Cukiernia pod Amorem. T. I-III
Małgorzata Gutowska-Adamczyk

Saga "Cukiernia pod Amorem" została wydana po raz pierwszy ponad dziesięć lat temu.
Wydawnictwo podjęło się odświeżenia serii serwując nam piękne, pastelowe i delikatne okładki w pełni oddające temat przewodni książki.
Miałam przyjemność poznać losy bohaterów kilka lat temu,jednak te okładki skradły moje serce, a przy okazji chciałam Was zachęcić do sięgnięcia po bardzo klimatyczną, tajemniczą i rodzinną sagę o Gutowie.

📖📚📖
Podczas wykopalisk na rynku w Gutowie archeolodzy dokonują niezwykłego odkrycia, które wzbudza zainteresowanie córki właściciela Cukiernii pod Amorem.
Iga całkowicie przesiąka historią i przepowiednią, która być może się spełniła.
Jaką zagadkę skrywa rodzinny pierścień?
Poznajemy losy trzech rodzin; Zajezierskich, Cieślaków i Hryciów.
Teraźniejszość przeplata się z przeszłością, a klimat tamtego czasu autorka oddała cudownie.
Poznajemy losy kilku pokoleń kobiet, a tłem jest piękno dziewiętnastowiecznych dworków, znaczące wydarzenia historyczne, zmiany danego okresu i życie codzienne.
Autorka wykreowała świetnych bohaterów, których losy nie są nam obojętne.
Moją sympatię od samego początku wzbudziła Iga, która dąży do rozwikłania sekretu, a jednocześnie przeżywa swoje problemy, motyle w brzuchu i kilka ciekawych przygód.
Jeśli chodzi o pióro autorki jest ono dopracowane, po stronach niemal płyniemy. Pani Małgorzata jest doświadczoną pisarką i to czuć zanurzając się w historie przez nią stworzone.
Jeśli lubicie klimatyczne powieści obyczajowe z rodzinnymi sekretami i leciwą przeszłością ta saga jest dla Was.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Na rynku w Gutowie właśnie mają miejsce
wykopaliska, a archeolodzy dokonują tam niezwykłego odkrycia, które wzbudza zainteresowanie okolicznych mieszkańców. Szczególnie zaintrygowana odkryciem jest Iga, córka właściciela cukierni "Pod Amorem". Co odkryli archeolodzy? Czy Iga rozwikła rodzinną tajemnicę?

