Baśniowy morderca
Craig Russel

Craig Russell (zdawać by się mogło) zna tematykę zbrodni i śledztw policyjnych od podszewki - wszak sam poszczycić może się karierą funkcjonariusza! Dla niektórych - ok, ok, - dla mnie, jest to sygnał zapowiadający dobrą książkę i autora poruszającego się w temacie niczym smukły jesiotr po dnie Bałtyku. Znaczy, sprawnie. Mimo to, czegoś brakowało. W opisach zbrodni, w przedstawieniu głównego bohatera (a przecież komisarza policji!), w próbie zobrazowania psychiki szaleńca, w tworzeniu portretu psychologicznego, w ukazaniu kobiet-funkcjonariuszek hamburskiej policji. Hasło przewodnie lektury: brak. Głównym bohaterem Baśniowego mordercy (inny tytuł: Brat Grimm) jest jak już wspominałam funkcjonariusz hamburskiej policji w stopniu komisarza - Jan Fabel. Dobry glina, rozwodnik próbujący ułożyć sobie życie na nowo, w stosunku do swych podwładnych bardzo wyrozumiały i... opiekuńczy? Chyba tak można powiedzieć. Przedstawiony powyżej w wielkim uproszczeniu Fabel, rozwiązuje sprawę seryjnych morderstw. Ofiary zdają się być przypadkowe, ale oczywiście jak zawsze w takich przypadkach bywa - nie są. Wkrótce okazuje się, że każde z morderstw skrywa w sobie klucz do kolejnego - do jego zrozumienia, rozpoznania ofiary, a nawet do powstrzymania serii bestialskich mordów! Rozwiązanie nie jest jednak oczywiste, na niekorzyść funkcjonariuszy działa również upływający czas, czego skutkiem są kolejne śmiertelne ofiary. Elementem łączącym poszczególne wątki, są baśnie braci Grimm - i to zdaje się jest dla nas - czytelników lepem na muchy. Kryminał i dawne gusła przekute w bajki dla dzieci - ahhh, jaka to musi być wspaniała, fascynująca lektura nie, wcale nie. Po pierwsze, nawet pomimo nagłych (acz nie szybkich) zwrotów akcji i wprowadzania coraz to nowszych podejrzanych, w połowie zaczynamy się domyślać kto jest bezdusznym psychopatą. Po drugie bardzo szybko zaczyna nam doskwierać brak jakiejś płynności, literackości języka. Ot, czytamy niemiecką księgę ustaw czy książkę telefoniczną, poprzetykaną dla "zabawy" brutalnymi opisami zbrodni i myśli bezwzględnego zabójcy. Ale przecież wcale nie jest tak, że książka Russella ma same minusy! Wszak nie przerwałam czytania, nie rzuciłam w kąt kropiąc wodą święconą, nie oddałam do książkowego sierocińca. Przeczytałam, nawet popadłam w chwilową zadumę, nad mroczną strona człowieka. 4/6

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Druga część opowieści o Janie Fablu jak jej 1 część jest naprawdę fantastyczna. Znowu nie mogłam się od niej oderwać. Akcja szybka, nie nudzi, opisów tyle ile trzeba tak samo jak i dialogów. Znowu nie mogłam doczekać się rozwiązania sprawy. Jerzy Malinowski świetnie przetłumaczył tekst. Co do samej okładki, nie było już tak porywająco jak przy "Krwawym orle". Żaden to minus, nie wpływa to w żaden sposób na zawartość książki. Wydawnictwo mogło postarać się o bardziej "twórczą" okładkę jak to zrobili ze znakiem zapytania przy cz. 1:D Książka warta polecenia.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Przy pierwszym spotkaniu z twórczością Russella nie bardzo mi się podobało. Ale przy kolejnych spotkaniach już było lepiej. No i jest problem trochę z tym, że czytam lub słucham tomy nie w kolejności, tylko tak, jak mi wpadną w ręce. Ale jakoś to zaczęłam ogarniać. 

Tym razem w Hamburgu seryjny morderca w swoich działaniach opiera się na baśniach braci Grimm. Zamordowanych stylizuje na bohaterów owych baśni. 

Ten tom bardzo mi się podobał. Może dlatego, że jest postawiona ciekawa teoria dotycząca jednego z braci Grimm. Książka do samego końca trzyma w niepewności. Nadkomisarz Fabel i jego zespół do końca ścigają się z czasem. Szybkie tempo nie pozwala się nudzić. Podobało się mi. 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)