Alcatraz kontra Bibliotekarze. Zakon Rozbitej Soczewki
Brandon Sanderson

Bibliotekarze napadli na Mokię, jedno z Wolnych Królestw. Tylko jedna osoba jest w stanie uratować to państewko – Alcatraz Smedry. Choć chłopak nie jest wzorem bohaterstwa, szybko decyduje się przybyć królestwu z odsieczą. Jak zwykle w przygodach towarzyszą mu wierni przyjaciele – dziadek Smedry, Bastylia, Kaz i nowi kuzyni, również obdarzeni ciekawymi talentami.

Czwarty tom przygód Alcatraza Smedry’ego oparty jest na tym samym schemacie, co poprzednie – Alcatraz wyrusza na nową misję, pojawia się nowa, złowroga sekta Bibliotekarzy, poznajemy też nowego członka rodziny Smedrych i jego talent, a Alcatraz dostaje kolejną parę soczewek obdarzonych pewną mocą. Pojawiają się też nowe gadżety przydatne do walki z Bibliotekarzami – tym razem są to wybuchowe pluszowe misie.

Schematyczność to nie jedyna wada powieści. Drugą jest to, że autor stara się być zabawny na siłę, przez co niektóre jego żarty w ogóle nie śmieszą.

Tyle o wadach. Na szczęście zalet jest o wiele więcej.

Po pierwsze o wiele bardziej podoba mi się styl tej powieści niż trzech poprzednich – książkę lepiej się czyta, a wydarzenia w niej zawarte są bardziej poukładane, a akcja ma dzięki temu bardziej logiczny przebieg. Myślałam, że może zmienił się tłumacz, a nowy przekłada w sposób bardziej klarowny, ale nie – tłumaczem całej serii pozostaje pan Jacek Drewnowski. Może więc pisarz stał się bardziej poukładany? Wszak jednym z motywów tej książki jest zmiana (o czym za chwilę)…

Po drugie, oprócz schematycznych motywów i czasami męczącego poczucia humoru autora, w powieści zostały zawarte przemyślenia na temat wartości informacji i jej roli w życiu człowieka. Zdaniem Alcatraza informacja może wyrządzić w życiu wiele dobrego, ale też i wiele złego, dlatego trzeba wiedzieć w jaki sposób i komu ją przekazywać, tak by nie przyczyniła nikomu krzywdy. Ta sama wiadomość może bowiem jednego człowieka wesprzeć na duchu, innego zaś zabić.

Kolejne z przemyśleń Alcatraza – dość licznych w tym tomie w porównaniu z poprzednimi częściami powieści – dotyczy zmian osobowości, które zachodzą w każdym człowieku. Dobry człowiek może stać się złym i na odwrót. W jednej z końcowych scen Alcatraz stwierdza: „Zostałem zmuszony do konfrontacji ze swoją wizją tego, co jest właściwe, a co nie, kto jest dobry, a kto zły, i ta konfrontacja mnie zmieniła”. Zatem również Alcatraz się zmienia i to w sposób widoczny dla czytelnika – dorośleje, przestają się go trzymać głupowate żarty, staje się bardziej refleksyjny, tłumaczy się ze swoich dawnych błędów i daje mądre rady czytelnikom. Jedna z nich dotyczy tego, by nie oceniać ludzi po pozorach, gdyż taka powierzchowna ocena może wyrządzić wiele złego zarówno osobie ocenianej, jak i oceniającemu.

Do tej pory Alcatraz był swego rodzaju parodią bohatera – nic mu się nie udawało, wszystko psuł, nie wierzył w swoje siły. Ale uratowanie Mokii zmieniło jego osobowość. Alcatraz uwierzył, że może dokonywać wielkich czynów i nie są one dziełem szczęścia czy przypadku, lecz owocem jego inteligencji.

W „Zakonie Rozbitej Soczewki” mamy też wiele elementów popularnonaukowych – należy do nich odkryta przez Alcatraza teoria talentów Smedrych i powiązanych z nimi soczewek okulatorów. Na szczęście została ono wyłożona w przystępny sposób i łatwo ją zrozumieć. I choć Brandon Sanderson zastrzega, że jego powieść jest oparta na faktach, to teoria talentów i soczewek jest jak najbardziej fantastyczna i nikt mnie nie przekona, że powieści o Alcatrazie nie należą do fantastyki.

