Azja moimi oczyma. Wspomnienia z podróży
Natalia Brożko

Azja moimi oczyma pod paroma względami różni się od innych książek ze swojej kategorii. Jest trochę taka jak ADHD, o którym parokrotnie autorka nam wspomina. Czytelnik znajdzie tutaj wszystkiego po trochu. Jednak mimo wszystko tytuł ten pozostaje ciekawym kompendium po Azji. Bardzo ciekawym dla tych, którzy o Birmie, Laosie, Tajlandii czy Kambodży niewiele zdążyli przeczytać. Natalia Brożko we wspomnieniach z podróży opisuje swoje ośmioletnie przygody z Azjatami. Najbardziej zadowolony będzie ten czytelnik, który poszukuje nieco informacji praktycznych, trochę motywacji i wielu opisów miejsc, które warto zobaczyć. Sama książka jest dość ciekawie i praktycznie podzielona. Dzięki takiej formie łatwo i szybko można znaleźć w niej to, co czytelnika najbardziej interesuje. Początki, obyczaje, kulinaria, poszczególne miejscowości i odwiedzane miejsca... Podział jak z przewodnika. Autorka postarała się także o przykładowe ceny, dające spore rozeznanie.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Nic na to nie poradzę, że na książki o tematyce podróżniczej rzucam się jak głodny na jedzenie... Pewnie podyktowane to jest moją olbrzymią miłością i tęsknotą za wszelkimi podróżami. Tak się też stało w przypadku tej książki. Kiedy okazało się, że wygrałam w fejsbukowym konkursie książkę i mam możliwość wyboru, decyzja była ostateczna. Równie zachłannie rzuciłam się na książkę i tu niestety okazało się, że mój zapał minął równie szybko jak się pojawił. Książka Natalii Brożko to opis 4 podróży po Azji. Birma, Wietnam-Kambodża-Tajlandia-Laos, Indie oraz ponownie Wietnam-Kambodża. Indie oraz Tajlandia to dość popularne kraje opisywane w tzw. dziennikach podróży, pozostałe wspomniane raczej nie. Dlatego ciekawa byłam relacji, szczególnie cieszyłam się na opis pobytu w Wietnamie. Książka napisana w formie...no właśnie nie wiem jakiej...Ni to pamiętnik, ni zapiski z podróży, ni wspomnienia. Niby ciekawie, szczególnie jeśli chodzi o prezentację lokalnych przysmaków, ale jednak czegoś brakuje. Książka po prostu skończyła się za szybko i to nie ma zupełnie związku z jej objętością. Mam wrażenie, jakby autorka po prostu przeleciała po tych wspomnieniach. Został niedosyt... Za to opisy potraw z psów i szczurów ze wszystkimi detalami momentami wzbudzały we mnie lekki niesmak. Kolejna kwestia to zdjęcia - piękne, kolorowe i owszem, ale jakby oderwane od kontekstu. Ciężko się połapać co jest gdzie i czym. Myślę, że gdyby były przydzielone w książce do konkretnych treści łatwiej byłoby je z nią pożenić. Wspomnienia do przeczytania w jeden dzień, niestety w mojej psychice nie pozostawiły głębszego śladu...

(Kliknij aby rozwinąć opinię)