To moje pierwsze spotkanie z twórczością @malgorzatagutowska, nie miałam wcześniej przyjemności czytać żadnej książki autorki. Wiem, że jest to powtórne wydanie populqrnej serii #cukierniapodamorem, w bardzo ładnej szacie graficznej, dlatego też postanowiłam po nią sięgnąć.
Książka przedstawia dwie linie czasowe - są to lata 90 XX wieku oraz druga połowa XIX wieku. Dokladnie w 1995 roku możemy śledzić losy Igi Hryć oraz jej rodziny, natomiast XIX wiek to losy rodziny Zajezierskich. Tutaj zdecydowanie przeszłość przeplata się z teraźniejszością.
Książka wciągnęła mnie już od pierwszych stron, jednak przez mnogość postaci, szczególnie tych z rodu Zajezierskich musiałam czytać ją na dwa razy. Historia ta wymaga naprawdę dużego skupienia, by dobrze odnaleźć się w koligacjach rodzinnych i czegoś nie pomylić.
Autorka w świetny sposób oddała klimat mazowieckiej wsi z przełomu XIX i XX wieku, ukazując z jakimi przeciwnościami musieli się mierzyć wtedy ludzie, a w szczególności kobiety, bo to one odgrywały tutaj kluczową rolę.
Warto wspomnieć również o Idze, która bardzo chciała rozwikłać rodzinną tajemnicę, wszelkimi sposobami próbowała dojść do prawdy, a ja bardzo jej kibicowałam i czekałam w napięciu co odkryje dziewczyna i jak to wpłynie na jej rodzinę. Byłam pewna, że zagadka tajemniczego pierścienia zostanie rozwikłana na koniec książki, jednak autorka miała inny plan, dlatego też w najbliższych dniach planuje sięgnąć po następny tom sagi, bo jestem bardzo ciekawa dalszych losów bohaterów Cukierni pod Amorem. Moja ocena to 7/10.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Podobała mi się, ale nie zachwyciła aż tak jak sądziłam że będzie zachwycać biorąc pod uwagę pozytywne recenzje. Ciekawa fabuła i zapewne sięgnę po dalszą część, żeby poznać zakończenie historii z pierścieniem ;) trochę utrudniała czytanie konstrukcja powieści-lubię odniesienia do historii z przeszłości, lecz tutaj przeskoki były zbyt częste i nim zdążyłam się połapać kto jest kim i "dlaczego" to znów byłam w teraźniejszości, i jeszcze ta przeszłość przekazywana w dość chaotyczny sposób... A to co mi doskwiera najbardziej, to że nie poczułam klimatu tytułowej cukierni-nie miałam niestety wrażenia że tam jestem i spoglądam rzeczywiście na te wszystkie smakołyki-czegoś tu zabrakło... Mimo wszystko jednak czasu z tą książką nie uważam za stracony ;)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Pierwszy tom świetnej trylogii, która ma w sobie coś z romansu, historii i kryminału.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Może ciut tutaj za dużó postaci, dlatego ciężkawo się czyta? Na plus ( i to duży) zasługują jednak opisy XIX-wiecznych dworków, jedzenia, strojów i codziennego życia, nadmienione sa ważne wydarzenia historyczne i chyba tylko dlatego zdecydowałam się przeczytać kolejne częsći serii.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Mimo, że nie należę do zaprzysięgłych fanów rodzimych pisarzy (tych, których podziwiam mogę policzyć na palcach jednej ręki) to Małgorzata Gutowska Adamczyk pozytywnie mnie zaskoczyła. Po pierwsze historia, która rozpoczyna się wykopaliskami (a ja jako niedoszły archeolog uwielbiam takie klimaty), dzięki którym senne miasteczko Gutowo w jednej chwili przestaje takie być, a to za sprawą tajemniczej kobiecej mumii i znalezionego przy niej pierścienia z inicjałami CC. Po drugie bohaterowie, wśród których prym wiedzie córka właściciela "Cukierni pod Amorem"(sama nazwa jest po prostu obłędna) - Iga, która niczym Indiana Jones w spódnicy zaczyna prywatne śledztwo, dotyczące jej rodziny i owego "archeologicznego" znaleziska. I chociaż czasem męczyły mnie przeskoki między czasami teraźniejszymi a drugą połową XIX wieku to naprawdę warto przeczytać tę pozycję.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Do przeczytania tej książki przymierzałam się od dłuższego czasu, jednak zawsze inne lektury pochłaniały moją uwagę. W końcu nadeszła odpowiednia chwila, aby przenieść się do świata stworzonego przez Małgorzatę Gutowską-Adamczyk. Jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki przemieszczamy się w czasie i przestrzeni; poznajemy mnóstwo osób, przede wszystkim kobiet, z ich marzeniami, dążeniami i aspiracjami. Zaglądamy do dziewiętnastowiecznych dworków, w szczególności do Zajezierzyc, aby za moment znaleźć się w Gutowie w 1995 roku. Autorka sprawnie przeplata teraźniejszość z przeszłością, chociaż początek powieści może zniechęcić niecierpliwego czytelnika ze względu na ogromną ilość pojawiających się postaci. Jednak z czasem orientujemy się w koligacjach rodzinnych, związkach międzyludzkich i samo czytanie sprawia nam ogromną satysfakcję. Zacznijmy od początku. Mamy rok 1995. Do Gutowa przyjeżdżają archeolodzy. Podczas prac, które prowadzą w tunelu podziemnym miejscowego rynku odkrywają zwłoki młodej kobiety z pięknym pierścieniem na palcu. W klejnocie tym Waldemar -- właściciel cukierni poznaje rodzinną pamiątkę, która przekazywana z pokolenia na pokolenie, wiele lat temu zaginęła w tajemniczych okolicznościach. Do momentu odkrycia zwłok, pierścień ten był czymś nierealnym, co sprawiło, że stał się rodzinną legendą. Iga, córka Waldemara postanowiła wykorzystać okazję i rozwiązać zagadkę jego tajemniczego zaginięcia. Wielkie zasłużone brawa należą się Małgorzacie Gutowskiej-Adamczyk za rozdziały dotyczące dziewiętnastego wieku. Są one świadectwem na to, że autorka solidnie przygotowała się do tematu, a czytelnik dostał książkę, która doskonale oddaje koloryt epoki zarówno pod względem historycznym, jak i społeczno-obyczajowym. Autorka pokazała przekrój ówczesnego społeczeństwa, nie skupiła się tylko na "uprzywilejowanych". Powstanie styczniowe, represje popowstaniowe, bale, śluby, narodziny, pogrzeby, wyjazdy dla zdrowotności, hubertus, zabobony, mamki stanowią niesamowite tło dla historii rodu Zajezierskich. Na plan pierwszy części historycznej wysuwają się niesamowicie silne i zdeterminowane kobiety. Jednym wyjątkiem jest hrabia Tomasz Zajezierski. Ten, z nieprawego łoża, syn Barbary stał się przyczynkiem do upadu wielkiego szanowanego rodu. Jego pociąg do kobiet sprawił, że niejedna panna okryła się hańbą, niejedną zniewolił, ale poślubić mógł tylko taką, która pochodziłaby z jego warstwy społecznej. Tak też się stało. Jednak małżeństwo z rozsądku, jak to zwykle bywało, nie przyniosło żadnej ze stron szczęścia. Żeby jednak do końca nie było na plus muszę wspomnieć o małej niedogodności podczas lektury. Poza piękną polszczyzną mamy w pierwszym tomie sporo zwrotów, a czasami całych dialogów obcojęzycznych, które zmuszają nas do szukania tłumaczenia w przypisach. I o ile pojawiający się język angielski nie powinien sprawiać większych kłopotów, o tyle rosyjski bądź francuski takowe może przysporzyć. Nie do końca podoba mi się zakończenie powieści. Zdaję sobie sprawę, że jest to saga, która nie kończy się na tym tomie, jednak przynajmniej częściowe rozwiązanie licznych wątków mogłoby nastąpić. Jestem w komfortowej sytuacji, ponieważ "Cukiernię pod Amorem" czytam w momencie, w którym na rynku ukazały się wszystkie tomy i mogę sięgnąć po kolejny. Gdybym jednak przeczytała tom pierwszy zaraz po jego premierze czułabym niedosyt i pewnie małe rozczarowanie, a także złość na autorkę, z tego powodu, że ostatnia strona książki niczego nie wyjaśnia, nie przybliża do rozwiązania zagadki ani nie prowadzi do zakończenia. Gdy dobrnęłam do końca miałam wrażenie, że czytałam wybrakowany egzemplarz, w którym ktoś naumyślnie wyrwał kilka ostatnich kartek. Pomimo tych zgrzytów uważam, że autorka wykonała kawał dobrej roboty, a czas spędzony z "Cukiernią pod Amorem" nie jest czasem straconym. http://jastulatka.blogspot.com/2015/03/magorzata-gutowska-adamczyk-cukiernia.html

