Agryppina Młodsza - córka Germanika i Agryppiny Starszej - przedstawia swoją wersję wydarzeń za rządów Tyberiusza, Kaliguli, Klaudiusza i Nerona, nieco inną od znanej nam dotychczas. Walka o władzę w czasach Cesarstwa Rzymskiego była brutalna. Agryppina w niej uczestniczyła, gotowa, tak jak inni, bez skrupułów osiągnąć zamierzony cel. Gdy przepowiedziano jej, że jeśli doprowadzi Nerona do władzy, zostanie przez niego zamordowana, nie poniechała starań, choć miała niewielką szansę, że los się nie dopełni. Wierzyła w boskie przeznaczenie rodu, z którego się wywodziła.
Informacje dodatkowe o Agryppina, czyli żądza władzy:
Wydawnictwo: Oskar
Data wydania: 1996 (data przybliżona)
Kategoria: Biografie, wspomnienia, listy
ISBN:
Liczba stron: 292
Tytuł oryginału: Memoires d'Agrippine
Język oryginału: francuski
Tłumaczenie: Barbara Janicka
Kup książkę Agryppina, czyli żądza władzy
Zobacz także
Agryppina, czyli żądza władzy - opinie o książce
Poczytna i poszukiwana biografia jednego z najciekawszych cesarzy rzymskich, filozofa – stoika Marka Aureliusza, napisana przez znanego francuskiego...
Przeczytane:2018-11-14, Ocena: 4, Przeczytałam,
Książka opowiada o wydarzeniach rozgrywających się w Rzymie za panowania Tyberiusza, Kaliguli, Klaudiusza. Ale opowiada inaczej – z perspektywy Agryppiny Młodszej. Kim ona była?
Agryppina Młodsza, zwana też Julią Agrypiną, była córką Germanika
– znakomitego wodza rzymskiego i Agrypiny Starszej – kobiety energicznej
i dzielnej. Urodziła się w około 16 roku n.e. w mieście Ubiów. Było to miasto położone nad Renem, zamieszkałe przez plemiona germańskie. Tam znajdowała się kwatera wojsk jej ojca, Germanika. Miasto Ubiów, w 50 roku n. e. Otrzymało nazwę COLONIA CLAUDIA ARA AGRIPPINENSIS. Tą oficjalną nazwę nadał mu –
z inicjatywy Agryppiny – jej mąż cesarz Klaudiusz. Miasto to istnieje do dnia dzisiejszego i nosi nazwę Kolonia.
Życie Agryppiny Młodszej upłynęło pod rządami następujących cesarzy: Tyberiusza(jej wuja), Kaliguli (jej brata), Klaudiusza (jej męża) i Nerona (jej syna). Były to lata, w których walka o władzę w Cesarstwie Rzymskim była brutalna i zawsze wysuwana na pierwszy plan. Agryppina w tych walkach uczestniczyła od wczesnego swojego dzieciństwa i tak jak inni, bez skrupułów pragnęła osiągnąć zamierzony cel.
W swoich wspomnieniach skupia się na swojej rodzinie a zwłaszcza na własnej osobie. Wydarzenia w Rzymie są jakby tłem dla całej opowieści. Przez cały czas stara się wybielić i rozgrzeszyć swoje zbrodnie.
Książkę czyta się bardzo topornie, mimo że historia jest ciekawa. Niestety pisana jest dość ciężkim językiem. A z racji tego, że ma formę wspomnień, bohaterka skacze od czasów jej obecnych do przeszłości a nieraz wybiega w przyszłość. Takie to chaotyczne. Trzeba się mocno skupić aby zrozumieć sens tego, co się czyta.