Assassins Creed. Bractwo
Oliver Bowden

Tylko Ezio Auditore, mistrz asasynów może uwolnić Rzym od cierpienia i nędzy, którego obywatele żyją w ciągłym strachu przed bezlitosną rodziną Borgiów.

Cesare Borgia nie spocznie dopóki nie podbije całej Italii.

"Assassin's Creed. Bractwo" jest drugim tomem należączym do serii "Assassin's Creed", która posiada dziesięć tomów.

Oliver Bowden pisze przyjemnym stylem pisania, który czyta się z wielką przyjemnością. Nie rozumiem tylko kontekstu wplecionych do fabuły wyrażeń włoskich, francuskich, hiszpańskich i łacińskich, których tłumaczenie znajduje się na końcu książki.

Zachwyciła mnie nie tylko fabuła powieści, ale również cudowna okładka. Nie mogę się doczekać, aż zacznę czytać następną część.

Po przeczytaniu dwóch tomów śmiało mogę powiedzieć, że zakochałam się w tej serii.

Powieść należy do gatunku fantastyki.

Myślę, że każdy koneser tego gatunku powinien przeczytać ten cudowny cykl.

W powieści, co chwilę się coś dzieje, nie ma czasu na nudę. Powieść jest ekscytująca i niesamowita. Uwielbiam fantastykę. W tej części mniej już przypominała mi "Trzech Muszkieterów', a bardziej "Wielkie Płaszcze". Jednak nie każdy może podzielić moje skojarzenia.

Podsumowując szczerze i gorąco polecam tę powieść każdemu, kto tylko ma na nią ochotę i mam nadzieję, że każdemu spodoba się tak samo, jak mi.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

O wiele lepsza niż tom pierwszy. Tym razem nie miałam wrażenia, że czytam przechodzenie gry przez gracza. W tym tomie były już jakieś rozterki głównego bohatera, miłostki. Ba, wreszcie nie było prostego podziału na złych i dobrych. Choć w dalszym ciągu żałuję, że nie możemy poznać choć części historii z punktu widzenia wrogów.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Nie grałam w gry wideo Ubisoft-u, ani tak naprawdę nie wiedziałam nic na temat fabuł gry przed zabraniem się za tę książkę. Nie mając wiedzy o historii z pierwszej książki z tej serii, nie czułam się dużo do tyłu, jako że powieść została napisana w taki sposób, że wszystko jest kompletne bez uprzedniego zapoznania się z pierwszą książką. Mogę tylko sobie wyobrazić, jak wspaniała ta książka byłaby gdybym przeczytała pierwszą z nich, a potem natychmiast sięgnęła po drugą. Opowieść zbudowana powoli, ale dobrze napisana, więc nie wydaje się, że został wyciągnięty jakiś ważny element ogólnej historii. Jestem bardzo ciekawa rzeczywistej gry i zastanawiam się, jak dobrze dopasowana jest powieść do fabuły gry. Wszystko, co mogę powiedzieć to to, że jest to dobrze napisana historia, że fantazja nie jest zbyt skomplikowana lub w zbyt wysokim gatunku fantasy.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Opinia znajduje się na moim blogu: http://esperazna.blogspot.com/2014/06/assassins-creed-bractwo-oliver-bowden.html

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Po przeczytaniu Renesansu, nie było innej opcji niz sięgnięcie po długo wyczekiwane (i odkładane) Bractwo. Zwłaszcza dla takiego fanatyka Borgiów jak ja. Rzecz jasna w książce postaci zarówno Cezara, Lukrecji jak i Rodrigo są dość przerysowane, przekłamane i dopasowane do fabuły gry, jednak z radością odkrywałam, że w kolejnych rozdziałach znajduję zgrabnie wplecione fakty historyczne - jak na przykład uwięzienie Cezara i jego spektakularną ucieczkę z zamku (łącznie z tym, że miał za krótką linę i musiał skakać w hmm... ciemność).
Ezio coraz lepiej poczynał sobie w tej części, w koncu jest już dojrzałym facetem. W tej cześci też postawiono na mocniejsze zaakcentowanie roli Claudii i Machiavellego, co z pewnością umiliło mi czytanie.
Czy sięgnę po kolejne tomy - ciężko powiedzieć, bo z jednej strony polubiłam Ezia jako postac, ale z drugiej bez Borgiów to już nie będzie to samo...

(Kliknij aby rozwinąć opinię)