Amelka Kieł i Władcy Jednorożców
Laura Ellen Anderson;

Myślałam, że o wampirach do tej pory napisano już wszystko (no prawie wszystko). O jakże się pomyliłam. Autorzy sięgali po tematy wampiryczne od dawna. Wampiry były różne i zależało to tylko od wyobraźni ich twórców: straszne, powodujące szybsze bicie serca ze strachu; pociągające i niewyobrażalnie piękne; chodzące i niechodzące za dnia; świecące w promieniach słońca. W większości przypadków były jednak tak zniewalająco atrakcyjne, że wielu śmiertelników marzyło o tym, aby zostać ukąszonym. Jednak tego, co zaserwowała Laura Ellen Anderson się nie spodziewałam.

Laura Ellen Anderson to nagradzana i ceniona autorka i ilustratorka książek dla dzieci. Zaczynała od tworzenia ilustracji, m.in. do popularnej serii Wojna czarownic. Seria o Amelce Kieł została przetłumaczona na 17 języków, a zachwyceni czytelnicy z różnych krajów i kontynentów piszą do autorki z prośbą o kolejne tomy.

Może zadajecie sobie teraz pytanie, dlaczego pisałam o wampirach. Otóż odpowiedź jest prosta. Amelka Kieł jest wampirką, co nie jest takie częste w literaturze dziecięcej. Książka o wampirach dla dzieci? A dlaczego nie. Skoro są o wróżkach to mogą być też o wampirach, a zwłaszcza jednej absolutnie cudownej wampirce.

Zapraszam do Nokturnii w Królestwie Mroku. To tutaj mieszka Amelka. Jak na dziesięciolatkę przystało lubi się bawić, a najbardziej ze swoimi przyjaciółmi: Dyńką, Florką i Kostkiem. Dziwne miejsce Nokturnia. W najbliższym sąsiedztwie Pałacu znajduje się Główne Cmentarzysko i Skamieniały Las. Na uwagę zasługują inne „atrakcje”, np.: Rozklekotane Osiedle, Wodospad Żabinóżka, Ropuszy Most czy Sala do zombie jogi.

Nie mniej oryginalni są bohaterowie tej opowieści dla dzieci od 6 do 106 lat. Amelka, bardzo sympatyczna wampirka; Dyńka – czym jest Dyńka? Chyba najbardziej przypomina pieska, ale kto to wie?; Florka Kudłacz, rzadko spotykany gatunek yeti; Kostek Ponurak, nie trudno się domyślić – dodam tylko, że jego matką jest Kostucha. Jest jeszcze domowy duch, Buuu, który uwielbia gotować.

Właśnie ma się odbyć doroczny Bal Barbarzyńców, którego organizacją zajmuje się matka Amelki. Wydarzeniem tegorocznego Balu jest pojawienie się króla Vladimira wraz synem, księciem Tadżinem, a sam książę ma od tego momentu stać się jednym z uczniów Akademii Katakumb. Nie polubicie rozwydrzonego i nieuprzejmego Tadżina – przynajmniej na początku. Ale więcej nie zdradzę, by nie zabierać wam przyjemności z czytania. Uchylę tylko rąbka tajemnicy – potrawy serwowane na Balu są cudownie obrzydliwe, że wspomnę panierowane strupy czy sok wyciskany spod pachy... ble.

W drugiej części Amelka, Florka, Kostek i Dyńka wraz z Tadżinem i jego ojcem udają się w miejsce, które każdego mieszkańca Norkturnii może przyprawić o palpitację serca. Nasi bohaterowie wyprawiają się do Królestwa Światła, gdzie aż roi się od przyjemnych nazw różnych miejsc, aby odnaleźć mamę Tadżina. Należy wszak pamiętać, że uważają oni za coś absolutnie odrażającego, brokat, jednorożce i migoczące wróżki, a lukier jest po prostu obrzydliwy. Nasuwa się pytanie, czy uda się naszym mrocznym bohaterom ta wyjątkowa niebezpieczna wyprawa? Czy odnajdą matkę księcia Tadżina, która okazuje się być najprawdziwszą wróżką? Jak odnajdą się w miejscu tak różnym od Królestwa Mroku? Na te i inne pytania znajdziecie odpowiedź w drugiej części przygód Amelki Kieł.