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Bardzo lubię tajemnice rodzinne:)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Lato 1995 roku. W Gutowie właśnie trwają wykopaliska archeologiczne, a archeolodzy znajdują mumię, która na swym palcu ma jakiś pierścień. W tym czasie do miasteczka przyjeżdża wnuczka właścicielki Cukierni pod Amorem, Iga. Dziewczyna bardzo angażuje się w sprawę mumii, bo jak się okazuje, pierścień, który przy niej znaleziono, jest od wielu lat obecny w opowieściach rodzinnych. Iga postanawia sama rozwiązać zagadkę i odkryć prawdę o swoich przodkach. Oprócz wydarzeń rozgrywających się we współczesności, poznajemy także bohaterów z dziewiętnastego wieku, a konkretnie ród Zajezierskich. Nie brakuje tutaj rodzinnych tragedii, miłości, romansów, zaplanowanych ślubów, czy też śmierci. Pierwsze podejście do tej książki miałam dosyć dawno temu. Wtedy też dałam sobie z nią spokój po zaledwie kilku stronach, teraz sama nie wiem dlaczego. Chociaż przyznaję, że do sag rodzinnych mnie raczej nie ciągnie, kojarzą mi się one raczej ze starszymi czytelniczkami. Postanowiłam podejść do niej drugi raz i nie żałuję. Początkowo myślałam, że to nie jest historia dla mnie, ale czym więcej jej czytałam, tym trudniej było mi się oderwać. Obiecywałam sobie, że przeczytam jeszcze jeden rozdział i koniec, a ostatecznie, jak łatwo się domyślić, na tym się nie kończyło. Bardzo podoba mi się, że autorka dużo więcej czasu poświeciła na tę dawniejszą historię, bo dla mnie była ona bardziej interesująca. Urzekła mnie ta historia. Chociaż początek był trochę nudnawy i mnogość nazwisk mnie delikatnie przytłaczała, to z czasem historia stała się naprawdę niezwykła. Najbardziej podobała mi się ta dziewiętnastowieczna sceneria, czuć było świetny klimat, bohaterowie również przypadli mi do gustu. Jednak było ich bardzo dużo, więc czasami, gdy zawędrowałam myślami gdzieś indziej, łapałam się na tym, że nie za bardzo wiem, o kim czytam. Ponadto brakowało mi chronologicznego uporządkowania. Najpierw czytamy o dorosłym Tomaszu, kilka stron później jest dopiero małym dzieckiem, innym razem jeszcze nie ma go na świecie. Obecny jest chaos, który utrudnia czytanie, ale z czasem się do tego przyzwyczaiłam. Wracając jeszcze do tych czasów to bardzo zaciekawiło mnie życie tamtejszych ludzi; te wszystkie planowane małżeństwa, w których zazwyczaj nie było miłości, te uczty, dworki, stroje - to wszystko zostało bardzo obrazowo opisane. I ja, osoba, która na ogół za starodawnymi historiami nie przepada, wciągnęłam się i chcę więcej. Jeżeli chodzi o bohaterów to bardzo ich polubiłam, szczególnie tych dziewiętnastowiecznych, bo to ich miałam okazję lepiej poznać. Nie jestem w stanie wymienić tutaj wszystkich postaci, bo było ich zbyt dużo, ale moją największa sympatię zdobyła Barbara i Adrianna Zajezierskie. Bardzo ciekawie śledziło mi się też losy Tomasza Zajezierskiego. Dużą role w książce odgrywają po prostu kobiety. Ukazana została ich determinacja, samodzielność, ale też trudy życia codziennego. Jeżeli chodzi o współczesnych bohaterów to za Igą tak średnio przepadam. Jakoś tak ta bohaterka trochę denerwuje swoim zachowaniem. Powiem Wam, że naprawdę mnie ta książka pozytywnie zaskoczyła, bo to raczej nie moja tematyka, myślałam, że będzie co najwyżej średnia, a tu taka niespodzianka. Tak chwalę i chwalę, więc mam nadzieję, że drugi tom mnie nie zawiedzie. Fajnie by też było gdyby coś się zaczęło wyjaśniać odnoście tego pierścienia, bo na razie był to taki obszerny wstęp. A przydałoby się więcej akcji. kingaczyta.blogspot.com

