Co powie mama? Jak się uniezależnić i uzdrowić relacje z rodzicami
Sandra Konrad

WSPÓŁPRACA
Sandra Konrad
Co powie mama? Jak się uniezależnić i uzdrowić relacje z rodzicami

Jest to moje pierwsze spotkanie z tą autorką oraz z tego typu poradnikiem. Rzadko czytam poradniki czy tego typu książki ale co jakiś czas po nie sięgam, dlatego mam małe rozeznanie. Książka ta zainteresuje czytelnika a nie jak większość jest monotonna i bardzo ciężko się czyta.
Tematy poruszane w książce są bardzo ciężkie tym bardziej że mogę w nich odnaleźć sytuację bliskich mi osób, dlatego książka powędruje do nich, liczę że w jakiś sposób pomoże im zrozumieć niektóre sytuacje.
Historię opisane w pozycji są zdecydowanie dobrze dobrane, ponieważ pomagają nam zrozumieć całość. Suche fakty często zniechęcają do czytania takiej pozycji i zamiast coś z niej wyciągnąć najczęściej czyta się aby już zakończyć lekturę. Książka jest ułożona etapami a nie chaotyczne dzięki czemu jeszcze lepiej nam zrozumieć poruszany problem.
Opisać czy streścić tej książki się nie da, ponieważ nie ma tu akcji jak niektórzy by myśleli. To jest trochę jak rozmowa z psychologiem, chociaż bardziej jesteś obserwatorem takiej rozmowy i dzięki temu możesz wyciągnąć wnioski.
Książkę zdecydowanie polecam każdemu, nie tylko tym które mogą mieć problem z kontaktami z rodzicami. Pomoże nam też być to dobrymi lub lepszymi rodzicami. Ja się bałam że będę zbyt nadopiekuńczą matką, a dzięki tej książce mogę lepiej inaczej spojrzeć na wszystkie aspekty w życiu dziecka.

Chce żyć swoim życiem, mamo. Rodzice nieidealni.

Kiedy sięgałam po tę książkę, spodziewałam się znaleźć w niej odpowiedź na pytanie, jak wytłumaczyć rodzicom, że jako dorosły człowiek żyje swoim życiem i nie muszę być taką, jaką sobie mnie wymarzyli i że to wcale nie znaczy, że jestem... dziwna.

Po przeczytaniu kilku stron tego poradnika wiedziałam już, iż nie tylko znajdę odpowiedź na to pytanie, ale także na wiele innych. Poza tym zrozumiem procesy i czynniki, które miały wpływ na to, jaka jestem i na to jacy są moi rodzice.
To nie jest tylko poradnik dla dorosłych dzieci, nadal uzależnionych emocjonalnie od rodziców. Dzieci żyjących z poczuciem winy, że nie sprostali oczekiwaniom. Jest to książka dla obu stron układu, także dla rodziców, by oni również spróbowali zrozumieć złożoność procesów, jakie zachodzą w psychice dziecka i dorosłego i w relacjach między bliskimi sobie osobami.

"Ta książka jest dla Ciebie: wyjaśnia, jak stopień naszego uwolnienia się od rodziców [co nie jest równoznaczne z zerwaniem relacji] przekłada się na całe nasze życie i relacje. Przede wszystkim jednak wskazuje drogi wyjścia z emocjonalnego uwikłania. Nie deprecjonując Twojej rodziny, na pierwszym planie stawia Twój osobisty rozwój".

Książka została podzielona na sześć części, z których każda jest kolejnym krokiem do zrozumienia siebie, naszych rodziców, wspólnych relacji i ich wpływu na nasze życie.

Część pierwsza - "ZDROWE ODDZIELENIE SIĘ [...]".
W tym rozdziale autorka wyjaśnia, jak istotne jest zdrowe oddzielenie się od rodziców i jak powinno prawidłowo przebiegać na każdym z etapów życia oraz jak jego brak może destrukcyjnie wpłynąć zarówno na nasze relacje z rodzicami, jak i na nasze funkcjonowanie w społeczeństwie. Dowiemy się także, kim jest nasze wewnętrzne dziecko i jak duży wpływ ma na nasze życie.