Obie książeczki oderwały mnie na chwilę od rzeczywistości. Bawiłam się wyśmienicie. Styl Laury Ellen Anderson jest lekki i przyjemny, opisy wspaniałe, a ilustracje w stylu Tima Burtona po prostu cudowne. Zabawne, wspaniałe opowieści z morałem, gdzie przyjaźń jest wartością bezwzględną. Książki dla dzieci? Tak, ale nie tylko. Tego typu literatura nie zna wieku i dlatego z całego serca serię o Amelce Kieł szczerze każdemu polecam.

Polecam, polecam i jeszcze raz polecam ? Nie tylko dziewczynkom (wbrew stereotypom, bo jest nią główna bohaterka!), ale również chłopcom – wszak mamy tu i Kostka Ponuraka, syna króla, księcia Tadżina. Ta historia może spodobać się po prostu każdemu, niezależnie od płci, a nawet wieku (jestem tego najlepszym przykładem ? ). Wraz z córką zachęcamy do sięgnięcia po ten tytuł (i poprzedni oczywiście też!), a tymczasem już wyglądamy kolejnego – „Amelka Kieł i Złodziej Wspomnień”. Szykuje się bowiem zacna przygoda ?

Więcej o książce: http://magicznyswiatksiazki.pl/amelia-kiel-i-wladcy-jednorozcow-laura-ellen-anderson/

Pierwsza część przygód sympatycznej wampirki, to tak naprawdę lekka bajeczka. Możecie przeczytać recenzję TU.

Część druga, którą dziś w skrócie przedstawię, to już malutki horror, a na pewno książka z dreszczykiem emocji. Przyznam, że i mnie się on udzielił ;)
Amelka wraz z grupą przyjaciół, wyrusza na poszukiwania mamy Tadżina - księcia wróżko-wampira. Jak widzicie, w bajce doszło do małego... mezaliansu ;) W tym celu udają się do Królestwa Światła.
Wydawałoby się, że to miejsce pełne miłości, spokoju, radości. Mieszkańcom obce jest pojęcie zatroskania i strach. Nic bardziej mylnego...
Na miejscu dzieją się dziwne rzeczy... Znikają mieszkańcy jedynego "bezpiecznego" miasteczka, na niebie pojawiają się dziwne chmury, a samozwańczy przywódca, okazuje się krętaczem, który skłóca obydwa światy.
Czy Amelce uda się rozwiązać zagadkę tajemniczych zniknięć i odszukać mamę przyjaciela?
Przeczytajcie!

Ta część charakteryzuje się zdecydowanie większą dynamiką akcji. Momentami w opowieści jest przerażająco, a młody czytelnik zmuszony jest do myślenia i rozwiązywania zagadek razem z grupą "strasznych" przyjaciół. Ta książka dostaje ode mnie wielkiego plusa za to, że przełamuje stereotypy! Nie zawsze dobre jest to, co się "świeci" i co powszechnie jest uznawane za wspaniałe. Nie pozwólmy sobie wmawiać różnych rzeczy.
Kolejny plus - myślmy o tym co mówimy i zastanówmy się choć raz, nim jakieś słowo czy zdanie opuści nasze usta.
Dzieci zachwycone są obrazkami. Są to czarno-białe szkice, ale naprowadzają delikatnie na przyszłe tematy.

Książka podobała mi się ogromnie! Moim dziewczynkom również, z niecierpliwością czekają na kolejną część, (która pojawi się już 13 marca) i 10 razy dziennie pytają czy już jest ;)

Po więcej recenzji zapraszam www.zaczytanaemigrantka.eu