry są tu podzielone na różne klany, które rywalizują ze sobą, co odzwierciedla strukturę społeczną. Ich długowieczność i siła są mocno eksponowane, a ich relacje z ludźmi i między sobą wprowadzają nowe aspekty w interpretacji wampiryzmu.

"Czystokrwisty" to krótka (w moim odczuciu zbyt krótka), ale wciągająca powieść o wampirach, która skupia się na relacji między głównymi bohaterami, wplecionej w kontekst wampirycznej wojny. Chociaż istnieje potencjał do rozbudowy niektórych aspektów fabuły, książka zgrabnie opowiada historię, w której czytelnicy znajdą wiele emocji, dynamiki i napięcia, co czyni ją fascynującą lekturą dla fanów wampirycznych opowieści i romansów.

,,Czystokrwisty" Ann Dove to książka, która trafiła do mnie w ramach BookToura organizowanego przez @fantastyczna_romantyczka. Czy publikacja przypadła przypadł mi do gustu? Już spieszę z wyjaśnieniem.

Zacznę od tego, że zgłosiłam się do zabawy, ponieważ bardzo zaintrygował mnie tytuł oraz opis historii. Bratnie dusze, łowczyni, czy związanie magią to tylko nieliczne z haseł, na które zwróciłam uwagę. Dlatego nie mogłam doczekać się, kiedy wreszcie będę mogła poznać losy Ivara Sturlunga i Kiry Ásbirningar.

Przyznaje, że przed otrzymaniem książki nie sprawdzałam, ile ma stron, więc gdy otworzyłam pudełko, byłam mocno zdziwiona, że ma tylko 200 stron. W mojej głowie od razu zapaliła się czerwona lampka, ponieważ jak na fantastykę, jest to trochę mało, jednak odsunęłam na bok swoje obawy i zabrałam się za czytanie. I nie powiem, historia miała potencjał, jednak zdecydowanie nie został on w pełni wykorzystany.

Miałam dość duży problem, żeby wciągnąć się w historię, ponieważ jak dla mnie wszystko działo się w niej zwyczajnie za szybko. Autorka przeskakiwała z jednej sceny do drugiej, przez co wydawało mi się, że trafiłam w sam środek jednego wielkiego chaosu. Poza tym straszliwie irytowało mnie zbyt częste przypominanie o tym, że główna bohaterka jest w okresie płodnym, przez co miałam cały czas wrażenie, że w całej publikacji nie ma nic ważniejszego. Jeżeli chodzi o sam wątek romantyczny, zupełnie nie czułam chemii między głównymi bohaterami. Niestety, ale nie da się zbudować relacji, tylko i wyłącznie skupiając się na scenach erotycznych.

Natomiast tym, co mi się podobało, był sam zamysł historii. Wampiry, bratnie dusze z dwóch różnych klanów -- czyż nie brzmi to intrygująco? Na początku nawet skojarzyło mi się to trochę z ,,Romeo i Julią" i przez chwilę zastanawiałam się, że autorka nie pójdzie właśnie bardziej w stronę tego słynnego dramatu. Czy tak się stało? O tym musicie przekonać się sami.

To, co w mojej ocenie było najciekawsze, pozostawiono na sam koniec, a epilog został napisany w taki sposób, aby sugerował, że powstanie kolejna część. Nie wiem, czy tak się stanie, ale jeżeli tak to nie jestem pewna, czy zdecyduje się na jej przeczytanie. Czas pokaże.