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Powieść ,,Cukiernia Pod Amorem. Zajezierscy" okazała się dla mnie ogromnym zaskoczeniem. Wiedziałam, że jest to lekka kobieca literatura i nastawiałam się jedynie na odprężają umysł książkę, ale nie na to, że historia w niej opisana wprost mnie pochłonie, ponieważ tytuł sugerował mi mało ambitną powieść kulinarną. Na szczęście się myliłam. Moje zafascynowanie powieścią skutecznie utrudniało mi świąteczne przygotowania. Fabuła toczy się dwutorowo. Jednym są czasy obecne z główną bohaterką Igą, która pomaga ojcu w cukierni. Pewnego dnia w podziemiach Gutowskiego rynku znaleziona zostaje mumia kobiety z okresu II wojny światowej, która ma na palcu pierścień wcześniej należący do rodziny dziewczyny. Jednocześnie poznajemy losy dwóch pokoleń z końca XIX wieku mających miejsce w okolicach Gutowa, głównie w posiadłościach ówczesnej polskiej arystokracji. Poczynając od silnej kobiety hrabiny Barbary Zajezierskiej, poprzez okoliczne towarzystwo, do jej syna Tomasza, który za nic ma cześć niewolonych jego urokiem kobiet. Pojawia się tam pierścień... Czasy historyczne zajmują większą część książki i to one są perłą powieści. Autorka Małgorzata Gutowska-Adamczyk bardzo dobrze przygotowała się m.in. z tematu obyczajowości ówczesnej ludności. Wspaniale potrafiła pokazać życie osób wysoko urodzonych, ale też częściowo ubogich wieśniaków. Niektóre informacje są niezwykle zaskakujące, jak fakt dosypywania trocin do kąpieli panienki (np. 17-letniej!), by nie patrzyła na swoje ciało i nie zaczęła się nim zbytnio interesować. Mnogość postaci w książce nie jest wadą, ponieważ zamieszczone na końcu drzewo genealogiczne pozwala orientować się przez cały czas w opowiadanej historii. Pierwsza część ,,Cukierni Pod Amorem" okazała się dla mnie pozycją, w której podczas czytania nie sprawdza się ilości przeczytanych stron, a jeśli już się zauważy, to z zaskoczeniem: ,,To już tyle?!". Natomiast pod koniec książki nachodzi smutek, że już za chwilę trzeba będzie żegnać się z bohaterami. Na szczęście są kolejne części!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Strony ,,Cukierni pod Amorem" wypełniają rodzinne tajemnice, sekretne życia bohaterów, skandale, romanse, feralne zaloty, zemsta, tragiczne przepowiednia, niespełnione obietnice, wielkie namiętności, zazdrość o majątek, przywileje. Bohaterowie o czystym sercu, też podli, ci z dawnych lat i ci obecni, mają tajne plany, tłumią w sobie prawdziwe uczucia. Mamy silne kobiety, ale też bohaterki jak z romansów. Chwile szczęścia przeplatają się z rozpaczą, niezrozumieniem oraz samotnością. Pojawiają się także miejscowe legendy jak baśń o miłości silniejszej niż śmierć oraz mit zaginiętego, rodzinnego pierścienia, który nagle się pojawia jakby chciał obudzić zew walki z przeciwnościami losu. ,,Mitu, który zawładnął wyobraźnią kilku pokoleń, który jako mit, kryjąc się w mrokach historii, z upływem czasu zyskiwał na sile, uroku tajemniczości." Powieść czyta się bardzo szybko, pisarka klarownie prowadzi nas przez pokolenia Zajezierskich, Hryciów itd. Realistycznie i malowniczo zarazem prezentuje świat minionej epoki, szczególnie społeczeństwo, życie ludzi w latach ok 1895 roku- czasy gdy były społeczeństwo klasowe i aranżowane małżeństwa. Umieszczeni w tym wszystkim są psychologicznie prawdopodobni bohaterowie np. Iga, która uparcie próbuje teraz posklejać rodzinną historię; Tomasz samolubny i grzeszny, silna Barbara która nie może sobie czegoś wybaczyć. Jedyne, co budzi moje zastrzeżenia to ilość osób pojawiających się w powieści, rozumiem, że to saga rodzinna, ale mimo wszystko jest ich sporo, co sprawia, że trudno ich zapamiętać na dłużej. Dodam, że jako to pierwsza część, zakończenie nic nie wyjaśnia, wiele wątków jest niepozamykanych. Powieść przeznaczona jest dla sympatyków rodzinnych historii, którzy lubią dwie płaszczyzny czasowe: dawniej i dziś, oraz lubią czytać o pokręconych czasem ludzkich losach, tajemnicach i namiętnościach. Mój apetyt na pozostałe tomy autorka rozbudziła skutecznie.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Kiedy wybuchło to całe zamieszanie wokół "Cukierni pod Amorem" byłam bardzo sceptycznie nastawiona wobec tej trylogii. Jednakże kiedy wszystko przycichło postanowiłam zaryzykować i sięgnąć po pierwszy tom tejże serii. I w sumie nie pożałowałam:) - ale o tym później. Podczas wykopalisk w Gutowie archeolodzy dokonują niezwykłego odkrycia, które wzbudza zainteresowanie córki właściciela cukierni. Znalezisko dokonane przez badaczy popycha Igę do podjęcia prywatnego śledztwa w celu rozwikłania rodzinnej tajemnicy. W poszukiwaniu odpowiedzi na dręczące dziewczynę pytania mamy możliwość prześledzić niesamowitą historię rozkwitu oraz upadku jednego z najświetniejszych mazowieckich rodów. "Zajezierscy" to pierwsza część trzytomowej sagi o Gutowie, w której autorka opisuje losy kilku pokoleń kobiet oraz ich mężczyzn. Autorka poza współczesną prowincją snuje swoją opowieść również w dziweiętnastowiecznych dworkach. Małgorzata Gutowska - Adamczyk przeplata przeszłość i teraźniejszość, tworząc niesamowitą opowieść o silnych kobietach oraz ich marzeniach i namiętnościach. Pierwszy tom "Cukierni pod amorem" niesamowicie urzekł mnie swoją tajemniczością i niesamowitym klimatem, który uwielbiam w powieściach - dworki, intrygi, silne kobiety i nutka konwenansów osadzona w dawnych czasach. Sama historia może mało skomplikowana, ale daje do myślenia i sprawia, że czytelnik przenosi się w magiczny świat osnuty nutką tajemnicy. W takich klimatach zakochałam się czytając kilka lat temu "Wichrowe wzgórza" Emily Bronte i mimo to, że obie powieści są zupełnie inne to obie dostarczają swego rodzaju wiedzy o tym jak wyglądało życie, w którym regularna kąpiel nie była czymś wskazanym;]. Nieco żałuję, że kazałam tej powieści na siebie tyle czekać, ale chyba każda książka ma w naszym życiu swój czas, a czas "Cukierni pod Amorem" właśnie nadszedł;). W poniedziałek lub wtorek idę z kolejną w tym miesiącu wizytą w bibliotece i już się boję, że oprócz dwóch kolejnych tomów cyklu do wczorajszego stosu dojdzie jeszcze kilka książek;/

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Wszystko zaczyna się od tego, że podczas wykopalisk archeologicznych w małym miasteczku Gutowo zostaje znaleziony trup kobiety. Nie dość, że nie wyjaśnione są okoliczności jej śmierci, to na dodatek ma przy sobie stary złoty pierścień, który wiele lat temu zaginął w niewyjaśnionych okolicznościach. Klejnot ten jest jedynym dowodem na szlacheckie pochodzenie bohaterów książki, której akcja dzieje się w kilku przedziałach czasowych przeplatanych miedzy sobą. Początkowo ciężko mi było rozeznać się w bohaterach. Przede wszystkim przez takie "skakanie" w czasie. Jest też ich tu sporo. Z czasem jednak przyswoiłam te genealogiczne zależności i już w tym momencie zachwyciłam się zawartą w książce historią. I muszę przyznać, że zostałam pozytywnie zaskoczona. Zwłaszcza wydarzeniami z przełomu XIX i XX wieku. Tom pierwszy skupia się na opowiedzeniu losów Zajezierskich.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Mimo początkowych zagubień dotyczących nazwisk i epok, czytało sie wspaniałe :)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Bardzo długo wzbraniałam się przed czytaniem tej książki. Myślałam, że zwykłe romansidło, że słabe pewnie. Okazało się, że owszem, romansidło, ale wcale nie słabe. Wg mnie to bardzo dobrze napisana powieść, raczej dla kobiet. Są miłości, zdrady, jest polska prowincja kiedyś i dziś. Wciągnęło mnie na tyle, że sięgam po drugą część. Polecam!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Zajezierscy jest to pierwsza część sagi ,,Cukiernia pod amorem". Przenosimy się w niej na przemian do lat 90-tych ubiegłego wieku i lat 90-tych wieku XIX-go. Wyraźną bohaterką lat 90-tych jest Iga (wnuczka Celiny Cieślak-właścicielki cukierni, córka Waldemara Hrycia), która stara się rozgryźć tajemnicę pierścienia z którym związana jest rodzinna przepowiednia. Natomiast bohaterów wieku XIX jest więcej, w większości przodków Celiny Cieślak. Praktycznie ciężko jest się skupić na konkretnej osobie gdyż każdy rozdział tej epoki przynosi nowe wydarzenia i przeplatankę bohaterów. Choć treść kluczy pewnym stopniu koło Tomasza Zajezierskiego Bardziej przypadły mi do gustu opisy czasów przedwojennych z racji tego,że bardziej przybliżyły mnie do zachowań których teraz nie ma (np. dotyczących mycia się). To uważam za najbardziej interesujące. Z chęcią sięgnę po tom II.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

