Chcę kota i normalnych rodziców
MARION ACHARD

Dzieci nie raz narzekają na swoje życie i na rodziców, a to dlatego, że nie dostali nowej zabawki, ubrań czy też zwierzątka, o którym marzą, czasami przez te niesprawiedliwości potrafią nieźle napsocić, żeby wyrazić swoje niezadowolenie, a to może doprowadzić do poważnych konsekwencji.
Talula narzeka na swoich rodziców, brata, na brak kota, a nawet na swoje imię, marzy, żeby jej rodzice byli normalni, brat zniknął, a pojawił się kot, a na imię chce mieć Paulina. W szkole poznaje Adelę, dziewczynka jest dość dziwna i ściąga od niej na każdym teście, ale za to bierze do swojego domu kotka, i twierdzi, że jest to kot dla Taluli, ale będzie mieszkał u niej, więc dziewczynka nie zwraca jej uwagi na to spisywanie i zostają najlepszymi przyjaciółkami.
Książka pisana jest w formie pamiętnika dziewięcioletniej dziewczynki, która wszystkie swoje żale postanawia wylać na papier. Jak każde dziecko czuje się pokrzywdzona, że nie ma nowych ubrań, że rodzice nie pozwalają jej mieć ukochanego zwierzątka, a do tego dochodzą sprzeczki z rodzeństwem, co pojawia się chyba w każdej rodzinie.
Ta historia moim zdaniem będzie odpowiednia dla dziecka w podobnym wieku jak Talula, ale również dla rodziców, bo dzięki temu każde z nich zobaczy dwie strony postrzegania tej samej sytuacji. Dziecko zobaczy, że nie może mieć ciągle nowych ubrań, bo rodziców na to nie stać, poza tym nie można przestać nosić te, co się ma, tylko dlatego, że chce się mieć nowe lub to, że kiedy rodzice zabraniają mieć zwierzątko domowe to nie dlatego, że po prostu nie chcą, ale ono może sprawić, że ktoś się bardzo pochoruje. Rodzice za to zobaczą, że przez brak rozmowy dziecko odsuwa się od nich, a ciągłe zakazy sprawią, że dziecko zacznie ich okłamywać i robić to, co mu zakazują w tajemnicy.
W relacjach rodzinnych bardzo ważna jest rozmowa, bo tylko dzięki niej można dojść do porozumienia, powinniśmy do siebie podchodzić z szacunkiem i wyrozumiałością i przy takiej wymianie zdań rodzic nie powinien mieć zawsze ostatniego słowa, bo jest starszy, tylko powinniśmy rozmawiać jako równi partnerzy.