Czas beboka
Ryszard A. Antonius

"Czas Beboka" to powieść o pokaźnych gabarytach, licząca ponad 700 stron. Jednak jest tak ciekawie napisana i wciągająca, że czytając zupełnie nie odczuwamy jej obszerności. Strony wręcz umykają jedna za drugą. Akcja książki rozgrywa się w latach pięćdziesiątych, głównie w Katowicach, które właśnie zmieniają nazwę na Stalinogród. Polityczne rozgrywki, surowa rzeczywistość, ponure czasy. Autorowi udało się odczarować siermiężne czasy PRL-u i stworzyć w nich iście baśniową scenerię. Powieść pisana z perspektywy dziecka, kilkuletniego Adama, dzięki czemu jest to magiczna opowieść, pełna niesamowitych wydarzeń. ''Czas Beboka" ukazuje nieograniczoną wyobraźnię dziecka, które na swój sposób stara się zrozumieć i poradzić sobie z otaczającą go rzeczywistością. Książka naprawdę pozytywnie mnie zaskoczyła. Zdecydowanie polecam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Waka­cje, czas let­nich wojaży i dale­kich podróży. Mnie także tra­fiła się nie­sa­mo­wita podróż...Podróż w cza­sie za sprawą książki Ryszarda Anto­nisz­czak (ukry­wa­ją­cego się pod pseu­do­ni­mem R.A.Anto­nius) ,,Czas Beboka" Autor bowiem ,,zafun­do­wał" mi podróż w prze­szłość do lat pięć­dzie­sią­tych. Jego książka bowiem koja­rzy mi się ze sta­rym kili­mem zdję­tym ze ściany, który to w owych cza­sach zdo­bił co dru­gie ślą­skie miesz­ka­nie. Kilim zdjęty, w górę wzbiły się tumany szaro-sre­brzy­stego pyłu, oczom uka­zały się Śląsk lat pięć­dzie­sią­tych i zaczęła się toczyć piękna opo­wieść... Sta­li­no­gród wcze­śniej­sze Kato­wice. Pełne kopalń, hut, beto­no­wych blo­ków, pyłu węglo­wego, gazo­wych latarni i wszech­obec­nej sza­rzy­zny. W tym oto­cze­niu mieszka wraz z rodzi­cami główny boha­ter powie­ści 10-letni Adaś. Nad wyrost inte­li­gentny chłop­czyk o uspo­so­bie­niu reflek­syjno marzy­ciel­skim. Dzięki tym cechom cha­rak­teru, a także wyostrzo­nym i uważ­nym zmy­śle obser­wa­cji chło­piec obser­wu­jąc ota­cza­jacy go świat, jak i doro­słych pró­buje zro­zu­mieć i nadać odro­binę tre­ści i koloru z wła­ści­wo­ścią i cza­rem, jaką ma tylko dzie­cięcy świat. Dla Ada­sia jest to rzecz wcale nie łatwa, bowiem ojciec czo­łowy dzia­łacz par­tyjny i akty­wi­sta, a przy tym zapa­lony sza­chi­sta, wycho­dzi z zało­że­nia, że lepiej jest dzia­łać z pożyt­kiem dla dobra Matki Par­tii, a dopiero myśleć i czuć. Chło­piec patrząc na doro­słych wie, że nie tylko on ma swoje STRACHY BEBOKI oni mają je także. Idzie nowe, upa­dek sta­li­ni­zmu, a w opo­wie­ściach i losach rodzin­nych nie wybrzmiało do końca jesz­cze echo wojny... On, mały dzie­się­cio­la­tek trzyma w ręku dwie grube nitki. Jedną szarą jak, zagłę­bie i ota­cza­jący go świat, a także smu­tek i łzy mamy. I drugą srebrną magiczną i rado­sną, jak wujek cza­ro­dziej, magiczny kre­dens, gwiz­dek bul­gotka, a nade wszystko mała wyspa szczę­ścia- domek uko­cha­nych dziad­ków pach­nący: gorą­cymi roga­li­kami, cie­płym mle­kiem, oto­czony bez­pie­czeń­stwem tro­ską i miło­ścią. Trzy­ma­jąc nitki usi­łuje je jakoś spleść, by zro­zu­mieć ota­cza­jące go zda­rze­nia, doro­słych i nadać im nowe zna­cze­nie i treść, bo Adaś to mały chło­piec o wraż­li­wej duszy, od któ­rego wyma­gano cza­sami za wiele, a prze­cież on chciał ura­to­wać świat doro­słych od smutku, łez i ten swój mały od stra­chów bebo­ków i sza­rzy­zny też. Na końcu książki pada pyta­nie: Czy można zacza­ro­wać zacza­ro­wać sier­miężne czasy PRL-u? Oczy­wi­ście, że można dowo­dem tego jest ,,Czas Beboka". Rze­kła bym, że to nie książka, a saga o rela­cjach rodzin­nych, o nada­wa­niu sensu rze­czy­wi­sto­ści, a przede wszyst­kim o tym od czego zaczyna się świat i pły­nie ina­czej czas...Od tego naj­waż­niej­szego uczu­cia,lub jego braku: Miło­ści. Tak, mnie tą książką R. A. Anto­nius ocza­ro­wał i zacza­ro­wał pisząc pięk­nie i cie­pło o cza­sach: sza­rych, smut­nych i nie­ła­twych. Do tego stop­nia, że jestem w sta­nie wykrzyk­nąć, tak jak zwykł to mówić naj­lep­szy przy­ja­ciel Ada­sia Wieor: ,,JERONA KANDEJSKIEGO", a ja dodam od sie­bie: TO DOBRA KSIĄŻKA JEST!!!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)