Cukiernia pod Amorem. Hryciowie
Małgorzata Gutowska-Adamczyk

Poznajemy dalsze losy osób z rodu Zajezierskich oraz ich krewnych, w czasie okupacji i po niej. Tomasz zostaje w swoim dobytku, Gina Weylen wyrusza w dramatyczną podróż po okupowanej Europie. W dalszej kolejności Celina wciąż czeka na Adama, jednak kiedy w jej rodzinie przydarzają się pewne sytuacje postanawia wyjść na Hrycia i po pewnym czasie małżonkowie stają się właścicielami Cukierni pod Amorem. We współczesności Iga w dalszym ciągu próbuje rozwikłać tajemnicę rodzinną. Czy się jej to w końcu uda? Jak finalnie potoczyły się losy bohaterów?

To już trzeci i ostatni tom sagi o Gutowie i moim zdaniem każdy kolejny był coraz lepszy, a opowieść dotycząca Hryciów była w moim odczuciu najlepsza! Może dlatego, że ja zdecydowanie lepiej odnajdywałam się w koligacjach rodzinnych bohaterów, a może dlatego, że była tutaj poruszaną tematyką II Wojny Światowej, która bardzo mnie ciekawi. Poraz kolejny akcja powieści
toczy się dwutorowo, mamy dalsze losy Zajezierskich w czasie okupacji i po niej oraz losy Igi Hryć oraz jej bliskich w 1995 roku. Autorka w bardzo realistyczny sposób oddała, to co działo się na ziemiach polskich i nie tylko w trakcie trwania wojny. Muszę przyznać, że z takim samym zainteresowaniem i zaangażowaniem śledziłam obie historię, byłam ogromnie ciekawa jak finalnie potoczyły się losy bohaterów, ale chyba w szczególności intrygowała mnie historia miłosna Celiny i Adama. Iga również będzie przeżywała w tej części wiele rodzinnych zawirowań, które były w sumie taką odskocznią od trudnych o brutalnych wydarzeń wojennych. Ta saga dostarczyła mi nie lada emocji, a ja chłonęłam je wszystko poznając historię Zajezierskich oraz rodziny Igi. "Cukiernia pod Amorem" to barwna, intrygującą, emocjonującą i wciągającą saga o ludziach, którzy w swoim życiu naprawdę wiele przeszli, by zaznać szczęścia i znaleźć upragnione miejsce w życiu. Ja jestem zachwycona i bardzo chciałabym poznać dalsze losy Igi, Celiny oraz ich bliskich. Polecam! Moja ocena to 8/10.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Troszkę słabsza niż tom drugi, ale miała wiele ciekawych wątków i kolejnych tajemnic w minionych pokoleniach. A przybliżane losy ludzi żyjących i umierających w trakcie II wojny światowej jak zawsze działały na mnie silnie i wzbudzały wiele emocji... Niemniej czuję niedosyt-wiele wątków pozostało jak dla mnie niedokończonych, wiele spraw niewyjaśnionych... rozumiem, że może lepiej żeby niektóre tajemnice pozostały tajemnicami, ale jednak mam odczucie urwania się akcji w kilku miejscach...

