A gdyby tak ze świata zniknęły koty?
Genki Kawamura

    „Nie ma żadnego za wcześnie ani żadnego za późno". „Ale samo bycie żywym nie ma większego znaczenia. Cały sens w tym jak się żyje." Bohater tych wstrząsających przemyśleń ma zaledwie trzydzieści lat
 i jest śmiertelnie chory. Proces odchodzenia w książce  „ A gdyby tak ze świata zniknęły koty?" japońskiego pisarza Genki Kawamury pokazuje, że nawet pakt człowieka z diabłem, przywołujący popularny w literaturze motyw Faustowski, nie jest w stanie przedłużyć życia, kiedy w życiu człowieka istnieje ktoś, kogo nie można oddać. Aloha, nazwany tak dla kolorowych koszul, diabeł za każdy dzień zabierał rzecz cenną dla bohatera. W egzekwowaniu był bezlitosny, bo to on wskazywał , co ma zniknąć. Utrata komórki czy filmów w ogóle nie była dotkliwa, chociaż stanowiła sens życia bohatera.  

           Nagle to spokojne i monotonne życie okazało się bezwartościowe. Rozstał się z dziewczyną, opuścił przyjaciela, wymazał z pamięci zapracowanego ojca. Wielką i nie do oddania wartością okazał się kot Kapustek. Towarzysz smutnej doli przypomniał mu o domu, chorej matce i miłości jaką darzyła się rodzina, opiekując się kotami. Rozstając się
z życiem bohater uporządkował mieszkanie i wyrzucił niepotrzebne rzeczy. Odnaleziona i zapomniana kolekcja znaczków doprowadziła go do ojca. Ta melancholijna, smutna, a momentami zabawna opowieść na długo pozostaje w pamięci. Czytając otrzymuje się kilka chwil na refleksję .Fundamentalne pytania :Jak żyję, jaki jest sens mojego życia, czy moje wybory były słuszne? Kogo skrzywdziłam, czy jestem w stanie to naprawić? Kiedy w końcu załatwię odkładane sprawy? Żyjąc pełnią życia czytelnik musi pamiętać, że „Nasza śmiertelność wynosi sto procent", a upływający czas jest nie do odrobienia. Sądzę, że do tej książki wracać należy dla pięknej fabuły i mądrych zdań mówiących
o tym co dla człowieka najistotniejsze, czyli o życiu i śmierci.

Dowcipna i wzruszająca książka o tym, co w życiu jest naprawdę ważne. Młody listonosz dowiaduje się, że nie zostało mu dużo czasu, jednak diabeł ma dla niego kuszącą ofertę. Świetna!

Po opisie i tematyce spodziewałam się, że książka będzie skłaniać do przemyśleń, ale niestety okazała się być infantylna.

Do tej pory miałam problem z literaturą azjatycką, bo brakowało mi w niej wprowadzenia i emocji. Jak dla mnie w tego typu literaturze są tylko konkrety, a autorzy nie owijają w bawełnę i od razu przekazują nam to co chcą, bez zbędnych wstępów.

Ostatnio po raz kolejny dałam szansę literaturze azjatyckiej i sięgnęłam po "A gdyby tak ze świata zniknęły koty?". Głównym bohaterem jest młody listonosz, który dowiaduje się, że jest śmiertelnie chory i nie zostało mu zbyt dużo czasu. Diagnoza jest dla niego szokiem. Niedługo po jej usłyszeniu zjawia się u niego diabeł, który ma pewną ofertę. Chłopak może otrzymać dodatkowy dzień życia, a nawet kilka ale w zamian za to musi wybrać jedną rzecz, która zniknie ze świata. Główny bohater zgadza się, a diabeł zaczyna działać.

"Ale samo bycie żywym nie ma wielkiego znaczenia. Cały sens w tym, jak się żyje"

I po raz kolejny dostałam bardzo krótką formę, w którą wskoczyłam bez żadnego przygotowania. Bardzo się zdziwiłam, że tym razem odnalazłam się bez żadnego problemu i bardzo mi się podobało. Historia jest przedstawiona z perspektywy głównego bohatera, dzięki czemu o wiele łatwiej było się wczuć w jego sytuację. Po zawarciu umowy z diabłem usuwane są kolejne elementy świata, a młody listonosz uświadamia sobie, że bez tych elementów rzeczywistość nie jest już kompletna. Autor w dowcipny i czasami przerażający (jak można chcieć zniknąć koty?!) pokazuje nam jaki jest sens życia,chociaż główny bohater odkrywa go przed śmiercią to jego życie i tak się zmienia.

"A gdyby tak ze świata zniknęły koty?" to przede wszystkim piękna historia dająca do myślenia, po którą warto sięgnąć.

"Każda rzecz istnieje na świecie z jakiejś przyczyny. I żaden powód nie jest wystarczająco dobry, by coś z niego usunąć"

Dość sympatyczna, ale trochę zbyt łopatologiczna opowiastka o przemijaniu, o tym, co w życiu ważne, o drobnych przyjemnościach, których zwykle nie doceniamy i tym podobnych rzeczach. Może skłaniać do refleksji.
Zastanawia mnie w tym wszystkim miejsce chrześcijańskiego diabła w japońskiej rzeczywistości (Japonia w końcu nie jest schrystianizowana), ale ta metafora jest dobra jak każda inna - a może i autor pisał z myślą o rynku zachodnim. W każdym razie czyta się lekko i szybko, można nazwać "A gdyby tak..." lekturą na jedno weekendowe popołudnie. W sumie miło spędziłam czas.