W Gutowie w trakcie wykopalisk zostaje odkryty szkielet kobiety z tajemniczym starodawnym pierścieniem... Nie uszło to uwagi właścicielowi Cukierni pod Amorem i jego rodziny, która od lat poszukiwała rodzinnego pierścienia. W książce przeplatają się losy wielu pokoleń rodziny Zajezierskich i blisko z nimi związanych osób. Czy Iga - reprezentantka najmłodszego pokolenia odkryje prawdę? Czy jej babka, która niespodziewanie poważnie zachorowała pomoże w poszukiwaniach? Polecam:)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Niezwykła opowieść o jednym z mazowieckich rodów, zawierająca tajemnicę, wątki miłosne. Pokazująca, że ludzi żyjących w różnych okresach dziejowych łączą te same pragnienia i słabostki.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

W skrócie - Myślałam, że będzie lepsza. O Cukierni pod Amorem słyszałam wiele razy i oto niespodziewanie dojrzałam ją na półce w mojej bibliotece. Od razu więc ją porwałam, i jak to ja zaczęłam czytać już w drodze do domu. Sama nie wiem czy miała zbyt wielkie ambicje co do tej książki, ale tak wielkiego rozczarowania się nie spodziewałam. Zamiast wciągające i ciekawej historii pewnej klimatycznej cukierni dostałam opowieść w stylu "Mody na sukces". Jest jakiś pierścień, jest jakaś zagadka, ale co tam chrza*** pierścień i zagadkę. Ważne że ciotka babci mojej kuzynki wujka w XIXw. uciekła do Francji. Mniej więcej tak dla mnie wyglądała książka. Po przeczytaniu stu stron odpuściłam sobie spoglądanie w świat z dziewiętnastego wieku i czytałam tylko nowszą historię z tej książki. Natomiast sam fakt, że w książce są opisywane całkiem niepotrzebne fragmenty był dla mnie okropny. Poznawaliśmy wszystkich pra pra pra dziadków przeróżnych rodzin, o których nie pamiętaliśmy już w kolejnym rodziale. I po co tak psuć książkę. Niestety, jako że jestem masochistką prawdopodobnie sięgnę wbrew sobie po kolejną część, bo w pierwszej pomimo tylu stron nie mamy pojęcia co się w końcu stało z tym pierścieniem -,-

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książka w której czas w miarę teraźniejszy tj. rok 1995 przeplata się z przeszłością, wiekiem XIX... Równolegle poznajemy losy rodziny Hryciów i Zajezierskich, przy czym póki co autorka rozbudowuje bardziej wątek Zajezierskich... Słowem maluje niezwykły obraz życia ludzi w XIX wiecznej Polsce, nie skąpi także istotnych wydarzeń oraz postaci historycznych... W książce znajdziemy też wątek niezwykle tajemniczy, gdyż podczas wykopalisk w niewielkim Gutowie odkryta zostaje kobieta - mumia, na której palcu tkwi zaginiony rodzinny pierścień, o którym od wielu lat cała rodzina Hryciów snuje opowieści... Czy uda się rozwikłać zagadkę tego, kim była owa kobieta? Co jeszcze pokaże nam autorka uchylając przed czytelnikiem "okienko do przeszłości"... Tajemnica, porywy serca, niuanse życia we wcześniejszej epoce, a wszystko to okraszone smakami i zapachami wprost spod strzechy "Cukierni pod Amorem"... Polecam! I z niekłamaną przyjemnością oraz ciekawością zabieram się za tom II...