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Szkoda, że to już ostatni tom. Dopiero teraz rozczytałam się na dobre! Mamy tutaj już czasy niemal współczesne, bo historia w książce siega coś około 1955roku (jeśli dobrze pamiętam:P) ale jest równie ciekawa jak czasy wojenne.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Saga o Gutowie autorstwa Małgorzaty Gutowskiej-Adamczyk, pozwoliła mi rozsmakować się w sobie już w 2013 roku, kiedy to przeczytałam dwa pierwsze tomy "Cukierni Pod Amorem": o Zajezierskich i Cieślakach. Później poznałam jeszcze trzy inne tytuły pióra autorki, jednak trzeci tom Cukierni, wciąż stał smutny na półce. Dlaczego? Z jednej strony dlatego, że tyle jest ciekawych lektur, na które miałam ochotę na "już", na "teraz". Jednak po drugie i chyba najważniejsze - nie chciałam żegnać się z bohaterami. Tak bardzo wczułam się w klimat Gutowa, Cieciórki, Warszawy, Anina czy Zajezierzyc, że odkładaniem w czasie przeczytanie tej części, chciałam przedłużyć swoją przygodę. A jak oceniam ostatni tom sagi? I o czym on opowiada? W opowieści o Hryciach autorka ponownie zaprasza czytelnika do dwóch czasoprzestrzeni. Naprzemiennie poznajemy losy bohaterów w roku 1995 oraz od 1939 przez kolejne lata wojny i okupacji a później wyzwolenia. Ostatnio mam szczęście do lektur, które opowiadają właśnie o okresie II wojny światowej ("Smak tulipanów" A. van Heugten, "Czas tęsknoty" A. Grzegorzewski)) lub oczekiwaniu na jej wybuch ("Upalne lato Marianny" K. Zyskowska-Ignaciak). Jesienią 1995 roku do Gutowa przyjeżdża siedemdziesięcioletni Adam Toroszyn, który wraz z synem i wnukiem ma wziąć udział w uroczystości otwarcia reaktywowanej szkoły sióstr kwietanek. Co mężczyzna ma wspólnego z klasztorem i szkołą? Adam jest siostrzeńcem matki przełożonej (z okresu przedwojennego) oraz synem najsłynniejszej w dziejach wychowanki. Rolę tłumaczki otrzymała Iga, która chce przy okazji podpytać starszego pana o pierścień Zajezierskich, który odnaleziono podczas wykopalisk. Dziewczyna odkrywa również, że to Adam jest wielką i niespełnioną miłością jej babki Celiny. Czy tych dwoje będzie się chciało spotkać po tylu latach? Czy Iga powie babce o wizycie Toroszyna w Gutowie, biorąc pod uwagę stan zdrowia kobiety? Czy chęć wyjaśnienia tajemnic sprzed lat jest jedynym powodem, dla którego Iga szuka okazji do spotkania z Toroszynami? W wątku bieżącym poznajemy również bardziej szczegółowo relacje łączące dzieci Celiny i ich stosunek do matki oraz Cukierni Pod Amorem. Powtórnie poczujemy smak i zapach cukierniczych wyrobów (choćby wirtualnie, polecam wcześniejsze zakupy rzeczywiste) a losami braci Hryć zakręci piękna Helena, nauczycielka, która mimo posiadania męża szuka dodatkowych wrażeń. Jak zakończy się ten wątek? Jak dla mnie dość nieoczekiwanie! Bardziej bogaty w wydarzenia jest powrót do przeszłości, czyli do przedednia wybuchu wojny. To właśnie wtedy rozkwitła miłość Adama i Celiny. Jednak ona została w Gutowie a on wyjechał do Warszawy. Młodzi nie mieli pojęcia jak potoczy się ich historia, że za kilka dni świat ogarną inne priorytety niż ich miłość. Celina wraz z rodziną i przyjaciółki wiodła spokojniejsze, niż to w stolicy, życie. Przeżywała utworzenie żydowskiego getta, działanie ruchu oporu, potajemne akcje jej brata Zygmunta, a nawet utratę przyjaciółki. Kolejne lata przyniosły jej zaledwie kilka spotkań z Adamem, który przyjeżdżał do Zajezierskiego i Pawlaka a później było już tylko gorzej: śmierć ojca, nieporadność matki, trudne warunki życiowe i mieszkaniowe. Celina musiała niejednokrotnie dbać o matkę i rodzeństwo. Jak to się stało, że wyszła za mąż za Hrycia? Dlaczego to zrobiła, skoro jej miłością był Adam? Aż wreszcie jak udało jej się zostać właścicielką cukierni i kamieniczek przy Rynku? O tym już dowiecie się z książki. Jedno jest pewne - ten tom pokazał, jak twardą i dzielną kobietą jest Celina, jak walczyła z systemem i trudami codzienności, by zapewnić swojej rodzinie godziwe życie. Adam zaś wiódł bardzo niespokojne życie w Warszawie. Musiał walczyć o żywność, pieniądze oraz dobre imię własnej matki, która w chwili wybuchu wojny przebywała wraz z mężem za granicą. W wyniku porwania, szantażu i gróźb zmuszano ją do uświetnienia swym występ urodzin Hitlera. Czy