Część druga - "[...] CO TAK NAPRAWDĘ JESTEM WINNY MOIM RODZICOM".
Czym jest poczucie winy, które odczuwamy, nie spełniając oczekiwań rodziców? Skąd się bierze? Czy w ogóle jesteśmy rodzicom coś winni, a jeśli tak, to co? Autorka podsuwa Czytelnikowi wiele istotnych pytań, które powinien sobie zadać. A na wiele z nich sama odpowiada. W rozdziale tym poznajemy tę drugą stronę medalu. Co sprawia, że rodzice są wobec nas — już dorosłych dzieci — tak wymagający i narzucają nam swoje zdanie?

"Oddzielenie się oznacza uwolnienie się od nieadekwatnych oczekiwań rodziców i będącego ich skutkiem poczucia winy. Aby tego dokonać, musimy zawieść cześć oczekiwań rodziców i znieść ich rozczarowanie [...]".

Część trzecia - "[...] CO MOI RODZICE SĄ MI JESZCZE WINNI?".
Nie tylko rodzice mają wygórowane oczekiwania wobec dzieci. Są też dzieci, które mają wobec rodziców niemożliwe do spełnienia oczekiwania, nawet wtedy, gdy mają już swoje rodziny. Często to nie zaspokojone potrzeby dzieci powodują, że nie potrafią się one "uwolnić" od rodziców, Wciąż oczekując, że pewnego dnia zaspokoją oni ich pragnienia: miłości, opieki, zrozumienia, itp. Jakie są przyczyny takiego zachowania i czy można w nieskończoność oczekiwać, by rodzic stał się idealny? I czy musi się stać?

"Trudno jest znieść, że nasi rodzice nie są doskonali, że czasem daleko im nawet do <wystarczająco dobrych>".

Część czwarta, to dojrzałe spojrzenie na naszych rodziców. Próba znalezienia odpowiedzi na pytanie, czy zatroszczyli się o nas najlepiej jak potrafili? "Czy — opierając się na własnych dziecięcych doświadczeniach — mogli zatroszczyć się o nas lepiej [...]".

Część piąta.
Jak odnaleźć wewnętrzne ukojenie? Jak poradzić sobie z trudnym dzieciństwem, zaakceptować przeszłość i przebaczyć? Czy w ogóle trzeba przebaczyć rodzicom i jakie to ma dla nas znaczenie?

"[...] przebaczenie jest procesem wewnętrznym, którego nikt z zewnątrz nie może nakazać".

W części tej poznamy także "wielostopniowy model wybaczania", amerykańskiego psychologa Roberta Enrighta. Dowiemy się jak ważne jest spojrzenie w przeszłość rodziców po to, by móc zrozumieć ich zachowania oraz jak kształtować teraźniejszość, wprowadzać nowe zasady i zdrowe granice w relacjach z rodzicami.

Część szósta — ostatnia, to wspaniały rozdział o tym, jak stać się dla siebie i swojego wewnętrznego dziecka, takim rodzicem, jakiego pragniemy.

"Jako dorośli możemy dać sobie to, co pragnęliśmy otrzymać od rodziców: możemy poważnie traktować własne uczucia, szanować nasze potrzeby, stawiać właściwe granice i — mówiąc ogólnie — traktować siebie z miłością i troską".

Nie jest to lektura łatwa i przyjemna, szczególnie dla osób, które borykają się z nieidealnymi relacjami rodzic - dziecko. Nie dlatego, że napisana jest trudnym językiem, wręcz przeciwnie, jest on zrozumiały i "przyjazny", lecz z powodu tematu, jaki porusza. Zawarte w książce przykłady "z życia wzięte" są niejednokrotnie trudne do zrozumienia i uwierzenia. Niełatwo czytać o tym, jak rodzice świadomie bądź nie, unieszczęśliwiają swoje już dorosłe dzieci, jak potrafią być egocentryczni, narcystyczni i jak trudno przyznać się im do błędów, które popełnili. Jednakże właśnie na przykładach, na historiach pacjentów, wzbogaconych o sporą dawkę wiedzy naukowej, a także tej wynikającej z wieloletniej pracy z pacjentami, autorka stara się objaśnić mechanizmy rządzące naszym umysłem oraz ich wpływ na relacje rodzic - dziecko.

