Cała wstecz
Helen Fischer

Czy zastanawialiście się kiedyś, do czego może doprowadzić nas tęsknota? Jaki świat jesteśmy sobie w stanie stworzyć, kiedy zabraknie najważniejszej w naszym życiu osoby? Gdzie kończy się żałoba a zaczyna niebezpieczne tkwienie w przeszłości, które może okazać się niebezpieczne, nie tylko dla nas, ale również dla naszych bliskich. 

Faye jest kobietą, która w życiu posiada to, co najważniejsze - ma dwie wspaniałe córki oraz kochającego męża. Mimo to, codziennie zmaga się z niewyobrażalną tęsknotą za matką, która zmarła, kiedy Faye miała osiem lat. Jednak pewnego dnia kobieta znajduje stare pudło z przeszłości, dzięki któremu nagle pojawia się w samym środku swojego dzieciństwa i może ponownie spotkać się z matką, a także poznać samą siebie jako dziecko. Czy te wydarzenia pomogą Faye pogodzić się ze stratą czy tylko pogłębią smutek i tęsknotę?

„Cała wstecz” to książka o niezwykle trudnym temacie, jakim jest strata najbliższej osoby przez dziecko. Jednak możemy tutaj odnaleźć również wiele innych wątków - relacje matek i córek, przeplatającą się ze sobą przeszłość i teraźniejszość oraz szczerość i wsparcie w związku.

Autorka niewątpliwie ukazała te zagadnienia w bardzo wyjątkowy i niespotykany sposób, dołożyła troszkę magii, rzeczy niesamowitych i niemożliwych w rzeczywistości, niemniej zwróciła uwagę, że w życiu przychodzi taki moment, że nie należy żyć przeszłością a zostawić ją daleko za sobą, co oczywiście nie oznacza, że należy pozbyć się przy tym pięknych wspomnień. Powinniśmy jednak zawsze pamiętać, że my również każdego dnia budujemy takie wspomnienia z naszymi bliskimi, co jest również niezmiernie ważne.

Sama lektura była dla mnie trudna i wymagająca. Nie bardzo potrafiłam zgrać się z zamiarami autorki, momentami książka wydawała mi się pozbawiona sensu i logiki, ale być może właśnie tak miało być. Myślę jednak, że zrozumiałam jej najważniejsze przesłanie, a to chyba równie ważne.

Z pewnością nie jest to pozycja dla każdego. Nie do każdego trafi i zapewne nie każdemu się spodoba. Dla mnie była dobra, ale nie wybitna. Jednak cieszę się, że miałam możliwość zapoznania się z nią.

Utrata bliskiej osoby to zawsze jest traumatyczne przeżycie, a przepracowanie żałoby trwa bardzo długo. Śmierć matki jest dla dziecka końcem świata. Główna bohaterka straciła matkę w wieku ośmiu lat. Faye, będąc już dorosłą kobietą, która posiada dom, rodzinę oraz własne dzieci, nadal cierpi po utracie rodzicielki. Będąc na strychu, w dziwnych okolicznościach kobieta przenosi się w czasie, a tam może spotkać się z matką. Po tym spotkaniu życie Faye ulega zmianie, wynikną z tego różne sytuacje, przyjdą trudne wybory.

Bardzo ciekawym i intrygującym zabiegiem literackim było bezpośrednie zwracanie się do Czytelnika, co mnie zaskoczyło i bardzo mi się to podobało. Nigdy wcześniej się z czymś takim nie spotkałam, dlatego plus za oryginalność. Ciekawy motyw podróży w czasie i próba zrozumienia tego, co wydarzyło się w przeszłości.

Uważam, że książka ma w sobie potencjał, jednak nie został on całkowicie wykorzystany. Liczyłam na więcej emocji, wzruszeń, a tego mi po prostu zabrakło. Pomimo wielu pozytywnych stron książki, nie zawładnęła ona moim sercem. Zachęcam do wyrobienia sobie własnego zdania, ponieważ może Wam przypaść do gustu!