Gina Weylen ugnie się pod presją porywaczy? Czy postawi na szali życie swoich bliskich? Aż wreszcie czy zdaje sobie sprawę jak jej ewentualny występ odbiorą Polacy? Jej syn? Autorka bardzo wnikliwie opisała losy artystki podczas wojny. Czytałam je bardzo szybko, bowiem chwilami powieść obyczajowa zmieniała się w sensacyjną. Tyle się działo, że zupełnie traciłam poczucie czasu i tylko obowiązki życiowe odrywały mnie od lektury. Grażyna jest drugą, po Celinie kobietą, której silną osobowość opisała autorka. Jak wiele musiała przejść, ile trudnych decyzji podjąć, nie wiedząc komu może zaufać... Jej przygody w trzecim tomie Cukierni są wprost niesamowite! Ale wracając do młodego Toroszyna, nie mogę nie wspomnieć o jego próbach wniknięcia do struktury państwa podziemnego, do cichej walki przeciwko najeźdźcy. O utracie bliskich mu osób a nawet domu i wszystkich dóbr materialnych. Toroszyn wielokrotnie cudem unikał śmierci a ja nie dostawałam wtedy ataku paniki tylko dlatego, że znałam już fakt, iż dożył sędziwego wieku (z informacji dotyczących wydarzeń w roku 1995). Jak to się stało, że musiał wyemigrować? Dlaczego nie walczył o swój rodzinny majątek, który powinien przejąć w spadku? Czemu odpuścił miłość Celiny? Przewrotnie napiszę, że żałuję przeczytania książki, tylko dlatego, że to już koniec. Bo prawda jest taka, że jest to chyba najbardziej obfita w podnoszące ciśnienie momenty część trylogii. Powieść jest świetna, genialna, ekscytująca, wzruszająca i warta uwagi. Wprawdzie autorka trochę niesprawiedliwie potraktowała bohaterów nie pozwalając im na wyjaśnienie sobie pewnych kwestii oraz na odkrycie odpowiedzi na nurtujące ich pytania. Ale na szczęście czytelnik, przy odrobinie skupienia, pozna je wszystkie. Jak to się stało, że pierścień został znaleziony w podziemnych korytarzach? Czy to Lilith Cukierman była ostatnią jego posiadaczką i to jej szkielet odnaleziono? Barbara Zajezierska nawet na łożu śmierci nie wyjawiła swojego największego życiowego sekretu, stąd bohaterowie nie mają świadomości jak bardzo Toroszynowie są powiązani rodzinnie z Hryciami... O tym wiedzą tylko czytelnicy. Pani Małgorzato - brawo! Cukiernie naprawdę uczta literacka. Dziękuję za napięcie związane z podziemnym labiryntem, za Ginę zamkniętą w komnacie i zmuszaną do śpiewu czy morderstwa, za jej grę aktorską i ukrywanie się. Dziękuję za udowodnienie, że nawet w ciężkich czasach kobiety potrafią wziąć sprawy w swoje ręce i poradzić sobie z wieloma rzeczami, nawet wtedy, gdy obecność mężczyzn zawiedzie. Jakież to prawdziwe... Dziękuję za Hryciów i za całą trylogię, która jest wprawdzie niezłym pomieszaniem bohaterów i ich powiązań rodzinnych, ale pomoce na końcu tomu znacznie ułatwiają czytanie. Czy powieść polecam? To już wiecie, mam jeszcze tylko na koniec jedną radę - nie czytajcie "Podróży do miasta świateł" przed przeczytaniem Cukierni, ponieważ popsujecie sobie jeden z wątków, tak jak zrobiłam to ja.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Właśnie skończyłam czytać trzeci i ostatni tom sagi rodu Zajezierskich. Tak, jak myślałam autorka w tym tomie często odwiedza współczesne Gutowo i Igę. Retrospekcje przenoszą nas do czasów drugiej wojny światowej, a gawęda historyczna toczy się, aż po lata pięćdziesiąte dwudziestego wieku. Śledzimy losy Grażyny Toroszyn, jej syna Adama i wstępującej na karty powieści babki Igi -- Celiny Hryć. Autorka, jak poprzednio, zadbała o szczegóły. Losy rodu Zajezierskich wyeksponowała na wiernie odzwierciedlonym tle obyczajowo-społeczno-historycznym. Książka ta jest swoistą lekcją historii. Znajdziemy w niej opisy życia zarówno w okupowanej Warszawie, jak i na prowincji; Powstanie Warszawskie i jego skutki; wysiedlenia arystokracji z posiadanych majątków. Pomimo tego, że dane jest nam często zaglądać do współczesnego Gutowa, odnoszę wrażenie, że autorka skupiła się głównie na retrospekcjach. Opowieści z czasów drugiej wojny światowej wysuwają się na plan pierwszy, a odkrycie tajemnicy zaginionego pierścienia schodzi na dalszy plan. Nie wiem, czy Małgorzata Gutowska-Adamczyk planuje kontynuację "Cukierni pod Amorem", ale ze względu na niedokończone wątki, kolejny tom byłby mile widziany.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

