Czy znasz Boga Ojca, Syna i Ducha Świętego?
Tomáš Špidlík

Czy znasz Boga Ojca, Syna i Ducha Świętego? To nie tylko pytanie do nas, ale również tytuł książki, którą delektowałam się przez ostatnie dni…

Tytuł wkomponowany w piękną ikonę umieszczoną na okładce i autor, Tomáš Špidlík z SJ za nazwiskiem – to było coś, co od razu przykuło mój wzrok i sprawiło, że bardzo chciałam tę lekturę poznać.

Nie zawiodłam się na tych pierwszych, bardzo pozytywnych odczuciach. Książka nie jest łatwa, nie jest też jednak literackim ciosem w laickie serce.

Nie jestem teologiem, spodziewałam się więc, że lektura może być dla mnie trudna. Owszem, nie była tak łatwa jak powieść do poduszki, ale okazało się, że napisana jest w sposób bardzo przystępny, prosty. Zarazem niezwykle dogłębny, ale i życiowy, nie brakuje tutaj bowiem ludzkich świadectw czy odwołań do przygód mojego ulubionego świętego – Ignacego z Loyoli.

Publikacja jest zbiorem krótkich esejów, podzielonych na trzy części, każda z nich poświęcona jest jednej z Osób Trójcy Świętej. Po przeczytaniu całości, mam odczucie, że wszystko przenika się w jedno, bo jest Miłością – do człowieka i dla człowieka.

Autor Tomáš Špidlík SJ to czeski jezuita i kardynał. Wykładał m.in. teologię duchowości w Papieskim Instytucie Wschodnim i Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie. Uważany jest za wybitnego znawcę teologii Kościołów Wschodnich. Jego wiedza i doświadczenie przewijają się również na kartkach tej publikacji.

Czym jest wiara, grzech, powołanie? Co ma do siebie opatrzność Boża, a zło, które dzieje się na świecie? Czym jest modlitwa i czy Bóg zna nasze prośby zanim je wypowiemy? Jaka jest wola Boża i jak św. Ignacemu udało się stworzyć reguły rozeznawania?
"Bez Bożej łaski człowiek naprawdę nie byłby zdolny czynić żadnego prawdziwego dobra. Nie powinno to jednak stanowić pretekstu do lenistwa, które usprawiedliwia się zuchwałą ufnością w Bożą Opatrzność". Str. 43

Bardzo jasno i prosto autor opisuje różnice między chrześcijaństwem, a innymi religiami. Przytacza tu bardzo mądrą i fajną rozmowę, która pokazała mi trochę inną perspektywę rozważań o ludzkiej religijności. Przedstawia czytelnikowi Jezusa jako realną Osobę, która wpływa na ludzkie losy i patrzenie na świat, m.in. w okresie dojrzewania. Autor świetnie dotyka tutaj łączności psychologi z duchowością! Czytelnik znajduje również odpowiedź na pytania co znaczy naśladować Jezusa, jak przeżywać cierpienie czy drogę krzyżową? Opisuje również znaczenie Pisma Świętego w życiu chrześcijanina.
"Kto często i regularnie odczytuje te same słowa i je rozważa, odkrywa ich sens. To właśnie jest najlepszy sposób czytania Ewangelii, by słowa Chrystusa przenikały nasze myśli, uczucia, nasze działanie. Trzeba położyć Ewangelię na naszym stole do pracy, budzić się z nią i z nią zasypiać, prosząc o radę. Święty Hieronim porównywał Biblię do listu z wysoka na każdą chwilę i każdą okoliczność". Str. 154

Jaka jest zależność między duszą i ciałem, a tym, że jesteśmy świątynią Ducha Świętego? Kim jest Osoba scalająca Kościół i dająca jej świętość? Jaka jest rola trzeciej Osoby Boskiej w codziennym życiu wierzącego?

Bardzo spodobało mi się, w jaki sposób autor opisuje Ducha Świętego, wspominając o Jego przymiotach na podstawie imion, jakie Mu nadajemy – Uświęciciel, Ożywiciel, Oświecający, Inspirujący, Pocieszyciel, Ogień, Gołębica.

Wymienia również siedem darów Ducha i opisuje w bardzo przystępny sposób każdy z nich. Pokazuje przy tym również jak rozeznać czy ktoś ma w sercu łaskę Ducha Świętego. Wszystko w sposób bardzo prosty, choć za razem głęboki i nie odbierający niczego Bogu.
"Jak mówią teologowie, Duch Święty, działając w historii, uobecnia Chrystusa. Przemienia bowiem chleb i wino eucharystyczne w Ciało i Krew Zbawiciela, uobecnia się w słowach kapłana w sakramencie spowiedzi, przebacza grzechy, a przez wszystkie sakramenty, w liturgii i w modlitwie uświęca ludzi i świat". Str. 193

Wiele ciekawostek czy ludzkich historii wplecionych w głębokie rozważania sprawiło, że lektura mnie pochłonęła, choć czytałam ją w ratach i przyglądałam się temu, co działo się w moich myślach i sercu.

Czasem zdarza mi się skupiać wzrok, czy modlitwę tylko na Jezusie i przez bardzo długi czas nie widzieć i nie rozumieć pozostałych Osób Trójcy. Czy to kwestia nieznajomości czy zażyłości tylko z Nim? Ta książka pokazała, że wszystkiego po trochu i że warto czasem sięgnąć głębiej, by nie stracić z oczu tego, co ważne.

Bardzo polecam te eseje, mnie pobudziły do jeszcze większej ufności i głębszej refleksji nad tym w Kogo wierzę. Polecam!