Czar miłości
Dorothea Benton Frank

Za oknem 34 °C w cieniu, w domu niewiele mniej, a ja postanowiłam się ochłodzić sięgając po książkę w zimowym klimacie. Wybrałam „Czar miłości” Dorothei Benton Frank – pozycję, która już od dość dawna stała na półce mojej biblioteczki i cierpliwie czekała na swoją kolej. I oto bardzo szybko przeniosłam się do Charlestonu w Karolinie Południowej, gdzie stałam się świadkiem przygotowań do Świąt Bożego Narodzenia.

W swoim rodzinnym domu mieszka mocno starsza już kobieta o imieniu Teodora. Bohaterka opowiada nam co nieco o swoim 93-letnim życiu i zwierza się ze zmartwień i trosk dotyczących jej rodziny. Szybko okazuje się, że jej najbliżsi od dosyć długiego czasu nie potrafią się ze sobą porozumieć. Ich osobiste problemy narastają i odbijają się na dzieciach. Nawet stwarzanie pozorów przy szczególnych okazjach, czy momentach życiowych, sprawia im trudność. Nie sposób temu zaradzić, ponieważ rodzinie od lat brak jest autorytetu – osoby, która wytknęłaby błędy i naprowadziła na właściwe postępowanie. Święta zapasem i Starsza Pani zamartwia się jak też będą one wyglądały. Przy okazji wspomina okres przygotowań w swoim dawnym domu, gdzie obowiązywały pewne zasady, a niektóre czynności stawały się prawdziwym bożonarodzeniowym rytuałem. Pragnęłaby wskrzesić chociaż niektóre z tych tradycji, ale nie wie, jak ma się do tego zabrać. Nie chce się wtrącać w życie córki, wnucząt i prawnucząt i jest przekonana, że rodzina raczej by jej nie posłuchała. W tej patowej, wydawałoby się, sytuacji Teodorze przychodzi z pomocą jej dawna przyjaciółka Pearl. Nie jest to zwykła osoba, ale prawdziwy gość z zaświatów – kobieta pełniła przed laty funkcję gospodyni w tym domu, kiedy bohaterka była jeszcze małą dziewczynką. Można sobie wyobrazić jak będzie wyglądało Boże Narodzenie z udziałem anioła. Ale co tak naprawdę wydarzy się w Wigilię i pierwszy dzień Świąt w rodzinie Teodory niech pozostanie niespodzianką i zachęci Was do przeczytania tej ciepłej i niewymagającej książki. Autorka w bardzo sympatyczny sposób podzieliła się z czytelnikami różnymi niesamowitymi pomysłami, magia i czary naznaczone ręką Opatrzności dodały tej historii wiele uroku, choć niektórym mogą wydać się naiwne i banalne. Ale czyż okres świąteczny i koniec roku nie powinny mieć w sobie właśnie odrobiny magii i niesamowitości. Polecam tę opowieść jako środek na poprawę nastroju szczególnie w okresie Bożego Narodzenia. I pamiętajcie, że gdzieś tam nad nami czuwają nasi bliscy, którzy mimo, że odeszli, to wciąż się nami opiekują.