W trzecim tomie trylogii przenosimy się do czasów II wojny światowej i dalej poznajemy losy rodu Zajezierskich. Celina Cieślak, córka Pawła Cieślaka, poznaje Adama Toroszyna. Młodzi zakochują się w sobie, jednak wojna jest bezlitosna i rozdziela tę dwójkę. Przenosimy się także do roku 1995 i współczesnego Gutowa. Iga boi się o swojego ojca i nie podoba jej się jego romans. Jakby tego było mało, do Gutowa na otwarcie szkoły kwietanek przybywa sam Adam Toroszyn wraz ze swoim wnukiem Xavierem. Czy Idze uda się rozwikłać rodzinną tajemnicę? Kim jest kobieta, które ciało znaleziono w czasie wykopalisk? Jeżeli chodzi o ten tom to mam mieszane uczucia. Niby mi się podobało, bo było ciekawie, akcja szybko gnała do przodu, ale w pewnym momencie uświadomiłam sobie, że jakoś tak to moje czytanie miejscami było na siłę. Poczułam się taka zmęczona od nadmiaru informacji, a ich w tej książce nie brakuje. Dla mnie ta część jest tylko dobra, najlepsza według mnie jest pierwsza. Czyta się ją dobrze i szybko, ale nie jest aż tak porywająca. Miejscami miałam wrażenie, że mam przed sobą jakiś suchy artykuł pozbawiony emocji. A na koniec o zakończeniu, które mnie osobiście lekko zdezorientowało, ponieważ wszystko skończyło się tak nagle, nie poznałam odpowiedzi na nurtujące mnie pytania. Było tylko takie zdziwienie, że to już jest koniec. Trochę mnie to rozczarowało i czuję niedosyt. Autorka chyba bardzo się spieszyła i chciała szybko zakończyć serię, a tymczasem urwała w najciekawszym momencie. Czyżby brakowało jej pomysłów? kingaczyta.blogspot.com