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Nie mogę uwierzyć, że książka tak długo leżała na półce nieprzeczytana! I to głównie z mojej winy, gdyż sama odkładałam przeczytanie na potem. Sama nie wiem czego się spodziewałam? Może tego, że powieść tak reklamowana, o której słyszałam tyle pozytywnych opinii, okaże się słaba (lub też słabsza od moich oczekiwań). A może tego, że będzie to przesłodzona opowiastka, taka typowa dla pań domu, do których ja nie należę. Nie lubię sag rodzinnych! A teraz sama się dziwię swojej głupocie, naprawdę! A co się okazało? Wzięłam "Cukiernię pod Amorem" do rąk i tak się wciągnęłam, że 2 dni spędziłam z tą książką, co zauważyli moja siostra i brat, kilkakrotnie mówiąc mi abym wreszcie przestała czytać. Nie wiem co napisać o tej książce... Było to moje pierwsze spotkanie z twórczością pani Małgorzaty Gutowskiej-Adamczyk i na pewno zaliczam je do spotkań udanych. Ogromna liczba bohaterów, dat i przeskakiwanie z roku 1995 do wydarzeń mających miejsce kilkadziesiąt lat wcześniej z początku mnie przerażałało, jednak autorka potrafi zaciekawić czytelnika, a przy tym używa tak pięknego języka, że jedyne co pozostaje, to całkowicie wsiąknąć w opisany przez nią świat. I ja wsiąknęłam. :) Podczas wykopalisk archeolodzy odkrywają mumię, która na palcu ma stary średniowieczny pierścień. I to właśnie ten pierścień, jest w rodzinie Igi, córki właściciela tytułowej Cukierni pod Amorem, owiany niemal legendą. Nic więc dziwnego, że dziewczyna prowadzi swoje własne śledztwo w sprawie pierścienia i znalezionych zwłok, odkrywając tym samym mnóstwo faktów na temat swojej rodziny i przeszłości. Przyznam, że to jednak dzieje Tomasza Zajezierskiego i jego rodziny o wiele bardziej mnie zaciekawiły. Tomasz jest w powieści tak jakby łącznikiem między współczesnością, a dawnymi czasami. Mimo to w tej powieści główną rolę grają kobiety. Dowiadujemy się sporo o matce Tomasza, Barbarze, o jego narzeczonej - Adzie, o Kindze, o Wandzie, o Mariannie, o Celinie Hryć, o Zuzannie Blatko - mamce Tomasza. Losy każdej z nich śledziłam z wielkim zainteresowaniem. Autorka stworzyła całą gamę ciekawych osobowości, nie sposób więc się nudzić. Nie są to postaci papierowe, wszystkie mają swój własny charakter. Silne, słabe, przeżywają wielką miłość i miłosne zawody, wychodzą za mąż, rodzą dzieci, są paniami sukcesu! Cieszę się, że w książce znajdują się przypisy, które niejednokrotnie okazały się bardzo pomocne (zarówno kiedy pojawiało się jakieś przestarzałe słowo, jak i kiedy miałam do czynienia z jezykiem francuskim, czy łaciną). Co mi się natomiast nie spodobało: spodziewałam się kilkunastu stron więcej, jak wielki był więc mój zawód, kiedy okazało się, że na końcu znaleźć mogę spis wszystkich bohaterów! :D Koniecznie muszę zakupić kolejny tom, a przy okazji dziękuję Granicom, gdyż to w waszym konkursie zdobyłam tę powieść. :)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książka którą czytało mi się dość opornie gdyż przeplatają się czasy wczesno przedwojenne z czasami teraźniejszymi. Lektura pełna zdrad, małżenstw aranżowanych przez rodziców, gwałtów, rozpusty, hazardu. Ciężko było się połapać kto jest kim gdyż np. bohaterowie najpierw są dorośli nastepnie opisane jest ich życie jako dzieci by potem powrocic do opisu jako dzieci. Bardzo duże zaciekawienie wzbudziła we mnie postać tajemniczej mumi. Oraz fantazyjny kształt jagodzianek :)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Przymierzałam się do powieści pani Gutowskiej-Adamczyk już od dłuższego czasu. Lubię sagi, rozgrywające się na przestrzeni wieków, więc Cukiernia kusiła mnie tym bardziej. Ale gdy przyszła pora, by sięgnąć po te solidne tomy, wcale nie poszło łatwo. Przez prawie połowę pierwszej części wciągałam się powoli i mozolnie, bliska rezygnacji, żeby potem dać się jednak złapać i nie móc już odłożyć do końca. Zwłaszcza że im dalej, tym było lepiej - trzecia część podobała mi się najbardziej. Na początku trzeba wykazać się cierpliwością i skupieniem, żeby nie pogubić się w gąszczu osób i czasów, dość szybko wprowadzanych i zmieniających się. Akcja rozgrywa się naprzemiennie w trzech punktach czasowych, pokazując nam najpierw lata sześćdziesiąte XIX wieku, z powstaniem styczniowym i jego konsekwencjami, potem od schyłku wieku XIX aż do końca II wojny światowej i scalające to wszystko lata dziewięćdziesiąte XX wieku. Wydarzenia skupiają się wokół postaci z trzech tytułowych rodów, których poszczególni członkowie tworzą nieoczekiwane niekiedy więzi rodzinne, mnożąc tajemnice rodowe, współpracując i próbując przetrwać w trudnych czasach wojny i pokoju. Bohaterów łączy sprawa średniowiecznego pierścienia, będącego pamiątką przekazywaną z pokolenia na pokolenie w rodzie Zajezierskich, a utraconą w czasie zawieruchy wojennej, pojawiającą się nieoczekiwanie podczas wykopalisk archeologicznych w Gutowie. Ogarnięcie tak szerokiej perspektywy dziejów, z tak wieloma bohaterami, jest przedsięwzięciem wcale niełatwym. Podczas czytania miałam niejasne wrażenie, że ślizgam się po powierzchni, że można było napisać więcej, bardziej dogłębnie pokazać losy ludzi, ale mogło to być też moje podświadome pragnienie, żeby dostać lepszą sagę, dłuższą i bardziej smakowitą, jak lubię. Chwilami te trzy tomy urzekają, ale chwilami nużą. Ogólnie nie było więc źle, chociaż pozostało mi wrażenie, że mogło być lepiej. Miałam problem z bohaterami, bo jakoś niespecjalnie dali się polubić, a niektórzy mnie nawet mocno irytowali, na przykład Iga. Chyba najbardziej mi zależało na Grażynie Toroszyn, niecierpliwiłam się, jak sobie poradzi w trudnych czasach. Lepiej, pełniej oddane są postacie kobiet niż mężczyzn, bardziej ciekawią ich wybory, bardziej przejmują tragicznie często losy - ale to pewnie przez moją przynależność do omawianej płci. Zdecydowanie najbardziej podobał mi się tom trzeci, wbrew utartemu schematowi, według którego im dalej w cykl, tym słabiej. Bardzo dobrze oddane były zwłaszcza wojenne dzieje bohaterów podczas hitlerowskiego najazdu. Szczególnie przejmująco czytało się o wrześniowej niepewności i dezorientacji, ale też o nadziei na szybkie zakończenie wojny. Mam wrażenie, że dawno nie czytałam tak sugestywnego obrazu początku II wojny światowej, bo zwykle główny nacisk kładzie się na lata okupacji i powstanie warszawskie. Było więc bardzo obrazowo i akurat tyle, ile potrzeba, żeby zarysować tło dla przeżyć bohaterów. Podsumowując: dobrze przemyślana konstrukcja cyklu, nieźle prowadzeni bohaterowie i dość wciągająca fabuła sprawiają, że Cukiernia jest świetną książką i na długie zimowe wieczory, i na leniwy letni wypoczynek. (Ocena: t. 1-2 - 4,5/6, t. 3 - 5/6)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Saga rodzinna w najlepszym wydaniu.Losy kilku pokoleń,niespełnionych miłości,namiętnych kochanków,zdrad,a wszystko przeplatane ważniejszymi wydarzeniami z historii Polski.Czyta się szybko mimo sporej objętości-465 stron.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Naprawdę polecam

