Blondynka w Meksyku
Beata Pawlikowska

Kolejna przygoda ze sombrero na głowie.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Ciekawostki z historycznego i teraźniejszego Meksyku oraz śliczne zdjęcia.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Spodziewałam się relacji z wyprawy do Meksyku, a tu klops. Połowę tekstu tej (i tak niewielkiej) książeczki zajmują informacje z dziedziny historii i mitologii kraju, które można znaleźć w publikacjach naukowych. Pozostała połowa zawiera ciekawe anegdotki z podróży, można się nawet pośmiać. Na poziomie językowym trochę razi (przynajmniej mnie) jakaś taka infantylna maniera autorki. Podsumowując: można poczytać w tramwaju.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Wyobraźcie sobie panią Jadzię albo Zosię. Może być sąsiadką, albo koleżanką z pracy. Pani Jadzia (albo Zosia) właśnie wróciła z egzotycznej podróży. Tym razem wybrała się Meksyku. Pełna emocji opowiada o tym, co wywarło na niej największe wrażenie: o nowoczesnym dworcu autobusowym wyglądającym niczym futurystyczna poczekalnia na kosmodromie, o metrze z wagonami tylko dla kobiet, o życzliwości i otwartości tamtejszych ludzi, o przedziwnych potrawach i o tym co zrobić gdy papryka była za ostra. Opowiada o strojach, obyczajach i legendach, za nic sobie mając ,,obowiązkowe" punkty wycieczki, które każdy turysta musi zobaczyć. Od czasu do czasu wspomaga się zdjęciem albo dowcipnym rysunkiem. Słuchając takiej relacji raczej nie przygotujesz się do egzaminu z geografii, być może nawet nie dowiesz się wiele nowego (jeśli akurat jesteś obeznany z tematem), a przecież będziesz słuchać z nieudawanym zainteresowaniem. Taka jest właśnie opowieść Beaty Pawlikowskiej ,,Blondynka w Meksyku". Nie znajdzie w niej czytelnik ani rozbudowanych opisów, ani dygresji, ani rozpraw o sytuacji politycznej w regionie. Nie ma co liczyć na opisy muzeów i zabytków. Nie ma ich tam, bo i po co? Takie informacje bez trudu wyszukasz w pierwszym z brzegu przewodniku albo w Internecie. Czytając ,,Blondynkę w Meksyku" dostaniesz za to coś cenniejszego - usłyszysz gwar meksykańskiej ulicy, śmiech kobiet i krzyki dzieci, poczujesz zapach tacos i gotowanej fasoli. Ani się spostrzeżesz jak przemierzając z autorką ruiny Tenochtitlan przeniesiesz się w czasie do świata Azteków, ich mitów, legend i obyczajów. Niewielka książeczka, według dzisiejszych standardów niemalże broszura, urzeka szczerością i bezpretensjonalnym stylem. Nic więc dziwnego, że wciągający reportaż znanej podróżniczki ,,łyknęłam" za jednym zamachem. Ani się obejrzałam a już dotarłam do ostatniej strony żałując, że to już koniec. Opinia pochodzi z bloga: http://polekturze.blogspot.com/

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Za krótkie.

Infantylne. 'Poetyka' nachalna, egzaltowana. Nie w moim guście.

Poza tym te rysunki autorki... to zwykłe bazgroły.

 

Niektóre zdjęcia ładnie się komponują, aż miło popatrzeć.

Książka podróżnicza która nie jest podróżnicza... hm. Miks metra, jedzenia na ulicy i historii. Nie żeby to było takie złe - Blondynka specyficznie podróżuje a ja to bardzo cenię - ale jednak to jej damierne upoetyzowanie mnie denerwuje. Coelho w Meksyku, kurcze.

 

Na plus kieszonkowe wydanie, można brać ze sobą wszędzie.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)