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

,,Cukiernia pod Amorem. Hryciowie" to trzecia i ostatnia część sagi, w której wątek historyczny nieubłagalnie zbliża się czasowo do współczesnego rozwiązując tajemnice powieści. Wielu zaskoczeń jednak nie ma. Znaczną część fabuły trzeciej części zajmuje okres drugiej wojny światowej. Wielkim atutem serii napisanej przez Małgorzatę Gutowską-Adamczyk jest jej wartość poznawcza głównie w zakresie historii naszego kraju i obyczajowości od połowy XIX wieku. Dodatkowo ciekawa fabuła i przystępny styl autorki powodują, że książki czyta się szybko i z zaciekawieniem.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Ostatnia część Cukierni pod Amorem nieco mnie rozczarowała. Akcja dzieje się na przemian w czasach II wojny światowej i zaraz po niej oraz w miarę współcześnie. W miarę, bo właśnie sobie uświadomiłam, że 1995 rok był prawie 20 lat temu! Nie wiem czy na moją ocenę nie wpływa okres, który opisuje książka. Lubię książki historyczne, a tu pół na pół mamy teraźniejszość. Ale jakoś rozwiązanie zagadki tajemniczej kobiety mnie rozczarowało. Chociaż po drodze śledziłam z zapartym tchem losy bohaterów. Ogólnie cała seria nie jest zła. Jest jedną z najlepszych książek, które ostatnio czytałam i planuję jeszcze do niej wrócić i przeczytać (teraz miałam w wersji do słuchania), bo warto. Moje pierwsze spotkanie z książkami pani Gutowskiej - Adamczyk uważam za jak najbardziej udane i już biorę się za poszukiwania innych książek tej autorki.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Hryciowie jest to III tom "Cukierni pod amorem" Malgorzaty Gutowskiej-Adamczyk Tak jak we wcześniejszych częściach znów wiele się dzieje, choć w tej części wszystko dzieje się szybciej, częściej przenosimy sie z jednego bohatera na drugiego. Według mnie głównym wydarzeniem jest II wojna światowa. Autorka przenosi nas w przeżycia osób walczących z okupantem oraz bohaterów, którzy zdecydowanie stoją po stronie najeźdżców. W tym tomie powoli zbliżamy sie do odkrycia losu pierścienia.Opisane są wydarzenia jakie złożyły się na siebie, powodując że trafił on do gutowskich podziemi. Dlatego też poznajemy losy Pawła Cieślaka, jego dzieci, ich miłości,minimalnie uchwyconej w opisie zguby, i zrządzenia losu. Choć muszę przyznać, że cały opis osób i ich przeżycia tak wciągają,że los pierścienia schodzi na plan dalszy. Jak podtytuł wskazuje, cześć ta poświęcona rodzinie Hryciów. Przedstawiony jest wejście Leona Hrycia do rodziny Cieślaków oraz kulisy powstawania zakładu "Cukierni pod aniołem (poźniej amorem) ", jak również bliższe terażniejszości losy Celiny Hryć, jej dzieci oraz wnuczki Igi. Również perypetie Grażyny Toroszyn pokazują jak plany są niczym gdy wojna przyćmiewa wszystko. Ma możliwość przejścia na stonę wroga i żyć godnie- czy skorzysta ? Przedłużeniem rodu Zajezierskich ma zostać Adam Toroszyn(syn Grażyny). Przedstawiony jest w książce w czasach wojny oraz w latach 90-tych. Miłość, zaginiona mama, majątek Zajezierskich,wojna, Warszawa to tylko kilka rzeczy , które ma na głowie ten chłopak. Co straci a co odzyska? Przyjemnie mi się czytało całą sagę. Trochę zbyt szybko przechodzą wydarzenia jedno w drugie pod koniec III części, przez co czuję pewnien niedosyt, jednak polecam gdyż z miłą chęcią wchodzi się w losy bohaterów co sprawia dużo przyjemności.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Tym razem bliżej przyglądamy się rodzinie Hryciów. Po śmierci Pawła Cieślaka do rodziny próbuje się wkraść Leon Hryć... Oczarowana nim Zyta pozwala mu rozporządzać wszelkim majątkiem z takim trudem budowanym przez Pawła. Hryć to hazardzista, który doprowadza rodzinę do ruiny. Celina Cieślak zakochana od pierwszego wejrzenia w Adamie Toroszynie wciąż czeka, że ukochany do niej wróci by ją poślubić. Trwa wojna, która nie oszczędza również Gutowa. Tragedia, w której Niemcy wymordowali siostry kwietanki oraz ich podopiecznych, którzy się tam schronili wstrząsa miastem. Tylko jedna z sióstr i Lilith Apflebaum przeżyją ten mord, ale zostaną uwięzione w podziemiach. Na ratunek przychodzi im Zygmunt Cieślak, który zakochany w Lilith podaruje jej pierścień... W latach współczesnych następuje ponowne otwarcie szkoły prowadzonej przez siostry kwietanki, an które przybywa siedemdziesięcioletni Adam Toroszyn z synem i wnukiem. Celina dowiaduje się o tej wizycie dużo później, ale Adam - jej jedyna miłość zostawia list...