Prowadząc Czytelnika przez kolejne rozdziały pisarka próbuje zwrócić jego uwagę na to, jak ważne jest zrozumienie obu stron konfliktu i jak istotne jest zadawanie wielu ważnych pytań. Zauważa, że problemem nie jest tylko to, iż rodzice od nas oczekują czegoś, czego nie jesteśmy w stanie spełnić, a co wpędza nas w poczucie winy i rodzi konflikty, ale także to, że i dzieciom, zdarza się oczekiwać od rodziców zbyt wiele. Rodzice nie są idealni. Nie są w stanie spełnić wszystkich naszych oczekiwań. Ważne jest, aby mieć tego świadomość. To naprawdę ułatwia relacje.

Ta książka to fascynująca podróż przez ludzką psychikę, powiązania, zależności i uwikłania w relacjach rodzic - dziecko.

Poradnik ten polecam przede wszystkim dorosłym dzieciom, które nie czują się dobrze w relacjach z rodzicami, popadają w konflikty i nie potrafią żyć własnym życiem, co odbija się niejednokrotnie na ich relacjach z rodziną, którą sami złożyli. Polecam go także tym rodzicom dorosłych dzieci, którzy mają kłopot ze zrozumieniem "własnej pociechy". A także wszystkim, który interesują się ludzką psychiką i relacjami międzyludzkimi.

"Lektura tej książki nie zastąpi psychoterapii, może jednak pomoc Ci lepiej zrozumieć samego siebie, swoich rodziców i utkaną przez Was wspólną dynamikę".

Książka w ramach akcji recenzenckiej, serwisu lubimyczytac.pl
Dziękuję wydawnictwu Znak za egzemplarz recenzencki.

Pierwsza moja myśl po wzięciu do ręki książki Sandry Konrad „Co powie mama? Jak się uniezależnić i uzdrowić relacje z rodzicami” dotyczyła estetyki. Poradnik został wydany starannie na ładnym papierze i trochę zaskakuje ciężkością. Jednak większego znaczenia tej publikacji nadaje waga poruszanego tematu. Nie od dziś wiadomo, że relacje z rodzicami wpływają na całe nasze życie. Nie zawsze mamy szczęście dorastać w prawidłowo funkcjonującej rodzinie. Nie zawsze rodzice stwarzali nam najdoskonalsze warunki dla naszej dojrzałości i naszego wzrostu. Rodzina wpływa na rozwój sfery uczuciowej i intelektualnej. To do rodziców przejmujemy wzory zachowań, systemy wartości.

Autorka na kartach poradnika bierze pod lupę rozmaicie funkcjonujących rodziców, przygląda się różnym relacjom w rodzinach, aby pokazać, w jaki sposób wpływają one na nasze dorosłe życie.

„wskazuje drogi wyjścia z emocjonalnego uwikłania. Nie deprecjonując Twojej rodziny, na pierwszym planie stawia Twój osobisty rozwój.”

Podkreśla, że błędne zachowania rodziców często mają komponent międzypokoleniowy.

„To niejednokrotnie powtórzenie deficytów doświadczonych w dzieciństwie.”

Dlatego warto przyjrzeć się swoim mamom, tatom, babciom, dziadkom, warunkom, w jakich wzrastali.

Dlaczego warto uniezależnić się i uzdrowić relacje z rodzicami?

„…zdrowe oddzielenie się pozytywnie wpływa na całość naszego życia i relacji”

„Zdrowe uwolnienie się nie oznacza bowiem, że kochasz mniej, ale że kochasz dojrzalej.”

Sześć rozdziałów poprzedzonych wstępem, a zakończonych epilogiem czyta się bardzo szybko.  Poradnik napisany został przystępnym językiem. Najważniejsze treści zostały powtórzone na brzegach stron i zapisane większą, pogrubioną czcionką. Rzucają się w oczy i wzrokowcom z pewnością łatwiej zapadną w pamięci. Warto zwrócić uwagę także na bibliografię zamieszczoną na końcu książki, co dodaje wiarygodności przekazywanym treściom.

