Buba! Ty łobuziaku!
Marzena Kwietniewska-Talarczyk

Książkę Marzeny Kwietniewskiej-Talarczyk Buba! Ty łobuziaku! z serii "Zaopiekuj się mną" przeczytałam z jednego powodu - głównego bohatera beagle'a, bowiem takiego łobuziaka w domu ma mój brat. Wprawdzie jego Bella jest mieszańcem, ale tylko wprawne oko wyłapie niewielkie różnice rasowe. Po prostu córeczka wdała się w rodowitą mamusię. Tytułową bohaterką jest półroczna suczka Buba, beagle pełną mordką, chciałoby się rzec. Obecni właściciele muszą ją sprzedać, bo ich syn ma alergię. Psa dla swej córeczki chce kupić pan Ostrowski, i to w przededniu wyjazdu na roczny kontrakt zagraniczny, jego żona jest przeciwna, ale on nie odpuszcza: Beagle'e są wesołe, łagodne i bardzo lubią dzieci. Nie za duże, nie za małe. No mówię ci, to wprost idealny pies dla dziecka. (s. 4) I tak się staje. Buba trafia do rodziny Ostrowskich, a właściwie jest prezentem urodzinowym dla ich 6-letniej córki Agnieszki. Marzenie dziewczynki o posiadaniu psa w końcu się spełniło. Scena poznania się dwóch bohaterek zauroczyła mnie. Była dla mnie najładniejsza i najbardziej uczuciowa - autorka bardzo pięknie odmalowała słowami rodzącą się przyjaźń Buby i Agnieszki. Od tego momentu te dwie dziewczynki są prawie nierozłączne. Prawie, bo Agnieszka chodzi do przedszkola, zaś Buba... potrafi uciec. I robi to chętnie: One to mają we krwi, przecież to psy gończe, używane dawniej do polowań. Kiedy beagle złapie trop, biegnie, gdzie go nos kieruje, zapominając o całym świecie. (s. 26) Narrator opowiada o harcach beagle'a, które są typowe dla wszystkich szczeniaków, o przywiązaniu do dzieci, braku kultury z powodu niewytresowania, ale przede wszystkim o niespożytej energii beagle'a: Buba ma tyle energii, że prędzej ona zamęczy dzieci niż odwrotnie. (s. 14) To prawda! Ta rasa musi się wybiegać, wyszaleć, by potem dom ocalał, a właściciel był spokojny. Mogłabym przytoczyć wiele historyjek o rodzinnej Belli, jeszcze więcej mój brat. Dlatego czułam pewien niedosyt, jeśli chodzi o łobuzowanie Buby w książce. Zabrakło mi też więcej wskazówek dla dzieci, do których jest skierowana ta pozycja, odnośnie zajmowania się tym psem. Spodobało mi się, że autorka dobrze opisała relacje dziecka z psem - Aga rozmawia z Bubą, cieszy się nią i z nią, figluje, ale i martwi, by mama nie oddała jej przyjaciółki do schroniska, tłumaczy psu, jak ma się zachowywać. A wszystko to językiem bardzo przystępnym, prostym, zrozumiałam dla małego dziecka, bez trudnych słów i zawiłych zdań, za to np. z wyjaśnieniem różnic z punktu widzenia Agnieszki między rasami, które zna: wilczurem, yorkiem i spanielem. Wydawcę chwalę za bardzo dobrze wydaną książkę. Twarda okładka, szycie i dobry jakościowo papier, kwadratowy format stron. A do tego duża i czytelna czcionka, żeby dziecko samo czytało. Spodobały mi się również obrazki porozmieszczane w tekście na każdej stronie - intensywne kolory i wiarygodnie odmalowani bohaterowie, zwłaszcza beagle. Jak żywy! To dobra książeczka o trzymaniu psa rasy beagle w domu i wynikających z tego przyjemnościach i problemach. Do samodzielnego czytania przez dziecko lub przez rodzica dziecku.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)