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Niestety to już ostatnie spotkanie z bohaterami Cukierni pod Amorem... Powoli rozwikłują się na naszych oczach losy przynajmniej niektórych bohaterów tej niezwykle barwnej i wielowątkowej opowieści, w której po raz kolejny autorka pozwala nam przyglądać się światu przez pryzmat dwóch perspektyw... Są nimi lata 90-te czyli w miarę współczesne czytelnikom oraz zagmatwany świat II Wojny Światowej... Na czoło powieści wysuwają się dwie niezwykle silne i ujmujące, każda na swój indywidualny sposób, postacie kobiece; są nimi Gina Weylen oraz Celina Hryć, o której życiu ujawnia się czytnikowi w toku lektury coraz więcej zaskakujących szczegółów... Jeśli chcecie dowiedzieć się czy Idze ostatecznie uda się rozwikłać tajemnicę rodowego pierścienia, którego wątek rozpoczyna całą opowieść i jest ciągle obecny? oraz jakie jeszcze intrygujące i nie zawsze jednoznaczne sytuacje stały się udziałem osób umieszczonych przez autorkę niejako "pod strzechą" (która rozciąga się na wiele wieków i wydarzeń nie tylko historycznych) tytułowej Cukierni Pod Amorem sięgnijcie po tę ostatnią odsłoną opowieści, a na pewno się nie zawiedziecie... Dla mnie książka ta jest pełna nie tylko smaków i zapachów oraz szczypty historii lecz także jest ona doskonałym studium ludzkiej psychiki, solidarności wobec niebezpieczeństw i radości z każdej chwili, pomimo wszystko... Polecam!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Trzecia część serii nieco nudniejsza od swojej poprzedniczki ale bardziej interesująca od pierwszej. Opisane w niej czasy wojenne pozwalają czytelnikowi idealnie przypomnieć sobie tą historię. Bogaci stają się biedni. Żydzi zostają wymordowani, przeżyć udaje się tylko tym którzy nie czekali do końca wojny lub jak np Izrael oddani pod opieke zaufanym polskim rodziną. Ratuje się również Lilith która wraz z jedną z sióstr zakonu chowaja się w podziemiach klasztoru(reszta sióst zostaje rozstrzelana za ukrywanie żydów) i które (od śmierci w zamknięciu) ratuje młody Zygmunt zakochany w Lilith. Umiera chora umysłowo siostra Adama Toroszyna (popełnia samobójstwo przez wyskoczenie z balkonu), matka (Gina) zostaje porwana przez niemców. W końcu umiera wysiedlony z Zajezierzyc hrabia Tomasz. Rodzina Cieślaków po śmierci głowy rodziny traci wszystko za sprawą kochanka matki (który później zostaje mężem Celiny), który omotawszy wdowe przegrywa wszystko. Tajemnica pierścienia powoli się wyjaśnia. Kochanka najstarszego z braci Hryć zachodzi w ciąże i po odrzuceniu jej przez przyszlego ojca, próbuje się na nim zemścić wmawiając najmłodszemu z braci ze to jego dziecko. Książka momentami bawiła, momentami przerażała. Czuje jednak niedosyt, niewyjaśnienia sprawy cukierni, czy synowej Celiny udało się wskórać coś w sprawie przejecia cukierni, czy dowiedziała sie o zdradzie meza.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Opinia zbiorcza o trzech tomach: http://www.granice.pl/opinia,cukiernia-pod-amorem,242429,24437.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Trzecia część opowieści o splecionych losach trzech rodzin opisuje czasy II wojny światowej i Polski powojennej. Gina Weylen, dla mnie zdecydowanie najbarwniejsza bohaterka całej serii, tu znowu pokazuje na co ją stać i jaką zdolną jest aktorką - potrafiła wyprowadzić w pole nie tylko faszystów, ale również specjalistów od chorób psychiki. Poznajemy trudne życie młodej Celiny - najpierw jako panny Cieślak, a potem żony Hrycia. To kolejna silna kobieta w historii trzech rodzin - podobnie jak Barbara, Marianna, Zuzanna, Kinga, czy wspomniana już Gina - Grażyna. W czasie bieżącym mamy wizytę Adama Toroszyna z synem i wnukiem w Gutowie. Podróż po latach do miejsc młodości, wyglądających już kompletnie inaczej, niż je zapamiętał starszy pan. Spotkałam się gdzieś z opinią, że trzecia część "Cukierni..." jest najsłabsza, że wątki potraktowane są pobieżnie. Nie odniosłam takiego wrażenia. Jedyny niedosyt, jaki we mnie pozostał po lekturze ostatniej części sagi, to nie do końca, jak dla mnie, wyjaśniona sprawa pierścienia. Otwarty pozostał też wątek Igi - czy rzeczywiście zostanie w Gutowie, czy jednak posłucha babki i wyjedzie spełniać w świecie swoje ambicje? Co będzie z nią i Xavierem? Aż się prosi, żeby powstała część IV "Cukierni pod amorem" - już taka w całości współczesna :) Jeśli powstanie kolejna część, na pewno po nią sięgnę.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