Sandra Konrad jest absolwentką psychologii, studiowała też seksuologię i psychiatrię. Dokształcała się w USA. Ma stopień doktora. od lat zajmuje się psychoterapią: terapią indywidualną, par i rodzin. Autorka stara się w tej książce pozostać w stałym kontakcie i dialogu z czytelnikiem. To sprawiało, że po zagłębieniu się w lekturze momentami czułam się jak na sesji terapeutycznej. Poruszyła mnie ta książka, dotknęła jakiejś czułej struny. Pewnie dały o sobie znać jakieś doświadczenia z przeszłości. Nieraz w trakcie czytania zatrzymywałam się, aby dokonać autorefleksji, przyjrzeć się nie tylko moim rodzicom, ale i sobie samej. W trakcie lektury rodzi się wiele pytań; Czy traktuję poważnie samego siebie oraz własne potrzeby? Czy potrafię świadomie zwracać uwagę na swoje potrzeby i granice? Czy potrafię zostawić trudną przeszłość za sobą? Czy moje relacje z samym sobą i innymi można określić jako dojrzałe? Tak naprawdę ten poradnik nie dotyczy tylko relacji z rodzicami. Rady, spostrzeżenia w nim zamieszczone można odnieść także do relacji z innymi ludźmi. Ważne, aby nie poprzestać tylko na przeczytaniu tej książki, ale w praktyce starać się zbudować dojrzalszą relację z naszymi bliskimi.

Jeżeli zatem chcesz nauczyć się żyć własnym życiem, koniecznie sięgnij po książkę Sandy Konrad. Gorąco polecam!

„Dorosłość to stopniowe zastąpienie opieki rodziców samoopieką.”

 
„Im bardziej jesteśmy odłączeni od rodziców, tym pełniejsze jest samostanowienie o sobie w życiu i tym bardziej autentyczni i empatyczni jesteśmy we wszystkich naszych relacjach. Innymi słowy: zdrowe oddzielenie się pozytywnie wpływa na całość naszego życia i relacji.”

 
“Co powie mama? Jak się uniezależnić i uzdrowić relacje z rodzicami” autorstwa Sandry Konrad to praktyczny poradnik z głęboką analizą relacji rodzinnych i wpływu, jaki mają na nas rodzice. 

 
Autorka jako doświadczona psychoterapeutka, zwraca uwagę na różne typy rodziców - od tych toksycznych po helikopterowych, i pokazuje, jak te relacje wpływają na nasze dorosłe życie. Zachęca nas do nabrania dystansu do relacji z rodzicami i pokazuje, jak postawić granice, które pomogą nam uwolnić się od oczekiwań i nakazów rodziców. 

 
Książka jest pełna praktycznych porad i ćwiczeń, które pomagają zrozumieć swoje uwikłania i wyznaczyć nowe granice. Konrad nie tylko pokazuje, jak to zrobić, ale również podkreśla, że proces ten wymaga czasu, cierpliwości i często profesjonalnej pomocy. Korzystając ze swojego doświadczenia, przytacza historie sławnych osób, ale i również swoich pacjentów, co dodaje książce autentyczności i sprawia, że jeszcze łatwiej jest zrozumieć przedstawione w niej treści. W książce widać dużą widzę Autorki na temat poruszanego tematu oraz umiejętność przekazania jej w sposób przystępny i zrozumiały dla większości czytelników.

 
“Co powie mama? Jak się uniezależnić i uzdrowić relacje z rodzicami” to książka, która pokazuje, że możemy przerwać cykl, w którym utknęli nasi rodzice i dziadkowie. Autorka podkreśla w niej, jak ważne jest samostanowienie i to, że jako dorośli ludzie mamy prawo decydować o sobie. To książka dla każdego, kto chce poprawić swoje relacje z rodzicami. Pozwala nie tylko poznać mechanizmy i wpływ relacji z rodzicami na życie dorosłe, ale przede wszystkim uczy jak zrozumieć siebie i te relacje, co jest podstawą do wprowadzenia realnych zmian życiu. To świetne narzędzie do pracy nad relacjami, które serdecznie Wam polecam!

 
Dziękuję za zaufanie i egzemplarz do recenzji od wydawnictwa @wydawnictwoznakpl (współpraca reklamowa) 🩷.

Jak ważne są, relacje z rodzicami wie każdy z nas. Układają się one bardzo różnie. Relacje z rodzicami odgrywają ważną rolę w życiu noworodka, nastolatka oraz dorosłego człowieka. Od nich zależy, jak się potoczy dalsze życie i jakie ono będzie wywierało wpływ na podejmowanie decyzji.

Dlatego zechciałam zaczerpnąć wiedzy na temat zachowań rodziców, cennych wskazówek jak mają właściwie przebiegać relacje, aby równie były, widoczne po obu stronach z książki autorstwa Pani Sandry Konrad pt. ''Co powie mama? Jak się uniezależnić i uzdrowić relacje z rodzicami''.