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Trudno opisać genialną książkę:D

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Muszę przyznać, że reklama nie zawsze czyni książkę lepszą. Czym więcej reklamy, tym bardziej kojarzy się z gniotem, którego trzeba „sprzedać”. Całe szczęście nie zawsze jest tak, że to co reklamowane jest marne, czasem są to istne perełki, tak właśnie jest z „Cukiernią pod Amorem. Zajezierscy”. Choć w księgarniach jest na najwyższych półkach, recenzje bardzo dobre, okazuje się, że to istna perełka, która nie należy do lekkich i przyjemnych… To moje pierwsze spotkanie z piórem Małgorzaty Gutowskiej-Adamczyk, wiem, że nie ostatnie, bo czekają na mnie dalsze losy Zajezierskich i Cieślaków, które okazały się być bardzo ciekawe, wciągające, a dodatkowo otulone tajemnicą rodzinną. W Cukierni znalazłam wszystko co lubię: słodycz, gorycz, a i kwasowości nie zabrakło. Któż nie lubi odkrywać nieznanych nam tajemnic, przenosić się w czasie, a przede wszystkim przeżywać wzloty i upadki głównych bohaterów. Nie będę wnikać  i udostępniać szczegółów związanych z treścią. Uważam, że każdy powinien sam zagłębić się w losy Zajezierskich. Ciekawy ród, ciekawi ludzie i ich życie, którego z pewnością nie można nazwać nudnym. Podejrzewam, ze pani Małgorzata spisała losy wielopokoleniowej rodziny, z którą miała styczność. Być może są to wspomnienia osób starszych, być może wymyślone losy, jednak z pewnością jest to rewelacyjna powieść, która wciąga, intryguje, podnieca, czy tez rozwesela. Ciekawy język, uzupełniony łaciną jak i językiem francuskim sprawiają, że człowiek przenosi się do innego świata, lepszego, spokojniejszego, w wyższych sferach. Nie zawsze jest to faktycznie lepszy świat, czasem okazuje się być całkiem inny… Podziwiam autorkę, za piękną polszczyznę, łacinę czy też francuski. Lecz ujęła mnie przede wszystkim swą wiedzą, umiejętnością łączenia faktów, wielowątkowości połączonej z wieloma datami. Ogrom wszystkich dat, nazw, nazwisk, które trzeba zapamiętać, połączyć, czy też napisać o nich wszystkich historię… Na początku powieść była dla mnie wyzwaniem, potem przemieniła się w ogromną przyjemność, którą pragnę, ba muszę! kontynuować i z pewnością to zrobię. Przez całą powieść towarzyszył mi głód. Nie był to zwykły głód, lecz ogromne pragnienie zjedzenia czegoś słodkiego, zachcianek, który trzeba było zaspokoić i zasycić. Lecz pojawił się też głód wiedzy, który mam zamiar "nakarmić" tomem drugim i trzecim… „Cukiernia pod Amorem. Zajezierscy” to cudowna historia z klimatem, po którą zdecydowanie warto sięgnąć. Polecam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Co moge napisac o tej książce..? Sama nie wiem szczerze mówiąc. Nie zakochałam sie w niej(moze musze przeczytac jeszcze kolejne czesci),ale tez nie odstraszyła. Do połowy książki męczyłam się przeskakując miedzy rokiem 1895 a 1995, i zorientowaniem się kto jest kim,gdyż historia rodziny Zajezierskich siega własnie owych czasów i poznaje nas z przodkami rodziny i ich perypetiami. Jednak w końcu zaczęłam wczuwać sie w klimat dawnych czasów,dworków,szlachty itp., jak również odróżniać poszczególnych członków rodziny:)I zaczęło sie całkiem fajnie czytać,szybko i sprawnie. Kilka wątków mnie zaskoczyło,kilka zaciekawiło... Moze po druga część nie pobiegnę,ale na pewno kiedyś kupie,bo jednak czuje lekki niedosyt i ciekawość zakończenia:)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Kawał świetnej literatury która czyta się błyskawicznie. Z całą pewnością przeczytam kolejną część.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Bardzo przyjemnie się czytało. Bardzo lubię takie książki, gdzie przeplata się przeszłość z teraźniejszością. I już się doczekać nie mogę kolejnych części.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Bardzo podoba mi się nastrój tej książki. Muszę ją przeczytać.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Zaintrygowała mnie, chciałabym ją przeczytać.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Chętnie ją przeczytam:)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Ja również po przeczytaniu recenzji nabrałam ochoty na "skonsumowanie" tej książki ;)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Recenzje bardzo mi się spodobały, urywki książki również. Z wielką ochotą i przyjemnością przeczytam książkę "Cukiernia pod Amorem"

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

,,Prostowanie ścieżek losu przynosi często opłakane skutki.".

 

Uczucia nie zawsze są klarowne, niekiedy targają nami od środka, burzą szyki, które skrzętnie budowaliśmy, ale kim byśmy byli bez nich. Marionetkami, pustymi w środku, jak te lalki patrzące szklanymi oczyma, ale nie widząc. Błądząc pomiędzy pustkowiem, poszukując własnej oazy.

 

Saga, która swoje przyciąganie zaczyna od swojej oprawy, ale to skrywające się wewnątrz zdarzenia, omawiają czytelnika w swoich szponach, trzymając niczym krople wody nad spragnionymi ustami. Delikatna opowieść, która ukazując życie, te szare, codzienne, które niekiedy do cukierkowego ma daleką drogę. Miłość miesza się z gorzką rozpaczą, nienawiść z przywiązaniem. Ogromny wachlarz emocjonalny zawarty na tych papierowych kartach.