muszę ją mieć!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

,,Prostowanie ścieżek losu przynosi często opłakane skutki.".

 

Uczucia nie zawsze są klarowne, niekiedy targają nami od środka, burzą szyki, które skrzętnie budowaliśmy, ale kim byśmy byli bez nich. Marionetkami, pustymi w środku, jak te lalki patrzące szklanymi oczyma, ale nie widząc. Błądząc pomiędzy pustkowiem, poszukując własnej oazy.

 

Saga, która swoje przyciąganie zaczyna od swojej oprawy, ale to skrywające się wewnątrz zdarzenia, omawiają czytelnika w swoich szponach, trzymając niczym krople wody nad spragnionymi ustami. Delikatna opowieść, która ukazując życie, te szare, codzienne, które niekiedy do cukierkowego ma daleką drogę. Miłość miesza się z gorzką rozpaczą, nienawiść z przywiązaniem. Ogromny wachlarz emocjonalny zawarty na tych papierowych kartach.

 

Wraz z bohaterami przenosimy się w dawniejsze czasy, do barwnych okresów historii, kiedy to kraj nasz walczy o powrót na mapy. To niełatwy okres w dziejach ludzkości, jednak realność tych czasów oddana przez autorkę sprawiła, że bardziej odczuwamy pewne zachowania i emocje bohaterów. Obraz idealnie przedstawionych czasów powojennych, przedstawienie rzeczywistości postaci są szczegółem, który zasługuje na uznanie.

 

Książki w dużej mierze opierają się na rozkwicie i upadku bogatego mazowieckiego rodu, dołączając w każdej kolejnej części nową rodzinę. Autorka skrupulatnie posługuję się obiema liniami czasowymi - przeszłość i współczesność. Nie jest to przeszkodą w pozbywaniu tych pozycji ani niestanowi dla nas wyzwania.

 

W fabułę powieści wplata się zagadka, która pozostaje rozwiązać jednej z bohaterek, a czytelnik, stojąc obok, obserwuje i własnym krokiem stara się znaleźć odpowiedź. Jest to ciekawy przerywnik, ponieważ historia nie skupią się w całości na tym zadaniu.

 

Seria ta wywołała we mnie sporo przyjemnych emocji, dając możliwość podróży wraz z bohaterami, przeżywania ich rozterek i chwil uśmiechu. To przygoda, w którą wchodzimy całym swoim umysłem i ciałem, która omamiać swoim przekazem do cna.