Czwarta część przygód Alcatraza jest adresowana przede wszystkim do tych osób, które czytały poprzednie tomy, gdyż – jak twierdzi sam Brandon Sanderson – niewiele się zrozumie z części czwartej nie znając poprzednich. Nie mniej dla tych czytelników, którzy do tej pory nie spotkali się jeszcze z młodym Smedrym „Zakon Rozbitej Soczewki” może być zachętą do sięgnięcia po tomy poprzednie. Polecam!

Recenzja pochodzi zmokego bloga "Świat Powieści": 

Mokia jest w wielkim niebezpieczeństwie. Jeżeli to miasto upadnie, to tylko kwestią czasu jest aż kolejne miasta padną spod rąk Bibliotekarzy. Alcatraz mimo zakazów, chce pomóc w walce i bierze sprawy w swoje ręce. Tylko czy warto walczy w przegranej sprawie? Jakie będą tego konsekwencje? Czy pluszowe misie mogą być naprawdę niebezpieczne? Kto będzie dla głównego bohatera sprzymierzeńcem, a kto wrogiem? 

Wiecie, że u mnie jest tak, że każdy tom podoba się coraz bardziej i tak było tym razem. Jak dla mnie, póki co, ta część jest najlepsza. Najwięcej się tutaj dzieje i ciężko przewidzieć co zaraz się stanie. Ciężko jest się od tej książki oderwać.

W powieści pojawiają się nowi bohaterowie, którzy dość mocno wpływają na akcje. Zjawia się Aydee, która też jest okulatorką, a jej moc nieźle potrafi namieszać. Poza tym poznajemy też mieszkańców Mokii, których sposób życia jest naprawdę ciekawy i nietypowy.

Nie wiem co mogłabym jeszcze napisać w tej recenzji, ponieważ opisuję czwarty tom, a nie chce dać spojlerów. Książka jak dla mnie jest rewelacyjna! Czyta się ją bardzo szybko i z wielką niecierpliwością oczekuje się końca. Akcji jest tu mnóstwo, ponieważ Alcatraz trafia w środek wojny i musi poprowadzi ludzi do wyzwolenia miasta. Dzieje się tu bardzo dużo rzeczy i dzięki temu, książkę się pochłania. 

Jeżeli czytaliście wcześniejsze tomy, to wiecie, jak Sandreson opowiada swoją historię, zawsze wtrąci jakąś ciekawą anegdotkę. Tym razem autor przeszedł samego siebie. Jak w pierwszym tomie wręcz irytowały mnie te wtrącenia, tak teraz śmiałam się jak fretka.

Dlatego jeżeli zaczęliście przygodę z Alcatrazem to koniecznie ją kontynuujcie! Nie zawiedziecie się, a kolejne tomy sprawią, że będziecie chcieli tylko więcej. Ja już nie mogę się doczekać jak będę mogła sięgnąć po wielki finał i poznać tajemnicę mrocznego talentu! ♥

Czwarta część przygód Alcatraza i jego przyjaciół. Tym razem za pomocą podstępu ruszają uratować Mokię przed podbiciem przez Bibliotekarzy. Ukazują się nowe zastosowania talentów Smedrych oraz powoli wyjaśniane są zagadnienia z nimi związane. Jak się okazuje zagrożony może być całe świat.

W czwartym tomie przygód Alcatraza ponownie możemy liczyć na sporą dawkę wciągającej akcji i humoru. Tym razem chłopiec wraz ze swoimi przyjaciółmi musi walczyć o Mokię, atakowaną przez Bibliotekarzy. Mamy tutaj dużo napięcia, ciekawych przygód i zabawnych momentów, które nie dają czytelnikowi oderwać się od lektury. Wychodzą też na jaw nowe fakty, poznajemy kolejne postaci i następną część Wolnych Królestw. Książkę czyta się szybko i z zaciekawieniem. Jest to dobra seria, z którą warto się zapoznać i przy której można się dobrze bawić. Lekturę dodatkowo umilają nam też ładne ilustracje, często z humorystycznym akcentem.