Czarne słońce
Patrick Redmond

Znacie powiedzenie „Nie wszystko złoto, co się świeci”? Nie od dziś wiadomo, że to co ładne, kolorowe lub błyszczące przyciąga wzrok i często na wejściu zaskarbia sobie sympatię. Niekiedy wrażenie okazuje się dobre i poznana rzecz czy osoba faktycznie jest ciekawa i wartościowa. Czasem jednak dajemy się zwieść pozorom, nie dostrzegając przerażającej prawdy, która kryje się pod piękną maską. A takie właśnie zdradliwe maski noszą bohaterowie powieści „Czarne słońce” autorstwa Patricka Redmonda. Ronnie jest dzieckiem idealnym – inteligentnym, wykształconym, elokwentnym, przystojnym i szalenie zabawnym. Jest oczkiem w głowie i największym szczęściem swojej pokrzywdzonej przez los matki. Kiedy Ronnie poznaje olśniewająco piękną Susan od razu wie, że będą parą doskonałą. Perfekcyjną. Dopasowaną pod każdym kątem, parą dwojga ludzi ulepionych z tej samej gliny. Susan też w to wierzy. Do momentu, gdy Ronnie postanawia wyjawić jej swoją największą tajemnicę. Wtedy wszystko się zmienia i nie wiadomo już, kto jest wrogiem, a kto przyjacielem. „Czarne słońce” to z pozoru literatura młodzieżowa – mamy dwójkę zakochanych nastolatków, ich problemy, codzienne smutki i radości oraz małe sekrety. Szybko okazuje się jednak, że Patrick Redmond miał na swoich bohaterów bardziej mroczny pomysł, a „Czarne słońce” to nie pogodna historyjka o wrażliwych, młodych ludziach, tylko rasowy thriller. Thriller wciągający, fascynujący, pełen przerażających tajemnic. Thriller, który nie ucieka od trudnych tematów, który szokuje, ale który nie daje się od siebie oderwać. I nie daje o sobie zapomnieć. Historię Ronniego i Susan poznajemy od samego początku, od momentu gdy byli jeszcze dziećmi. Dowiadujemy się wszystkiego o ich przeszłości, o planach i nadziejach oraz o tragediach, które ich spotkały. Krótkie, dynamiczne rozdziały nadają akcji doskonałego tempa, a trzecioosobowa narracja pozwala spojrzeć na opowieść pod szerszym kątem i lepiej wszystko zrozumieć. Zrozumieć zwłaszcza doskonale wykreowanych bohaterów – postacie w „Czarnym słońcu” to osobowości silne, wielowarstwowe, nie zaszufladkowane w kategoriach dobry i zły. To bohaterowie, którzy myślą, czyją, ŻYJĄ i są realni. Co ważne, tyczy się to nie tylko Ronniego i Susan, chociaż ze zrozumiałych względów to właśnie oni posiadają najciekawsze charaktery. Powieść Patricka Redmonda uświadamia, jak łatwo dajemy zwieść się pozorom. Jak nabieramy się na piękną twarz, przyjazny uśmiech, duże obycie czy zasobny portfel. Pokazuje, że niezmiernie prosto nami manipulować, że oceniamy kierując się fałszywymi wrażeniami, a nie prawdziwym poznaniem drugiego człowieka. Na wierzch wypływa także ludzkie zaślepienie i pragnienie widzenia kogoś w barwach, które nam odpowiadają. „Czarne słońce” zmusza do myślenia, do zweryfikowania prawdziwości naszych opinii, do poszukiwania drugiego dna. To książka szokująca i brutalnie prawdziwa, a dzięki temu zdejmująca czytelnikowi łuski z oczu. Brudne tajemnice, gra pozorów, przerażająca rzeczywistość i genialnie nakreślone postacie – to właśnie „Czarne słońce” Patricka Redmonda. Książka realna, trzymająca w napięciu i pochłaniająca bez reszty. Doskonała pozycja dla młodszych i starszych, mimo młodego wieku głównych bohaterów na pewno nie zarezerwowana tylko dla nastolatków. GORĄCO POLECAM. 🙂

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Naprawdę fajna książka, dużo się dzieje, na każdym kroku jakieś tajemnice do rozwiązania a do tego jeszcze sprawa zaginionej bursztynowej komnaty, maszyna Enigma, no i niemieccy zbrodniarze wojenni czyli naprawdę jest co czytać.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)