 

Wraz z bohaterami przenosimy się w dawniejsze czasy, do barwnych okresów historii, kiedy to kraj nasz walczy o powrót na mapy. To niełatwy okres w dziejach ludzkości, jednak realność tych czasów oddana przez autorkę sprawiła, że bardziej odczuwamy pewne zachowania i emocje bohaterów. Obraz idealnie przedstawionych czasów powojennych, przedstawienie rzeczywistości postaci są szczegółem, który zasługuje na uznanie.

 

Książki w dużej mierze opierają się na rozkwicie i upadku bogatego mazowieckiego rodu, dołączając w każdej kolejnej części nową rodzinę. Autorka skrupulatnie posługuję się obiema liniami czasowymi - przeszłość i współczesność. Nie jest to przeszkodą w pozbywaniu tych pozycji ani niestanowi dla nas wyzwania.

 

W fabułę powieści wplata się zagadka, która pozostaje rozwiązać jednej z bohaterek, a czytelnik, stojąc obok, obserwuje i własnym krokiem stara się znaleźć odpowiedź. Jest to ciekawy przerywnik, ponieważ historia nie skupią się w całości na tym zadaniu.

 

Seria ta wywołała we mnie sporo przyjemnych emocji, dając możliwość podróży wraz z bohaterami, przeżywania ich rozterek i chwil uśmiechu. To przygoda, w którą wchodzimy całym swoim umysłem i ciałem, która omamiać swoim przekazem do cna.

 

Przeszłość splatająca się ze współczesnością, trudne wybory, a przede wszystkim silne kobiety i wielkie namiętności.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Pierwsze wydanie tej serii miało miejsce ponad dziesięć lat temu, ale dla mnie to było pierwsze spotkanie z tą powieścią i autorką.

Dostałam historię kilku pokoleń kobiet, pełną zawirowań, radości, dramatów. 

Współczesność cudownie przeplata się z historią a miłość z rozpaczą, nienawiścią.
Losy Zajezierskich są pełne wzlotów i upadków, a coś spowodowało koniec tego bogatego mazowieckiego rodu.

Autorka pisze w piękny, lekki sposób. Słowa płyną i otulają jak kocyk a historia wciąga i nie chce wypuścić czytelnika z rąk. Razem z Igą chce się odkryć rodzinną tajemnicę sprzed lat.

Po tej lekturze można z całą pewnością stwierdzić, że siła jest kobietą!!!

Przyznam, że było to niezwykle przyjemne doświadczenie. Ta całkiem nowa przygoda literacka jest dla mnie napędem do odkrywania innych książek Autorki.
Polecam

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Pierwszy tom sagi o Gutowie przedstawia losy kilku rodzin, żyjących w XIX wieku oraz tych we współczesnym świecie. Przeszłość przeplata się z teraźniejszością, co bardzo lubię w książkach. Klimat dawnych lat został jak najbardziej oddany, dzięki czemu możemy zobaczyć jak wyglądało życie codzienne w innej epoce. Oprócz historii rodzin, jest też oczywiście wątek cukierni. Opisy pieczenia jagodzianek, bułeczek czy słodkich ciastek są miłą odskocznią od przykrych wydarzeń. Życie bohaterów, a szczególnie kobiet, nie jest bowiem usłane różami. Zdrady, miłość z rozsądku czy aranżowane małżeństwa są na porządku dziennym. Wydawało mi się, że będzie to lekka lektura, jednak autorka nie oszczędza bohaterów. Muszą się oni mierzyć z wieloma trudnościami, podejmować trudne decyzje i przyjmować ciosy od losu. Śledzenie ich historii jest zatem trochę bolesnym doświadczeniem. Dla mnie dodatkowym utrudnieniem było odnalezienie się we wszystkich imionach i nazwiskach. Jest ich naprawdę dużo. To moje pierwsze spotkanie z sagą rodzinną, więc może czytanie tego typu książek wymaga "wprawy". Ciekawym elementem powieści jest także tajemnica pierścienia i próba rozwikłania zagadki przez Igę, córkę właściciela cukierni Pod Amorem. Kiedy już w miarę uporządkowałam sobie wszystkie koligacje rodzinne, poznawanie historii postaci było zdecydowanie łatwiejsze i powieść czytało się z większą przyjemnością. Szkoda, że motyw cukierni nie został bardziej rozwinięty, tym bardziej, że występuje w tytule, ale to dopiero pierwsza część sagi, więc mam nadzieję, że w kolejnych tomach będzie się pojawiał częściej. 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Autorka "Cukierni pod Amorem" w zaskakująco szczegółowy sposób przedstawia historię rodziny Zajezierskich i życie ich potomków, z niezwykłą dbałością o szczegóły, opisując wygląd dworów, okolicy, ludzi, ich zajęć, ubiorów,  jedzenia i wszystkich aspektów ówczesnego życia. Sposób prowadzenia narracji sprawia, że książka jest bardzo wciągająca i nie sposób się od niej oderwać. Właściwie przeczytałam ją jednym tchem. Brak rozwiązania zagadki pierścienia i zaciekawienie dalszymi losami tak umiejętnie przedstawionych bohaterów sprawiają, że na pewno sięgnę po dalsze części sagi. Polecam wszystkim, którzy lubią historie opowiadane z pieczołowitością godną kronikarza.

Jestem pod wrażeniem wiedzy autorki, która objawia się w dbałości o detale w przedstawianiu bohaterów, ich życia i otoczenia.

Jedyny minus książki - większość romansów przedstawionych w książce miała bardzo podobny przebieg (dlatego książkę oceniam na 5, a nie na 6). Polecam książkę na wolne popołudnie. Świetnie się czyta. 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Jak dla mnie, trochę za dużo tych wszystkich imion i nazwisk. Miałam zakończyć czytanie na pierwszej części ale w sumie historia nie dobiegła końca.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)