 

Przeszłość splatająca się ze współczesnością, trudne wybory, a przede wszystkim silne kobiety i wielkie namiętności.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

"Dopiero bowiem kiedy człowiek dotknie dna, umie docenić radość rzeczy małych.''
__________
Trzeci tom sagi o Gutowie skupia się na okresie II wojny światowej, a w szczególności na losach Giny Weylen podczas okupowanej Europy. Śledzimy jej życie od wybuchu wojny aż do czasów po jej zakończeniu. Jest to życie pełne cierpienia, smutku, ale też namiętności i mierzenia się z przeciwnościami. Nadal Gina pozostaje moją ulubioną postacią. Została świetnie wykreowana, a jej historię obserwuje się z ogromnym zainteresowaniem. Przykre jest dla mnie natomiast to, że prawie każdy bohater książki kogoś zdradza, oszukuje, jest z kimś z przyzwyczajenia. Może tak to dawniej wyglądało, ale nie spodziewałam się, że aż na taką skalę. Jeżeli chodzi o wątek cukierni, autorka trzyma nas w niepewności praktycznie do ostatnich stron. Ale warto czekać, bo historia samej cukierni oraz okoliczności, w jakich trafiła w ręce rodziny Hryciów, jest bardzo interesująca. Ja polecam całą trylogię, chociaż raczej nie polecam czytać ich jedna po drugiej. Przyznaję, że trochę mnie to przytłoczyło, ale ze względu na trudną tematykę, bo styl pisania autorki bardzo mi się podoba, a historia tworzy logiczną całość. Wszystko jest przemyślane i nie mamy odczucia, że książka jest za długa lub pisana na siłę.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Pierwsze wydanie tej serii miało miejsce ponad dziesięć lat temu, ale dla mnie to było pierwsze spotkanie z tą powieścią i autorką.

Dostałam historię kilku pokoleń kobiet, pełną zawirowań, radości, dramatów. 

Współczesność cudownie przeplata się z historią a miłość z rozpaczą, nienawiścią.
Losy Zajezierskich są pełne wzlotów i upadków, a coś spowodowało koniec tego bogatego mazowieckiego rodu.

Autorka pisze w piękny, lekki sposób. Słowa płyną i otulają jak kocyk a historia wciąga i nie chce wypuścić czytelnika z rąk. Razem z Igą chce się odkryć rodzinną tajemnicę sprzed lat.

Po tej lekturze można z całą pewnością stwierdzić, że siła jest kobietą!!!

Przyznam, że było to niezwykle przyjemne doświadczenie. Ta całkiem nowa przygoda literacka jest dla mnie napędem do odkrywania innych książek Autorki.
Polecam

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Takie rodzinne sagi mogłabym czytać bez końca!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Żal, że to już koniec przygody z "Cukiernią...", choć niestety jest to najsłabsza część cyklu, na której trochę się zawiodłam. Książka pochłonęła mnie bez reszty, choć miałam wrażenie, że autorka napisała tę książkę po łebkach i gdy 2 poprzednie części skupiały się na wybranych bohaterach, to w tym wypadku mieliśmy trochę Giny, Jana i Adama, trochę Cieślaków, odrobinę hrabiego Zajezierskiego i Zdzisława Pawlaka, a nawet rodzinę Papke i Cukiermanów, którzy pojawili się dopiero w tym tomie, nie zapominając o współczesnych bohaterach - takie skakanie było trochę męczące. Mojej uwadze nie uszło również to, że lata wojny zostały opisane z precyzją, lecz czasy PRL-u zostały potraktowane zupełnie po macoszemu, choć pewnie gdyby autorka się do nich przyłożyła i opisała rok po roku, z dokładnym zarysowaniem bohaterów, musiałaby powstać kolejna część cyklu (o co pewnie bym się nie pogniewała ;)). Brakowało mi też wyraźnego zakończenia historii, no ale na osłodę zostaje jeszcze "Podróż do miasta świateł", która, mam nadzieję, rozwieje wątpliwości, które trapią mnie po lekturze tej książki.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)