Andzia i duch pana Baryłki
Agnieszka Stelmaszyk

Andzia wraz z kuzynką Dorotką i jej młodszym braciszkiem Pawełkiem spędzają miłe chwile w tajemniczym domu prababci Marianny. Jest tam i Cyryl, młody mężczyzna, uczynny i pomocny babuni, jak zwykła zwracać się do niej dziewczynka. Cyryl ów straszy dzieci, jakoby w starym domu, pamiętającym jeszcze czasy przedwojenne straszył duch niejakiego pana Baryłki- strasznego gbura! Dzieci zostają w nim na noc, a co się działo! To już same dzieci najlepiej niech przeczytają. :-) Książkę przeczytałam dzieciom 3 i 9- cio letnim, mimo, że to starsze świetnie radzi sobie z samodzielnym czytaniem nie rezygnujemy z codziennego rytuału wspólnej lektury. Książka oznaczona jest kategorią wiekową "6+" i okazuje się, że to dla nas optymalny przedział satysfakcji obojga dzieci. Piękne ilustracje ( tylko gdzie koczek babuni? :-), duża czcionka, styl wybitnie polonistyczny, a fabuła wciągająca. Z każdym zdaniem jest zapowiedź poznania tajemnicy i potęgowana jest ciekawość czytelnika. Ważnym walorem książeczki jest pojawienie się jak w "Biurze śledczym Tomusia Orkiszka" słów nowych, nieznanych młodemu czytelnikowi. Dzięki temu może on poszerzyć zasób własnego słownictwa. Tutaj jednak pojawia się na końcu książeczki słowniczek wyrazów "wygwiazdkowanych" w tekście. Takie rozwiązanie jest świetne, bo czytelnik nie musi szukać pomocy u dorosłych w trakcie lektury, a umieszczenie ich na końcu książki nie rozprasza, nie robi tłoku na stronie i motywuje do uruchomienia pamięci lub własnych skojarzeń. Na ostatnich stronach znajdują się również 2 zadania logiczne- z rysowaniem i "krzyżówkowaniem". Oceny: ja - 6 9- cio latek - 5 3- latek - podobała mu się do czasu pojawienia się w książce zjawy ( "zamknij tą książkę i... zasnął). Przeczytana w krótki wieczór z ogromną przyjemnością. Polecam podarować swojemu dziecku 6+.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Ducha wcale nie było! Dzieci przestraszyły się cienia gałęzi drzewa poruszanego wiatrem.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)