Bluźnierstwo
Asia Bibi

Aasiya Noreen Bibi jest prostą wieśniaczką z Ittan Wali, maleńkiej wioski w Pendżabie, w samym centrum Pakistanu. Razem ze swoim mężem i ukochanymi dziećmi - synem i pięcioma córeczkami żyła biednie, ale spokojnie i szczęśliwie. Szanowała muzułmanów i ich tradycje. Np. podczas Ramadanu razem z rodziną ukrywała się jedząc lub pijąc w ciągu dnia, by nie denerwować wyznawców islamu. Asia wraz z mężem starała się nie afiszować swoją wiarą, nikogo nie drażnić, a wręcz okazać religii swych sąsiadów szacunek, by żyć z nimi w zgodzie. "W naszym domu nie ma ani krzyża, ani ikony Najświętszej Panienki - tylko mała Biblia schowana pod materacem. Ani ja, ani Ashiq nie umiemy czytać, ale ta Biblia jest naszym małym skarbem, częścią nas." Jest to historia Pakistanki skazanej na śmierć za ,,bluźnierstwo" po tym, jak napiła się wody ze studni, z której czerpały muzułmanki, od czerwca 2009 r. przebywa w więzieniu. Podczas pracy w polu doszło do kłótni pomiędzy nią a muzułmankami, które twierdziły, że jest nieczysta i nie mogła zaczerpnąć wody ze studni, z której one piły. Wyzwały ją i powiedziały, że powinna za to umrzeć, albo przejść na islam. Przy następnym spotkaniu z tymi samymi kobietami tłum zaatakował Asie i zaprowadził do sołtysa wsi, gdzie groźbami i biciem próbują nakłonić ją do zmiany religii, następnie oddają ją w ręce policji. Asia Babi trafia do aresztu, a 8 listopada 2010 roku zostaje skazana na karę śmierci przez powieszenie za ,,bluźnierstwo przeciw Mahometowi". Nałożono również na nią karę w wysokości 300 tysięcy rupii. Warunki, w jakich żyje Asia są katastrofalne: cela ma dwa na trzy metry, nie ma w niej okien ani WC (musi sama sprzątać swoje odchody, choć nie dostaje żadnych środków czystości), nie wolno jej wychodzić na spacery i stale jest pod okiem kamery, gdyż wielu więźniów oskarżonych o bluźnierstwo nie doczekuje wyroku: "Widzę już tylko kraty, wilgotną ziemię i sczerniałe od brudu ściany. Smród tłuszczu, potu i moczu unosi się wszędzie (...) To zapach śmierci, albo rozpaczy... " Nie pozostaje jej nic innego jak modlić się całymi dniami, mieć ufność w Panu i czekać na spotkanie z ukochanym mężem, który przyniesie wieści od dzieci, albo z adwokatem, który wciąż dzielnie walczy o jej uniewinnienie. Gubernator stanu Pendżab, muzułmanin Salman Taster, który ośmielił się stanąć w jej obronie, zapłacił za to życiem, zabity serią z pistoletu maszynowego, którego z okrzykiem "Allah akbar" użył jego własny ochroniarz. Drugą ofiarą stał się chrześcijański minister ds. mniejszości, Shahbaz Bhatti, uśmiercony w samochodzie ostrzelanym przez bojówkę muzułmańskich fanatyków. O pomoc Asii zaapelował także w 2010 roku papież Benedykt XVI. Do dnia dzisiejszego trwa zbieranie podpisów pod "Petycją o miłosierdzie dla Asii Bibi". "Bluźnierstwo" zostało napisane przy pomocy francuskiej dziennikarki Anne-Isabelle Tollet w wiezieniu w Sechupurze, w kwietniu 2011 roku. Pamiętnik kończy dramatyczne wezwanie oskarżonej: "Skoro mnie poznaliście, opowiedzcie innym moją historię. Przekażcie ją dalej. Wierzę, że to jedyna szansa, bym nie sczezła w tym więzieniu. Potrzebuję was! Ocalcie mnie!" To książka, która bardzo mną wstrząsnęła. Historię Asii Bibi czytałam z niedowierzaniem. To, co ją spotkało, jest nie do pomyślenia w naszym kraju i w naszej kulturze, a przede wszystkim dla mnie.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Jak trudno jest żyć chrześcijanom w krajach muzułmańskich przekonuje się na własnej skórze Asii Bibi uboga, niewykształcona ale ciężko pracująca kobieta, która dla swojej rodziny zrobi wszystko. Kiedy w upalny dzień Bibi pracująca w polu w największym upale, postanawia napić się wody ze studni należącej do społeczności muzułmańskiej zostaje potępiona, a wypowiadając słowa "Jezus umarł za grzechy ludzi na krzyżu. A co zrobił dla ludzi Mahomet?" zostaje oskarżona o bluźnierstwo i skazana na śmierć, wyrokiem ma być powieszenie. Nie jestem w stanie sobie wyobrazić, że taka sytuacja miała miejsce, a jednak zdarzyła się, przeraża mnie agresja innych ludzi, którzy zasłaniają się religią, oraz brak szacunku i godności dla drugiego człowieka. Zarazem jestem pełna podziwu dla Bibi, że nie wyrzekła się swojego Boga, potrzeba wiele odwagi i miłości, na którą w dzisiejszych czasach niewielu byłoby stać.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)