Ostatnia powieść Fiodora Dostojewskiego to jedno z najwybitniejszych dzieł literatury światowej, od ponad stu lat wzbudzające zainteresowanie kolejnych pokoleń czytelników. Opowiedziana w nim historia ojcobójstwa ujęta została przez pisarza w ramy powieści psychologicznej, umożliwiającej wszechstronną i pogłębioną analizę motywacji, jakimi kierują się bohaterowie utworu. W Braciach Karamazow nie brakuje także wątków filozoficznych i religijnych. Dostojewski każe swoim bohaterom rozważać tak uniwersalne kwestie jak dobro, zło, prawo moralne, boskość i człowieczeństwo. Randze oryginału dorównuje znakomity przekład autorstwa Aleksandra Wata.
Wydawnictwo: Ossolineum
Data wydania: 2022-02-09
Kategoria: Literatura piękna
ISBN:
Liczba stron: 1262
Tytuł oryginału:
Myślę, że Fiodora Dostojewskiego nikomu nie trzeba przedstawiać, ten dziwiętnastowieczny rosyjski pisarz uważany jest za mistrza prozy psychologicznej. Jego literatura jest niewątpliwie trudna w odbiorze, nie inaczej jest w przypadku lektury „Braci Karamazow”, niemniej jednak warto sięgać, po jego prozę by przekonać się, o jej wartości i wysokim poziomie literackim.
Opiniowana powieść uchodzi za najwybitniejszą i została zakwalifikowana do arcydzieł literatury światowej. Autor pracował nad nią dwa lata (1878-1880), powieść stanowiła kulminację twórczości rosyjskiego pisarza. W Polsce pierwsze wydanie ukazało się w roku 1913 w przekładzie Barbary Beaupre, która skróciła i zniekształciła niektóre fragmenty utworu, pełnego przekładu powieści na język polski dokonał dopiero w roku 1928 Aleksander Wat.
Z uwagi na wielowątkowość powieści, do której zdążyłem się już przyzwyczaić, porównując ją z innych dziełami autora, napisanie opinii o książce nie uchodzi w cale za łatwe, pokuszę się o stwierdzenie, że jest bardzo trudne, ponieważ powieść jest niezwykle złożona, serwująca mnóstwo sugestii, aluzji, oraz skomplikowanych relacji między postaciami. Autor dogłębnie analizuję psychikę poszczególnych bohaterów, zagląda w najmroczniejsze zakątki duszy człowieka, wplata swoje poglądy na temat Boga, problemów społecznych, polityki oraz sporą garść treści filozoficznych.
Fabuła powieści skupia się wokół historii ojcobójstwa, w którą w różnym stopniu są zamieszani wszyscy synowie zamordowanego człowieka. Powieść koncentruje się w głównej mierze na psychologicznych pobudkach kierujących bohaterami. Roztrząsa odwieczne dylematy ludzkości, czyli czym jest, zło, miłość, cierpienie, wiara, zemsta, odkupienie. Z pewnością czytając tę powieść, nasunie się Wam wiele pytań, na które wcale tak szybko nie będzie można znaleźć sensownej odpowiedzi, bo lektura nie jest łatwa.
Przede wszystkim trzeba mieć sporo cierpliwości, samozaparcia oraz dużo czasu by podjąć się przeczytania tej powieści jednym tchem, ja ją sobie dawkowałem, czytając fragmenty z uwagą i skupieniem, nie spieszyłem się z analizą i interpretacją poruszanych zagadnień, aby uniknąć w ten sposób zmęczenia. Generalnie cała powieść oparta jest na przemowach bohaterów, ich odmiennych interpretacjach sensu życia, światopoglądów, ścieraniu się wszelakich problemów z tym związanych, badaniu drzemiącego w nich zła, przyczyn jego powstania, konsekwencji, które z tego wynikły.
Nie podejmuję się głębokiej analizy powieści, ponieważ nie posiadam wystarczającej wiedzy, aby tego dokonać, poza tym wielu myślicieli już to zrobiło przede mną, więc trudno mi z nimi konkurować, bo popadłbym w śmieszność. Dlatego polecam osobom zainteresowanym głębszą refleksją nad dziełem, aby sięgnęły po takie analizy u źródła i się z nimi zapoznały, bo są one ciekawe podobnie jak sama powieść.
Dostojewski penetruje najmroczniejsze zakamarki ludzkiej duszy, po mistrzowsku analizuje targające człowiekiem namiętności. Miłość, nienawiść, Bóg i jego brak, wolna wola to tylko niektóre tematy, które porusza historia braci Karamazow.
Książka jest jednym z tomów serii "Z dzieł Fiodora Dostojewskiego". Tom ten zawiera dwa opowiadania: "Gracz" i "Notatki z podziemia" w przekładach Gabriela...
Dostojewski pisał Opowieści właściwie przez całe życie. Spośród jego bohaterów sympatię budzą głównie ludzie prości, wywodzący się z ludu, jak wieśniak...