Nietrudno przejść jest obojętnie obok pytań zawartych we wprowadzeniu. Jakby nie patrzył, pojawiają się one, kiedy analizujemy zachowania rodziców w sytuacji, gdy ich sposoby wychowania nie zawsze przypadają do naszego gustu i często wyrażamy opinie na ich temat odnośnie do tego, czy nam się podobały lub nie zgadzamy się z tym, co mieli, na myśli przemawiając do nas lub nie podejmując z nami dialogu, który jest konieczny, ale z czasem wypowiadane w nim słowa ranią w zależności od tego, czym się wówczas kierowano bezmyślnością ewentualnie niepotrzebnymi szkodliwymi emocjami.

Na samym początku, gdy zapoznawałam, się główną treścią książki to oceniłam, że jest ona trudna w pojęciu co do niektórych zagadnień, bo należy dobrze poznać psychologię zachowań rodziców, a być może poczujemy się jak pacjenci doświadczający niegodnego traktowania niosącego niepotrzebną kość niezgody.

Nie od razu będą zrozumiałe pojęcia psychologiczne, bo wiele z nich do tej pory nie jest mi znanych, sprawiają trudności i musiałam kilkakrotnie je czytać, aby w pełni je rozszyfrować, co autorka miała na myśli w dotarciu do czytelnika, aby relacje były lepsze i nikt nie czuł się pokrzywdzony pod ich przewodnictwem.

Kluczowym zagadnieniem w tej książce są relacje oraz wybrane przykłady, na których opierała, się autorka uczestnicząc w sesjach z pacjentami.

Uważam, że to jest bardzo dobre podejście autorki do podjętego przez nią głównego tematu, bo można, być obserwatorem jak radzą sobie pacjenci z rodzicami, co ich boli najbardziej w relacjach, jak się czują po drugiej stronie lustra, kto jest winowajcą, czy chcieliby poprawić sami coś sami w swoim zachowaniu, a być może błędy wynikają z tego, że istnieje głębokie pogubienie się i nieumiejętność braku przebaczenia z połączone z chęcią na rozmowę, która potrafi wiele zmienić, o ile się tego bardzo chce dokonać.

Nasuwa się więc wiele pytań po przeczytaniu każdego z sześciu rozdziałów i wyciągnięciu z nich odpowiednich wniosków. Warto się nad nimi zastanowić dłużej jakie są one, a pozwoli to lepiej zrozumieć, z czego wypływają nasze zachowania, które nie zawsze są akceptowane wśród osób, z którymi przebywamy na co dzień.

Polecam przeczytać tę książkę.

Rozwój osobisty zaczyna się od odzyskania kontroli nad swoim życiem, a kluczem do tego może być uzdrowienie relacji z rodzicami. W książce "Co powie mama? Jak się uniezależnić i uzdrowić relacje z rodzicami" Sandra Konrad, doświadczona psychoterapeutka, prowadzi czytelników przez labirynt emocji i relacji rodzinnych, oferując klarowne wskazówki i praktyczne ćwiczenia.

Czy czujesz, że wciąż towarzyszy Ci presja rodziny i poczucie winy? Czy w obliczu decyzji życiowych wciąż szukasz akceptacji rodzicielskiej? Autorka nie tylko identyfikuje mechanizmy toksycznych relacji, ale także oferuje skuteczne strategie, jak sobie z nimi radzić. Poprzez zrozumienie mechanizmów działań rodziców, czytelnik może podjąć świadome kroki ku wyzwoleniu się spod ich wpływu. 

Sandra Konrad oferuje narzędzia do zbudowania zdrowszych relacji oraz inspiruje do głębszej refleksji nad własnym życiem. Książka ta to drogowskaz dla tych, którzy pragną przejąć kontrolę nad swoim losem i wyzwolić się spod niezdrowych wzorców rodzinnych.

Zaskakująca w swojej otwartości i szczerości, "Co powie mama?" to niezbędne kompendium dla każdego, kto pragnie odbudować swoją tożsamość i odnaleźć równowagę w relacjach rodzinnych. To przewodnik, który otwiera oczy na nowe perspektywy i prowadzi ku autentycznemu spełnieniu.